Masakit ang ulo ni Isabella kinabukasan. Inaantok pa rin siya kaya hinagilap niya si Blue sa tabi niya. Nakailang ulit na iniunat niya ang mga braso pero wala ito.“Blue. . .”Pinilit niyang iminulat ang mga mata, pero napamulagat siya dahil wala siya sa sariling kwarto. Tuluyan na siyang napabalikwas nang mahimasmasan at maalala ang nangyari kagabi.Nakapangtulog na siya. Wala na ang suot niya nang nagdaang gabi. Napatayo siya at mabilis na pumunta sa banyo para ma-check ang sarili. Pero parang wala naman nagbago kun’di ang nakapreskong pajama at maluwang na damit na suot.Nataranta siya. Alam niyang ang binata ang kasama niya sa loob. Tinanaw niya ang kabilang kama. Maayos na nakatupi ang mga gamit doon. Alam niya rin na nagsuka siya pero wala na ang bakas niyon at preskong air freshener ang naaamoy niya.“Nakakahiya ka, Isabella! Ano ka ngayon? Iniwan ka na! Mukhang turn off na sa iyo! Imbis na kilalanin mo siya, ikaw ang nagpakitang gilas sa kaniya!” kausap niya ang sarili sa sal

Chapter 23Mula sa himpapawid ay kitang-kita ang malawak na bukirin at asul na asul na karagatan. Halos isang oras ang itinagal nila sa pag-iikot sa kabuan ng bayan. Tama nga ang binata, magaling magpalipad ng helicopter ang kaibigan. Kabisadong-kabisado nito ang mga lugar. Noong una parang hinahalukay ang sikmura niya paitaas kaya mahigpit siyang humawak sa binata. At mukhang umaayon iyon sa gusto nito, na paminsan-minsan ay sinusulyapan si Nick.“Pare, is Isabella alright?”“Yeah! She’s getting a little bit nervous, but I can manage it.” Pilyong ngumiti pa ito sa kaibigan.“I will drive slowly. . . at hindi na muna tayo tataas,” ani Nick at muling tumutok sa ginagawa.Hindi naman naglaon at nasanay na siya sa himpapawid. Napaawang ang mga labi niya sa ganda ng tanawin sa ibaba. Tila ba isang malaking painting iyon na hindi nakasasawang pagmasdan. Nakikita rin niya ang iba’t ibang resorts mula sa gilid ng asul na dagat pati na ang puting buhangin doon.Napatingin siya sa binata para

Pagbalik sa eskwelahan, hindi pa rin niya lubos akalain ang namagitan sa kanila ni Skye. Hanggang sa mga sandaling iyon ay nahihiya pa rin siya sa sarili at maging sa binata.“Hey! Isabella, right?” Ang tinig na iyon ang pumukaw sa malalim niyang pag-iisip. Kasalukuyan siyang nasa loob ng classroom at iniintay ang kaibigan na bumiling snacks nila. Tinamad siyang sumama dahil hanggang ngayon ay parang pagod pa rin siya.Pagod sa kaiisip sa nangyari sa kanila ni Skye.Napatulala siya sa kaharap dahil doon.“Alam kong magandang lalaki ako, pero ang tingnan mo ako ng ganyan ay parang matutunaw na ako. I’m Lewin. Ilang buwan na tayong magkaeskwela pero halos hindi mo ako napapansin,” wika nito.Tumango lang siya. Kilala niya ito pero laging nakabantay ang grupo ni Juliet dito, na mukhang tinutukso ng mga kaibigan nito para sa babae.“Yayayain sana kitang mag-snacks. Libre ko.”Umiling siya. “Salamat pero iniintay ko lang si Carl. Bumili na siya ng pagkain namin,” sagot niya.“Matagal pa n

Papasok na sila sa loob ng bahay nang maramdaman niya ang kamay ng binata sa beywang niya. “Let’s celebrate tonight, babe.”Maliwanag pa sa sikat ng buwan ang itsura ng mukha nito. Pero hindi pa rin siya sanay sa mga kilos nito.“Magandang gabi po sa inyo! Siya na ba ang bisita mo, hijo?” masayang salubong ng isang babae na hindi naman katandaan. Sa palagay niya, nasa singkwenta lang ito.“Opo, Manang Loida. Si Isabella nga po pala.”“Naku, magandang bata nga, hijo! Pasok ka, hija. Saglit lang at aayusin ko lang ang mga pagkain.”“Sige lang ho, take your time. Magpapalit lang ako ng damit,” wika nito saka bumaling sa kaniya. “You want to change your clothes? Baka sabihin nila itinakas kita sa school.” Nakalolokong ngumiti ito.Umirap siya sa binata. “Wala akong dalang damit, kaya bilisan mo na!”Umiling ito. “No, may mga dinala akong damit diyan galing sa outing natin last week. Come on. Use one of the rooms upstairs while our food is not yet ready.”Nahiya siyang napatingin sa hindi

Nagluluto siya ng hapunan nang may mag-door bell sa exit door. Kahit nakapikit, alam na niya kung sino ang naroon.Pinatay muna niya ang kalan saka naghugas ng kamay. Tinuyo niya iyon sa towel na nakasabit sa gilid ng fridge. Inayos niya ang kaniyang buhok na noon ay ipinusod lang niya nang pabasta saka pinagpag ang damit na alam niyang nadumihan kanina. Nang makitang ayos na ang sarili, nagmamadali siyang binuksan ang exit door.Sasalubungin na sana niya ito ng yakap pero nabigla siya dahil si Carl ang nabungaran niya roon.“Ano’ng ginagawa mo sa exit door?” kunot ang noong tanong niya sa kaibigan. Napahagikhik ito. “Isinabay ako ng boyfriend mo sa sasakyan. Mukhang pagod na pagod kaya ako na ang nag-doorbell para sa kaniya. Paano iwanan ko na siya sa iyo.” Tinudyo pa siya nito na hindi maitago ang kilig na nadarama. “Medyo namumula pa ang pisngi mo, my queen,” bulong pa nito.Inirapan niya ito. “Sige na. Ako na ang bahala. Baka mainip iyon at mainis sa atin.”Tumawa lang naman si C