Dalawang linggo na kong nakakulong dito sa loob ng mansyon. Kung hindi ang mga katulong ay ang mga halaman ang madalas na kinakausap ko. Pakiramdam ko tuloy ay mamamatay at mababaliw na ko sa sobrang pagka-bored.Idagdag pa pala si Cole na palaging nakabuntot sa 'kin. 'Yon nga lang ay bihira ko lang siya makausap ng matino. Hindi kasi siya nauubusan ng lame and corny jokes. Puro kalokohan pa ang madalas na lumalabas na salita mula sa bibig niya. Which I found unusual for a bodyguard.Ewan. Siguro dahil kapag narinig ko ang salitang 'yon, ang unang pumapasok sa isip ko ay isang taong seryoso at nakaka-intimidate ang aura.But with Cole, everything is just cool. Kahit papaano ay napapagaan niya ang loob ko.Sila Mads naman ay ilang beses na rin akong nadalaw rito. Pero dahil may mga nakabantay sa paligid, lalo na si Cole ay hindi rin ako kumportable na makipag-usap sa kanila ng maayos. Mukhang sanay na rin naman sila sa dami ng tauhan na nakakalat sa buong mansyon.I tried to grab the o

Stephen's POVMabilis akong bumaba pagkahinto ko ng sasakyan sa tapat ng headquarters. Agad kong napansin ang iilan pang mga sasakyan na magkakatabing nakaparada sa isang tabi.Inayos ko ang suot na polo bago nagsimulang maglakad. Binati naman ako ng mga nagkalat na bantay sa paligid."Good evening, Sir!"Tinanguan ko lang sila bago dumiretso sa loob ng isang bahay na bungalow. Naabutan ko roon ang ilan sa mga tauhan ko na mukhang kanina pa inaasahan ang aking pagdating.Mabilis nilang binuksan ang pinto na nasa sahig, kung saan ay mayroong hagdan pababa. Nang makababa ay bumungad sa 'kin ang stainless steel door na bubukas lamang sa oras na ma-recognize ka ng eye sensor security na nasa tabi lamang nito.Itinapat ko ang kanang mata ko rito. Hindi nagtagal ay lumabas ang salitang "Access Granted" sa screen, bago dahan-dahang bumukas ang pinto.Sinalubong ako ng malakas na ingay pagkapasok. Napamaang ako nang makita silang nagkukulitan at nagbabatuhan ng kung ano-ano.I shook my head.

"Ano ba kasi 'yong bagay na matagal ng hinahanap ni Stephen? Ang labo naman niya, eh! Ako 'yong best friend niya, pero 'yong kutong lupa na 'yon ang kasama niya!"Napailing na lamang si Shantel nang muling salinan ni Ashter ng alak ang baso nitong kauubos lamang ng laman.Hindi na niya mabilang kung nakailang baso o bote na ba ito. Nagtatampo kasi ang loko dahil hindi ito ang isinama ni Stephen sa lakad nito.Sa totoo lang maging siya ay nahihiwagaan sa kung ano ba ang matagal ng hinahanap ng kaibigan. Sadyang may mga bagay talagang nilalakad si Stephen na hindi nila alam.Pero wala sila sa lugar para magtampo. Dahil nasisiguro niya na mayroon itong malalim na dahilan kung bakit nito inililihim ang tungkol sa bagay na 'yon."Ang ingay mo naman, Kuya! Para kang babaeng ngawa ng ngawa riyan," reklamo naman ng nakababatang kapatid ni Ashter na si Rhyz.Napailing ito sabay salpak ng earphones sa magkabilang tainga bago naghalungkat ng kung ano sa cellphone nito.The two of them may have t

Nathalia's POVNagising ako nang dahil sa samot saring mga boses na tila nagtatalo. Pilit ko sana itong iignorahin dahil inaantok pa ko, pero palakas naman ng palakas ang kanilang mga boses.Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata upang malaman kung sinu-sino ba ang mga ito na kay aga kung manggulo. Ngunit halos mapatalon ako sa kinahihigaan ko nang bumungad sa 'king paningin ang isang lalaking nakamaskara. Napahawak pa ko sa kanang dibdib ko nang dahil sa kaba."Good morning, Thalia!" Inalis ng lalaki ang suot na maskara at ang nakangising mukha ni Harold ang bumungad mula ro'n.Napakurap ako. Hindi makapaniwala na kaharap ko ngayon ang isa sa mga kaibigan ko.Nang makabawi sa pagkabigla ay naiinis na pinaghahampas ko siya ng unan."Wag mo naman akong gugulatin ng gano'n! Paano na lang kung may problema ako sa puso?" Sinamaan ko siya ng tingin.Tatawa-tawang itinaas niya ang dalawang kamay. "Chill. Alam ko naman kasing healthy ang puso mo."Napailing na lang ako. Puro talaga kalok

Tatlong araw na ang lumipas magmula ng pumunta kami sa private resort ng pamilya ni Stephen. Pero hanggang ngayon ay binabagabag pa rin ako ng naging sagot niya sa tinanong ko sa kanya."Kasi mahal kita."Malalim akong napabuntong hininga habang nakatitig sa kisame. Kanina pa ko gising pero hanggang ngayon ay hindi ko magawang kumilos para bumangon.Pagkatapos niyang sumagot ng gabing 'yon ay dali-dali siyang tumayo at umalis. Hindi na namin nagawang tapusin pa ang laro at tahimik na bumalik na rin kami sa kanya-kanya naming mga kuwarto. Hanggang sa naging biyahe namin pauwi ay wala ng salita na namagitan sa bawat isa sa 'min. Hindi ko na tuloy nagawang komprontahin sina Damon at Mads nang dahil sa mga nakakalokang tanong na ibinato sa kanila nina Harold at Albert.Magmula ng araw na 'yon ay tuluyan na kong hindi kinibo ni Stephen. Magkasama nga kami sa iisang bahay at magkatabi sa iisang kama. Pero pakiramdam ko ay wala naman siya.I should be happy. Dahil bukod sa hindi na niya ko k