"Arrianne, kumain ka muna bago ka magtrabaho," pigil sa akin ni Nanay. Palabas na sana ako ng quarters."Mamaya na po ako kakain, Nay," walang lingon na tugon ko. Rinig ko pa ang sabay na pagbuntong-hininga ng mga kasama ko na nahawa na yata sa lungkot ko. Ang toxic ko. Dahil dito sa pesteng nararamdaman ko, pati mga kaibigan ko ay damay sa lungkot ko. Oo, malungkot pa rin ako. Nandito pa rin ang sakit, kahit mahigit isang buwan na ang lumipas mula no'ng nalaman kong niloloko lang pala ako ni Joel, simula pa lang. Iba pala ang intensyon niya. Demonyo pala siyang nagbalat anghel. Ang tanga ko. Ang rupok. Kunting lambing lang niya ay nahulog kaagad ako. Sh¡t talaga. Huli niya kasi kaagad ang kahinaan ko. Masyado kasi aking bukas sa kanya. Tiwalang-tiwala ako.Ang dami ng clue, ang daming pahiwatig na iba ang intensyon niya. Na may mali sa mga kilos niya, pero ako nga itong tanga, masyadong nagtiwala sa isiping hindi ako lolokohin ng kababata ko. Hindi niya magagawang sirain ang pagk

Nanlaki ang mga mata ko at sandaling na patitig sa kan'ya. Tama ba ang dinig ko? Gusto at mahal niya raw ako? "S-sir... pinagsasabi mo?" kanda-utal kong tanong matapos marinig ang nakabibiglang katagang 'yon. Tumitig siya sa mga mata ko. Walang kurap. "Arrianne..." pabulong niyang sabi. Ramdam ko rin ang paghigpit ng kapit niya sa baywang ko."Aray..." Hindi ako nahuma nang biglang sumugod si Martha at sinabunutan ako. Tanging da¡ng lang ang nagawa ko. Naudlot din ang akmang pagsasalita ni sir Danny.Anong gulo ba itong nasuungan ko? Gusto ko lang naman sana ng tahimik na buhay habang nagpapahilum sa sugat na gawa ni Joel sa puso ko. "Malandi kang babae ka, alila ka lang. Ang lakas ng loob mo na lumandi sa amo mo!" "Martha, stop!" Hawak na ni Sir Danny ang kamay niya. Pinipilit na makalas ang mahigpit na pagkapit sa buhok ko. Nang makalas ay kaagad akong niyakap ni Sir Danny at sinubukang ilayo mula kay Martha. Maluha-luha ang mga mata ko. Ang sakit ng ginawa ni Martha. Para

Bakas sa mukha ni Dennis ang excitment na ipakita sa Tita Arrianne nila, ang drawing niya. Nakamot ko ang ulo. Nalilito kasi ako kung paano ipapaliwanag sa kanya na hindi muna nila pwedeng puntahan ang Tita nila. Ayoko rin na magtampo ang anak ko. Sumulyap ako sa Nanny Flor ni Dennis. Mabuti na lang at kaagad nitong naintidihan ang ibig sabihin ng tingin ko. Tumango siya at nilapitan si Dennis. Hinaplos nito ang ulo ng Anak ko, saka umupo sa harap namin para magpantay sila ng anak ko."Dennis, you still have homework to do, right?" Nanny Flor asked. Pero ang mga mata nasa akin. Ang lapit niya sa amin dahil kandong ko nga kasi ang mga bata."Yes," Dennis said, nodding. Nilapat niya ang pisngi sa dibdib ko. "Then, do your homework first, and when you finish, you can show Tita Arrianne your drawings, okay?" Nanny Flor said in a long line. Napangiti ako. Ang galing kasi ni Nanny Flor kumausap, ang lambing. Sana lang mapapasunod niya si Dennis."But I want her to see my drawing right now

Hindi ko alam kung bakit tawang-tawa siya. Tuluyan na akong hindi nakapagsalita. Bukod kasi sa panay ang tawa niya ay panay din ang hampas sa kamay ko. Sa sobrang tuwa niya ay nakalimutan na yata niya na boss niya ako. "Arrianne ... anong nakakatawa?" Hindi na ako nakapagpigil, talagang nagtanong na ako. Nakakaloko na kasi ang tawa niya. Mahal ko 'to, pero sarap nang takpan ang bibig niya. "Sir... ano po kasi ..." tawang-tawa pa rin siya. Maluha-luha na rin ang mga mata niya."Arrianne ..." med'yo irita ko nang sambit sa pangalan niya.Pambihirang babae. Hindi niya alam, kung gaano ako kinakabahan habang binubuksan ang usapang ito. Tapos siya, tawang-tawa?"Arrianne, ano ba? Tumigil ka na nga sa kakatawa!" Hindi ko na napigil ang magtaas ng boses."Pasensya na po, Sir Danny," sabi niya. Kumalma na rin siya sa pagtawa, kasabay ang pagpahid ng mga luha. "Hindi ko kasi mapigil ang sarili na hindi matawa, sir, kapag maalala 'yong nangyari." Kumunot ang noo ko. "Anong nakakatawa do'n s

Arrianne POV "Arrianne, halika na. Kain na," tawag ni Ate Mercy."Nand'yan na po," matamlay kong tugon. Buntong-hininga ang kasabay ng pag-upo ko. "Alam mo, Arrianne ang OA mo na, lagi ka na lang gan'yan. Nakakalito ka rin. Dapat nga ay natutuwa ka dahil mabait na si sir Danny sa'yo," dada' niya habang inaabot sa akin ang ulam. "Ang tamlay mo. Kapag gan'yan ka, iisipin ni sir na hindi ka pa nga magaling. Ikaw din, mas matatagalan ang pahinga mo."Napasimangot ako. "Paanong hindi ako magiging ganito. Wala na akong ibang ginawa rito kun'di umupo at tumunganga. Mas magkakasakit ako nito, Ate Mers!" maktol ko."Kita mo 'yang ugali mo, ikaw na nga ang inaalala ng mga boss natin. Ikaw pa ang may ganang magmaktol. Kami nga, e gusto na ring magkasakit para maranasan din namin ang umupo at tumunganga na lang," sabi niya. Buntong-hininga na lamang ang tugon ko. Kahit kasi anong sabihin ko, pareho pa rin ang kalalabasan. Lagi nilang sinasabi na dapat magpasalamat na lang ako dahil mababait an