"J-Janus?" "P-Pixie...y-you're here." Kung ganun ay hindi ako na mamalikmata nang makita ko s'ya nung isang araw sa beach. Talaga ngang nandito ang lintik na 'to! Mabilis akong umatras palayo sa kanya nang humakbang s'ya papalapit sa akin. "Huwag kang lalapit kundi sisigaw ako!" asik ko. "Nandito ka na naman ba para guluhin kami?! Pwede ba Janus, itigil mo na ang pangarap mong magkakabalikan pa tayong dalawa dahil kahit kelan ay wala na tayong pag-asa!" "N-Nagkakamali ka, Pixie. Hindi ako nandito para manggulo. Hindi ko alam na nandito ka. I promise." "Huwag ka na ulit magpapakita sa akin dahil hindi ako magdadal'wang isip na ipa-blater ka!" Dali-dali akong naglakad palayo sa kanya. Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko dahil sa muling pag-usbong ng galit ko ng makita ang lalaking 'yon. Ayokong maniwala na hindi n'ya alam na nandito ako pero sa napansin kong reaksyon ng makita n'ya ako kanina ay talagang gulat na gulat s'ya. Napagdesisyonan kong bumalik na sa hotel room pero

"Pixie! Oh my god! Bakit ngayon ka lang tumawag? Pinag-alala mo ako ng sobra!" "P-Pasensya na. Kinuha kasi ni dad ang phone ko at iba ko pang-gadgets," paliwanag ko sa kanya. Isang linggo na ang lumipas nang ikulong ako ng mga magulang ko sa kwarto ko. Isang linggo na rin akong walang balita sa labas kaya nang magkaroon ako ngayon ng pagkakataon na makalabas sa kwarto ko ay hindi ko na ito pinalampas pa. Tinawagan ko kaagad si Marcia gamit ang telephono rito sa bahay. "Kamusta ka? Pinayagan ka na bang lumabas nina tito at tita?" "H-Hindi pa. Wala sila mom and dad kaya nakatawag ako sa'yo." "E 'yong kapatid mong kontrabida? Baka ipahamak ka na naman n'ya." Puno ng pag-aalalang pahayag ni Marcia. "Sorry talaga, Pixie. Hindi ko alam na nagkikita kami ni Pennie sa mall." "Wala rin s'ya rito ngayon sa bahay and don't worry, you've done enough. Salamat sa lahat ng tulong mo," sagot ko. "M-Marcia, may balita ka ba kay W-Wayde? P-Pinakulong ba s'ya ng parents ko? Wala kasi sila sa aki

"Huwaaa!" iyak ni Wynter. Yumakap s'ya leeg ko kaya naman kaagad ko s'yang binuhat palabas sa toy store. "I'm sorry, anak. Wala kasing ganun kalaking pera si mama para mabili ang doll house na gusto mo. But I promise, mag-iipon si mama para mabili ako ng maraming toys para sa'yo." Hinaplos ko ang buhok n'ya habang inaaalo s'ya. Wala naman talaga akong balak na dalhin s'ya sa toy store. Nadaanan kasi namin ito kaya hinila n'ya ako papasok sa loob. Hindi na ako nakatanggi sa kanya lalo pa't nakita ko ang excitement sa mukha n'ya ng makakita s'ya ng maraming laruan pero sa kasamaang palad ay wala akong pera para bilhin ang mga gusto n'ya lalo na ang malaking doll house na nagkakahalaga ng dolyar-dolyar.Naupo ako sa isang bench saka ko ikinalong ang anak ko na ayaw paring humiwalay sa leeg ko. "Wynter, baby. Look at mama, please," pakiusap ko sa kanya habang hinahaplos ang likuran n'ya. Napangiti ako nang dahan-dahan s'yang humiwalay sa akin. Kinuha ko sa loob ng sling bag ang pa

Para akong nanliit dahil sa mala-dyosa at mala-anghel na fiance ni Wayde na bumaba ngayon sa double staircase. Walang sino man ang hindi napalingon ng ipakilala si Catalina Marie Ortega bilang fiance ng dati kong nobyo. Ang ganda n'ya. Wait, understatement ang salitang 'yon para sa kanya. Para s'yang prinsesa, hindi lang sa taglay n'ya kagandahan kundi pati na rin sa mahinahon at mayumi n'yang galaw. Kung ipagtatabi kaming dalawa ay baka magmukha akong basurahan kesa tao. Ako na ang mananakit sa feelings ko. "Ayos ka lang ba?" tanong sa akin ni Devan. "Itatanong mo talaga 'yan sa akin?" inis kong saad na mahina n'yang ikinatawa. Para kasing nang-iinis s'ya sa tanong n'yang iyon. Kitang-kita ko kung paano matamis na ngitian ni Wayde ang fiance n'ya. Puno ng pagmamahal at paghanga ang mga mata n'ya habang hinihintay si Catalina sa ibaba ng hagdan. Parang may mga tumamang palaso sa dibdib ko ng makita ang paghalik ni Wayde sa labi ni Catalina bago n'ya hawakan ang kamay ng dala

Katangahan na nga 'to. Sumama ako sa kanya para gawin ang bagay na pagsisihan ko na naman sa huli. Mamaya ay mag-iinarte ako at iiyak sa banyo kapag kinain ako ng konsensya ko. Ang tanga-tanga ko! Catalina don't deserve to be fooled like this. Kahit kagabi ko lang s'ya na kilala ay alam ko na mabait s'ya. Kung alam siguro ni Marcia ang pinaggagagawa ko ay baka nabatukan n'ya na ako or worst. "Itigil mo nga 'yan," iritabling pahayag ni Wayde. Doon ko lang napagtanto na inuuntog ko na pala ang ulo ko sa katabi kong bintana. Napaayos ako ng upo saka s'ya pasimpling sinilip. Sa limang taon naming hindi pagkikita ay maraming ipinagbago ang lalaking 'to. Hindi lang sa pag-uugali kundi pati na rin sa pisikal na aspeto. Bumaba ang tingin ko sa braso n'ya. Nakaangat kasi hanggang siko ang long sleeve n'ya kaya naman kitang-kita ko ang maugat n'yang braso na nagpadagdag pa lalo ng kakisigan n'ya. "F*ck! Stop staring at me, b*tch!' Mabilis akong napaiwas ng tingin sa kanya. Tss. Anong karap