“AKIRA,are you alright? May masakit ba sayo?” Sabay na napatayo si Davidson at Alexander ng dumating ang Daddy ni Keirah. Kasalukuyan sila ngayong nasa police station. “Dad!” napatayo na rin ang dalaga at humihikbi-hikbing yumakap sa ama.“Ninong,” -si Davidson, kinuha ang atensyon ng matanda. Halata sa mukha nito ang sobrang pag-aalala sa anak.“Dave, what happened to my daughter? Nasaan na ang mga tarantadong gumawa nito sa kanya?” galit na tanong ni Mr. Benavidez. Kulang na lang ay mag-alburuto ito sa harap ng mga pulis.“Sir, calm down,” pagpapahinahon ng isang pulis dito na nagpakilalang Lt. Romero.“Paano akong kakalma? Muntik ng mapahamak ang anak ko!” kumukumpas na sa hangin ang matanda.“Dad, okay lang po ako,” pati si Keirah ay pinapakalma na rin ito.“Ninong, nahuli na po ang dalawa at nasa kulungan na. Pero yung mga taong kumuha sa kanya, they’re still in hiding,” paliwanag ni Davidson.“That’s right, Mr. Benavidez. Gagawin namin ang lahat para mahuli ang mga taong yun,”

Sakto namang alas-sais ng gabi ay dumating si Davidson. Gwapong-gwapo ito sa suot na black coat with a white long-sleeve polo inside. Fitted-slack at kumikinang na sapatos sa kintab ang terno.Napangiti si Keirah sa hairstyle ng lalake. Ang laging naka-brushed up nitong buhok, ngayon ay nakabagsak lang. Bahagyang nags-sway ang quiff-haircut nito sa hangin. Napangiwi naman siya ng taliwas sa ayos ng binata ang kasuotan niya. White-hood jacket at wide pants lang ang suot niya. Tenernuhan niya lang yun ng high-cut na puting canvas shoes.Tila rakista siya at ito naman ay kagalang-galang at kataas-taasang CEO. Napabuntong-hininga si Keirah. Ano ba kasing nangyari sa magpapaganda siya ng bongga? Naka-light make-up naman siya at naka-bun din ang buhok niya. Saka hindi mawawala ang anti-rad glasses niya. Aesthetic nga, nag-mukha naman yata siyang yaya ni Davidson. Pero wala na siyang oras pa para mag-change outfit.“Ahh you look good?” hindi alam ni Keirah kung nagtatanong ba ito o mali

Tapos na ang pag-ikot ng ferris wheel at nakababa na rin sila. Tiningala ni Keirah ang langit. Maulap. Sinulyapan niya ang paligid at unti-unting nag-aalisan na ang mga tao.“Mukhang uulan pa yata,” ani Davidson, nakatingala din ito sa langit.“Hmm, sayang naman. Hindi pa tayo nakakapag-enjoy eh,” nakangusong sabi niya. Gusto niya pang ikutin ang park. Pero ayaw na silang pag-bigyan ng panahon.“Bumalik na tayo sa kotse,” hinawakan ni Davidson ang kamay niya at inalalayan siya mag-lakad.Kahit na madilim na ang langit, mabagal pa rin ang lakad nila. Magkahawak-kamay nilang binabagtas ang kahabaan ng parking. Inalis ni Davidson ang kamay nito sa kamay niya at hinapit ang bewang niya para mag-dikit sila. Pinulupot niya naman ang braso sa bewang ng lalake.“Hmm, saan mo gustong pumunta?” maya-maya ay tanong ni Davidson.“May mapupuntahan pa ba tayo? Uulan na kaya.”“Oo nga eh, mag-book tayo ng hotel, baka abutin tayo ng ulan pabalik ng QC.” “Sige, ikaw bahala.” Ilang saglit pa naman

“Dave, saan ba tayo pupunta? Ilang beses ko bang sasabihin na wala akong kinalaman sa mga dumukot kay Keirah,” kahit anong pakiusap ni Cassidy ay hindi siya pinapansin ni Davidson. Patuloy lang ito sa pagmamaneho. “Not until iharap kita kay Maureen,” seryosong tugon ni Davidson habang ang tuon ay nasa kalsada. Gusto niya kasing patunayan ni Cassidy na wala itong kinalaman sa nangyari kay Keirah. Ayaw niya rin namang akusahan ang kababata kung nagsasabi naman ito ng totoo. Plano niyang ayusin muna ang lahat bago siya makipag-kita kay keirah. Baka yun na rin kasi ang huling pakikipag-kita niya sa dalaga. Namimiss niya na nga ito, pero hindi siya pwedeng mag-patalo sa nararamdaman niya. Kailangan na niyang sanayin ang sarili na harapin ang bukas na hindi niya na makakasama pa ang babaeng minamahal. “Dave?” “We’re here,” mabilis niyang sagot ng mapansin ni Cassidy ang pananahimik niya. Sakto namang nasa harap na sila ng Quezon City Jail kung saan naka-detain si Maureen at

Pinagmasdan ni Keirah ang labas ng Restaurant na pagkikitaan nila ni Davidson. Isang expensive restaurant na sakop ng Shangri-La sa BGC. Pinaghandaan nga din naman pala ni Davidson. Naaayon lang din naman pala ang ayos niya sa lugar na pupuntahan niya. Huminga ng malalim si Keirah bago patayin ang engine ng kotse niya. Bumaba siya at tinungo ang resto. Sexy’ng naglakad siya papasok roon. Isang staff ng resto ang sumalubong sa kanya na halatang naghihintay sa pagdating niya. “This way ma’am,” anito. “Thanks,” matamis na nginitian niya ang staff. Marahan lang siyang sumusunod dito at pinapakinggan niya ang malamyos na tugtugin mula sa violin na gamit ng orchestra. Feeling niya tuloy ay nags-slowmo ang paligid niya habang naglalakad siya. Paliit nang paliit ang mga hakbang ni Keirah habang papalapit sa direksyon ng lalakeng nakatalikod sa kanila. Habang papalapit dito ay nagsasalubong ang mga kilay niya. Kilala niya ang likod na yun. Hindi yun ka