Kabanata 8: 'I wasn't sure'Hindi ko alam kung anong klaseng pakiramdam ang dapat na maramdaman ko. Sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, bigla akong nakaramdam ng...lungkot? Paghihinayang? O bakit tila yata, pati kasiyahan? Mukha ngang napatunayan niya sa kanyang huling hininga ang mga salitang 'nasa huli ang pagsisisi' Wala ako sa pwesto para kwestyunin ang mga bagay na ginawa niya, dahil mula sa unang ginawa niyang kasalanan wala akong nalalaman. At ngayon ko lang naman siya nakita."Anong bagay ang iyong naiisip? Mula nang manggaling tayo sa estatwa ng aking tiya wala ka na sa iyong sarili. May bagay ka bang nararamdaman? Tila ika'y linalamon rin ng malalim na pag-iisip." sita sa akin ng katabi ko. Mula nang makarating ako sa mundong ito ulit, parang wala na akong maramdaman na mabuti."Maari bang tapusin na lang natin agad ito, upang makabalik na ako sa aking nararapat na mundo." matigas kong aniya. Nakita ko ang gulat na dumaan sa kanyang mga mata, ngunit mabili niya lang din ito

Kabanata 10: 'Panaginip'Simula nong araw na iyon, nalaman ko kung ano ang mga sekretong nakatago sa bawat sulat na iyon, kaya naman natutuwa ko sapagkat kahit papano alam ko na kung paano basahin ang mga letrang nakapaloob doon kahit hindi ko tawagin ang presensya ni Dev. Siguro ay iyon na rin ang binigay niyang gatimpala sa aking pagtulong. At ang mga salitang hindi ko maintindihan noon sa mga sulat na dumadating ngayon ay niaintindihan ko na.At ako'y sa wakas nakabalik na sa aking tirahan,ngunit hindi naman ako linulubayan at bigla na lamang nagpapakita sa aking panaginip ang mga masamang elemento. Nagsimula ito, noong araw na umuwi ako galing sa mundo ng mga tao. Sa tuwing dadalawin ako ng antok, kakaibang panaginip ang siyang nasasaksihan ko.Ang iba roon ay hindi ko makilala, naging banyaga sa aking mga mata ang mga iyon. Hindi ko naman kayang hulaan ang mga bagay na iyon o kahit gamitin man lang ang aking kapangyarihan. Wala akong kayang gawin sa loob ng aking panaginip, at na

Kabanata 12: 'My home'"Alam mo ba kung saan ako nakatira?" takang tanong ko rito, kahit patuloy parin siya sa paglalakad sa direksyon na hindi ko masundan, dahil hindi naman ako dito lumalakad. I usually using my power, lalo na kapag alanganin ako. Bihira lang ako maglakad, minsan ay ako na lang mismo ang kusang sumusuko at sa bandang huli nauuwi parin ako sa paggamit ko sa kapangayarihan ko."Of course. May ginawa nga akong palatandaan papunta sa bahay mo." Hindi ko inaasahan ang mga salitang lumabas sa bibig niya. So, he actually know where my house is. Kataka-taka , dahil ngayon lang naman kami ulit nagkita."How did you know?" takang tanong kong ulit rito. Bahagya naman siyang tumingin sa akin, at tumaas ang sulok nang kanyang labi. Bago siya tumingin ulit sa kanyang dinadaanan, wala naman akong nagawa kung hindi ang sumunod na lamang sa kanya."Ops, remember the day I saw you? Tumakas ako para sundan ka. Nakita rin kita kasama iyong lalaking kasama mo rin noong pumunta kayo sa m

KABANATA 14: 'Ang Tulong'Umuwi akong wala sa aking sarili. Pinipilit kong intindihin ang mga salitang sinasabi niya, ngunit kahit na isa ay wala akong mahanap na kasagutan. Anong ibig niyang sabihin? Bakit ngayon hindi ko maintindihan na kung anong nangyayari? May kung anong kakaiba? Pero, iyon ang mahirap kasi wala akong nalalaman. Ang hirap manghula ng mga mangyayari.Ngunit sa pagkakataon na lamang na ganito mas gusto ko na lang talaga hilingin na sana mas maging mabilis na lang ang mga bagay iyong hindi kana mahihirapan. Iyong sa pagpikit mo ngayong oras na ito, alam mo na kung ano na ang manyayari. Ngunit sa kasawiang palad, hindi mo talaga pwedeng makuha ang isang bagay ng mabilisan."Bakit parang ang tagal mo namang kinuha ang mga gamit ko?" takang tanong ng bagong kasama ko rito sa bahay. Kasalanan ko bang mas masaya kasama ang Mommy niya kaysa sa kanya."Alam mo kung makapal lang ang mukha ko, iisipin kong hinahanap-hanap mo ako." Sarkastikong sabi ko. Pero, ano pa nga bang

Kabanata 16: 'Taste.'Sinusubukan ko lang naman kung makukuha niya ang sinasabi ko, pero base sa nakikita kong ekspresyon sa kanyang mukha, malabong mangyari ang bagay na gusto kong mangyari. Mabilis kasi itong tumayo, at basta na lang kumuha ng tubig na malamig galing sa ref. saka nagsalin sa isang malinis na baso, at agad nilapag sa harapan ko."I'm referring to a blood, not a water." sabi ko rito. Mabilis naman akong nag-iwas ng tingin ng bigla siyang tumitig sa akin ng diretso."Finished your food first, then we will talk about what happened." madiin ito at punong-puno na kung otoridad. Kahit labag sa loob kong inumin ang binigay niyang tubig, dahil hindi naman ito makakapawi ng uhaw ko, ininom ko parin. Nakakatakot ang tingin niya, parang ayaw ko na lang rin tumingin sa mata niya sa ngayon. Parang nagbaliktad talaga ang sitwasyon naming. Kaunting panahon pa lang kaming magkasama, pero mukhang madali lang akong napaamo ng isang to' but I'm hoping that I can tame this big wolf als