Natawa ako. Paulit-ulit ang pagkiling ko sa ulo ko. Hindi... mali ang naiisip ko. Arte-arte ko nga raw, tapos gagamutin niya ang sugat ko. Imposible! Paulit-ulit akong umiling kasabay ang mahinang tawa. Para na nga akong tanga. Nahawa na yata ako sa pagkabuang ng boss ko, o dahil sa wala pa akong tamang tulog kaya kung ano-ano na lang naiisip ko. Pinilit kong burahin sa isipan ang walang basehan na naisip ko. Napabuntong-hininga ako pagkatapos magamot ang sarili. Naisip ko kasi... kung sakali ba na tinulungan ko si Sir Danny noong unang gabi na nagkita kami. Hindi niya ba ako pag-iinitan ng ganito? Magiging maayos kaya ang pakikitungo niya akin? Ayoko kasi ng ganitong feeling. Ang bigat kasi sa pakiramdam na may taong galit o ayaw sa akin.Gusto ko naman talaga sanang tumulong nang gabing 'yon. Pero naisip ko rin ang bilin ni Nanay. Nakakainis lang, dahil sa gabing iyon, naging miserable ang pamamalagi ko rito. Ang laki ng epekto sa trabaho ko ang nangyari.Kung iisipin hindi ako ang

Sa sobrang gulat, napabitaw ako sa kamay ni Joel. Para akong dalagitang nahuli ng tatay na palihim na nakipag-date. Itong si Sir Danny naman kasi, parang Tatay nga kung makasikmat. "S-sir... day-off ko po ngayon," aniko. Nautal na naman tuloy ako. "Namasyal po lamang kami," dagdag ko pa. Pero teka, bakit ba ako nagpapaliwanag? Ano ba ang paki nito, kung mamasyal man ako sa araw ng day-off ko? Kaya lang, imbes sa akin ang tingin ni Sir Danny. Nakipagtitigan ba naman kay Joel. Ganito rin sila no'ng unang pagkikita nila sa labas ng village."Tara na, Joel," sabi ko. Hila ko na rin ang manggas ni Joel na ayaw din talaga patalo. "Alis na po kami, Sir—" Ang sarap na pag-untugin ang mga ulo nila. "Joel, tara na..." Sinadya kong maglambing para maawat ang titigan ng dalawa. Naagaw ko nga, hindi lang ang pansin ni Joel, pati na rin kay si Sir Danny. "Let's go, Anne." Matamis ang ngiti ni Joel at muling hinawakan ang kamay ko. Sekreto akong napabuga ng hangin. Sa dami naman kasing resor

"Pasensya na po, Sir..." pahapyaw kong paghingi ng pasensya. "Tara na, Joel." Nauna na akong sumakay. A deep sigh came out nang makaupo ako. Gusto ko pa sanang magpaliwanag. Pero naisip ko, may mali rin naman talaga ako. Personal na gamit niya ang pinakialaman ko. kaya tanggapin ko na lamang ang galit niya. Sa tipo rin kasi niya na sobrang sungit. Aksaya ng laway, aksaya pa ng oras, ang magpaliwanag. Pareho pa rin ang resulta. Galit pa rin siya. Binubuhay na ni Joel ang makina. Pero biglang pumasok si sir. Walang imik. Basta na lamang siyang pumasok at pabagsak na sinara ang pinto. Kita ko pa ang paggalaw ng panga ni Joel. Akmang magsasalita na, pero inawat ko na lang. Nagsenyas ako na huwag na lamang pansinin. Ang hirap talagang intindihin ang ugali ng taong ito. Hindi mo alam kung saan ka lulugar. Mapapakuyom ka na lamang ng kamao at mapapamura ka na lamang ng sekreto.Tahimik ang naging byahe namin hanggang sa makatulog nga ako. Hindi ko alam kung may nangyaring bangayan ba hab

Mapakla akong ngumiti kay Sir Danny. Habang siya nagtagis ang mga ngipin. Tingin ko nga, gusto na niya akong isawsaw sa inidoro. "Sir Danny, pasensya na po, madaldal nga po ako. Peace."Dahan-dahan akong naglakad pa-atras habang yakap ang flower vase at naka-peace sign kay Sir Danny. Paulit-ulit nasapo ni Nanay ang noo. Habang si Ate Mercy, pigil ang mapahagikhik.Kaagad akong pumasok sa kwarto. Hinugasan ang stalk ng mga bulaklak, at nilagay ulit sa flower vase. Pinatong ko iyon sa bedside table. Sayang naman kasi kung itapon. Naligo na rin lang ako nang mabawasan ang pag-iinit ng ulo. Talagang consistent ang paninira ng araw ni Sir Danny. Simula pa kahapon hanggang ngayon. Pero okay na, dahil pareho nang sira ang aming araw ngayon. Kala niya masisindak pa ako sa mga pagsusungit niya. Hindi na oy!Ewan ko ba, pinipilit ko namang iwasan siya, kaya lang lagi pa rin nagtatagpo ang landas namin. Ayos lang sana kung dito lang sa bahay. Pati ba naman sa araw ng day-off ko. May kalahi yata

"Sir Danny, naman! Bakit mo nilasing?" maktol ko, nang makitang wala na sa katinuan si Joel. Panay ngisi na. Nakakainis, sayang ang paganda ko. Lasing pala ang madadatnan ko."Anne..." tawag nito sa pangalan ko, kasabay ang pagsinok at pagtawa. Parang tanga!"Pambihira ka naman, Sir Danny! Ito ba ang sinasabi mo na, you will keep him company?! Nilasing mo! Kainis ka, sayang effort ko... bad influence ka talaga!" padabog kong nilagay sa table ang tray ng meryendang dala ko. Walang imik at kibit balikat lang ang tugon ni Sir Danny, sa mga pagdadabog at reklamo ko. "Umayos ka nga, Joel! Isa ka rin, sabi mo hindi mo kailangan ang pampalakas loob, ano na? Lasing ang labas mo!" irita kong sabi. Nakapagsermon pa ako ng wala sa oras.Sinamaan ko ng tingin sa Sir Danny na tahimik pa rin habang kinakain ang sandwich na para sana kay Joel. "Kasalanan mo talaga ito, Sir!" duro ko ang boss kong wala man lang paki. "Joel naman kasi, alam mo naman na madali kang malasing. Nangako ka pa noon na hi