CLAIRE'S POVKinaumagahan, maaga akong nagising para maghanda sa pag-eensayo. Apat na linggo pa ang natitira bilang paghahanda sa gaganaping tournament. Hindi ko alam kung magiging sapat na ba 'yon para ihanda ang sarili ko. I can't afford to waste my time on some useless thoughts.Naisipan ko munang mag-stretching ng ilang minuto kung saan ay isasama ko na sa daily routine ko magmula ngayon bago mag-ensayo. This is the second day of my training and I don't have an idea what Xian planned on doing this time. Pero kung ano man ang ipagagawa niya, siguradong hindi 'yon madali. Kaagad na akong kumilos para mag-ayos ng sarili ko. After taking a shower, I put on my sportswear and wear my sneakers before going outside my room. Dumaretso ako ng kusina kung saan nadatnan ko si Elaine na katatapos lang maghanda ng almusal sa lamesa. "Good morning!" masaya niyang pagbati na nginitian ko naman. Sabay kaming naupo sa harapan ng hapagkainan at nagsimulang kumain ng almusal. Hindi ko na naisipan pa
CLAIRE'S POVMabilis na lumipas ang mga araw hanggang sa dumaan ang halos tatlong linggo na hindi ko na namamalayan. Wala akong ginawa kundi ang mag-ensayo, ang sundin lahat ng inuutos ni Xian. Naging rutina ko na ang paggising ng maaga para maghanda, mag-ensayo hanggang hapon at pahinga naman sa gabi. I have no choice but to get used to it, kahit na pakiramdam ko ay susuko na ang aking katawan dahil sa pagod. "How's your training with Xian?" Elaine asked before drinking a glass of water. Kasalukuyan kaming nasa harapan ng hapagkainan at katatapos lang mag-almusal. "Wala namang bago, he's strict as usual and he always annoys me every time I lose against him," seryoso kong sagot na ikinatawa naman niya. Ano namang nakatatawa sa sinabi ko?That Xian really gets on my nerves almost every day. He won't let me stay more than ten steps away from him, he won't take his eyes off of me, and he sometimes acts as if he cares about me. Hindi ako komportable sa tuwing magtatama ang aming mga mata
CLAIRE'S POVLumipas pa ang dalawang araw na wala akong pahinga sa pag-eensayo. Ito na ang huling linggo ng pagsasanay at bilang na ang mga natitirang araw para sa gaganaping tournament at sa pagtutuos namin ni Abby. I still have a week to prepare myself. Until then, I will fight and win against my opponent.It's already afternoon and after I've taken a rest from performing the tire training, Xian told me to follow him but he didn't tell me where we were going. Until I noticed that we were heading to the academy's central training ground.Tahimik ko lang siyang sinundan hanggang sa dumaretso kami papasok ng building at umakyat sa ikalawang palapag. This is the seven-story building located at the center of the field and I have no idea why we are here. There are two staircases on both ends of the building, probably for its entrance and exit route. Napansin ko rin na bawat palapag ay may mga bakanteng kwarto na hindi ko alam kung para saan. "This is where the gangster's tournament is hel
CLAIRE'S POV"This will be our last duel, don't hold back and give all your strength to defeat me," Xian challenged and stood in a combatting position. Kasalukuyan kaming magkaharap at nakatayo sa loob ng boxing ring. Habang nakatingin sa isa't isa ay bahagya akong naghanda sa pag-opensa. This is the last day and will be the last part of our training, our last sparring and this time I'll make sure to pay him back! He looked directly into my eyes and initiated the first attacks. His movements are quick as usual but I tried to keep up my defense. Until I made the counterattack and threw an elbow strike which he failed to ward off. Sandali siyang napaatras at malawak pang napangisi sa akin bago muling pumosisyon. He almost diverted my attention when he smirked but I instantly threw punches at him. I alternately made a cross blow and hook then switched to an uppercut with full force. I hit his chin and abruptly struck a kick to his stomach."You sure know how to hold a grudge," he comme
CLAIRE'S POVApat na araw na ang lumipas. Apat na araw na tanging sa kwarto lang na to ako namalagi para magbantay kay Mama. Apat na araw akong nakaupo lang sa tabi nya at pinagmamasdan sya. Apat na araw na hindi ko naiwasang maiyak sa tabi nya habang kinakausap ko sya at paulit-ulit na sinasabing 'gumising kana'. Pero wala, walang nangyayari."Alam mo, Ma. Kahit nahihirapan ako sa paaralan na yun hindi ko naisipang sumuko. Binibigyan mo kasi ako ng lakas na lumaban. At dahil narin sa mga nakilala kong tao na sumubok saking malampasan ang mga pinagdadaanan ko. Sila yung nagpatibay ng loob ko kahit nalayo ako sayo. Lalo na yung best friend ko na si El. Sobrang bait nya at sigurado akong magkakasundo kayong dalawa." Masayang pagkukwento ko naman sa kanya. Ayoko nang umiyak sa harap nya kaya naisipan ko nalang na ikwento yung mga nangyari sakin nang malayo ako sa kanya. Balak ko talagang gawin yun kapag nagkita kami pero sinong mag-aakalang ikukwento ko sa kanyang h