Patrick's POVWhat?What did you do?I told you to run!I told you to ask for help!Why are you still here?Why did you save me?"Alex!" Sigaw ni Ken habang hinahawakan ang ulo niya. Itinapon niya ang baril at lumapit kay Alex habang niyayakap ito. Hindi niya rin inaasahan na sasaluhin ni Alex ang balang para sa akin. "Anong ginawa mo?" All I could hear was the loud crying voice of Ken.Hindi ko pa marehistro lahat ng rebelasyon ni Ken sa akin tungkol sa anak ko at ngayon nakikita ko na walang malay si Alex sa tabi ko. Nakikita ko ang sariwang dugo na lumalabas sa katawan niya."Wake up, Alex! No!" Paulit-ulit na iyak ni Ken habang yakap-yakap si Alex. He keeps on crying. Natauhan ako at hinila papalayo si Ken sa katawan ni Alex."Stop touching her!" I gave him the hardest punch I could. Hindi siya gumanti sa halip hinayaan niya lang ako na suntukin siya. "You fooled me all this time trying to believe that I'd ruined everything about you and Alex! You fooled me into believing that Ken
We all have that dream to find the guy who would perfectly love us despite our imperfections. We even adore those hunks we saw in the movies we watched and wished that one of them would be our partners for life. But everything was just an illusion.Five years ago, I had this paranoid, devastating, funny, sweet, and cheesy relationship with my first love. I can still remember our first encounter.FLASHBACK.3:00 PM during Filipino class. I was in my third year at that time. The class went boring and I suddenly felt the urge to go outside and find someone to bully.Yes! You got it right; I'm not the usual pabebe teenager during my high school days. I loved punching guys and I do love bullying the weak
"Shut up Mildred!"Mr. Sanchez cut me with authority."But-"Tumahimik nalang ako, maiyak-iyak na ako dahil for the first time in my entire life ngayon lang ako naka encounter nang ganitong klase ng lalaki. I feel attacked. Ganito pala ang feelings ng binubully. I was wondering, how the hell did those kids I bullied overcome the fear I've given to them. And now, this guy in front of me is the wildest. I can't tame him. He is so good at making stories.I looked at him, nag-iisip siya. He opened his mouth at mas nawindang ako sa mga sinabi niya."Plano na namin na magkita kanina Sir."Tumingin siya sa akin na parang nanunukso."I was stripped down the stairs adjacent to Mrs. Magno's class kaya nadumihan ang da
"Can't you see what time is it!? Stupid!""Hi, pumpkin!"At nanlaki ang mga mata ko. I hurriedly turned off my phone.I feel so annoyed,"What the heck, where did he get my number!"Dahil sa isang pagkakamali nagsimula na ang kalbaryo ko.Hindi na ako nakatulog ulit sa pag-iisip kung saan galing ni Patrick ang number ko. Even my classmates don't have my digits. This is really bad. If I can only turn back time.End of flashback.Napapaluha nalang ako how pathetic our start was.
Papalabas na kami ng mall when suddenly Miyah's phone rang. Her boyfriend asks to videocall her but she refuses kasi nahihiya siya dahil nandito ako. So I gave the honor, we parted ways para naman sa privacy nilang dalawa. I just smiled and bid goodbye. Naglibot-libot lang ako sa mga gift wrappers and souvenirs, until I found a keychain similar to mine. It was the exact same replica of the keychain that I have. It was the Eiffel Tower na may nakasulat na Paris. Nakakabit pa rin siya sa bag ko. We were on our second monthsary when he gave it to me. Nakakalungkot lang isipin na until now siya pa rin ang iniisip ko.Continuation of Flashback.Padabog akong umalis pagkatapos naming trabahuin ang community service. Galit na galit akong sumakay ng taxi pauwi sa bahay.
Nagising ako sa isang kwarto na kulay puti.Nasaan ako? Anong ginagawa ko dito?Babangon na sana ako when I saw my hand with dextrose and the guy sleeping next to me was Alex.Alex?I check my watch and it's already 3 in the morning. Ang tagal ko pa lang nakatulog. I can see, it was Alex who rescued me from that freaking library.Why, Alex?Nagising siya at nagkatitigan kami. Kinabahan ako bigla. Nakakatakot siyang tingnan. I can see how fierce his gaze is, just like the first time we met. Galit na galit ang mga mata niya.I
"Miss me?"Isang beses lang nag-ring ang phone at nasagot niya ito agad.Oh, shit!Gising pa talaga siya. Napatayo ako bigla at di ako nakasagot."I know you fucking miss me, pumpkin!"He chuckled and cut the line. I know he is smirking right now.What's with you, Alex?Mas lalong hindi ako nakatulog sa ginawa niya. Bumabaliktad yata ang mundo, ako na yata ngayon ang nagpapansin sa kanya.Napaka-antipatiko!Feeling ble
Kinaladkad ako ni Alex papunta sa Cafeteria. Yeah! He is holding my hand and everyone is staring at us."Hey!"Kinalabit niya ako."Are you alright?"tanong niya sa akin. May gana pa talaga siyang magtanong kung okay lang ba ako. Honestly, I don't feel like talking to him."Pumpkin?"mahinang tanong niya.Tumaas ulit ang kilay ko at dinuro siya."Isang pumpkin mo pa sa akin makakatikim ka na talaga!"Binawi ko ang kamay kong kanina niya pa hawak-hawak."Ano bang problema mo? Hindi ka pa ba tapos sa pang iinis at pangbubwisit sa akin!"galit kong sabi.