Alex's POV
Nakatulugan ko ang pag-iisip. Tulog pa si Kent. Hinahaplos ko ang buhok niya habang tinititigan ang maamo niyang mukha.
You really look like your Dad.
Sorry for not telling you the truth...
I'm sorry baby, for dragging you into this mess.
Dahan-dahan akong tumayo at bumaba ako ng kwarto. Masyadong tahimik ang bahay.
Seems unusual...
Tawag ako nang tawag kay Yaya pero walang sumasagot.
Nasaan kaya siya?
Hindi naman ngayon Sunday kaya alam kung hindi niya ngayon day-off. Wala din akong maalalang pinabili kay Yaya sa araw na ito.
Nagpunta ako sa kusina and I saw Ken preparing the table.
"Good morning!" Maaliwas na salubong sa akin ni Ken.
Good morning?
After mo akong sampalin kahapon nakuha mo pang magsabi ng good morning?
Masyado siyang masigla na siy
Alex's POVIt was midnight when I slowly opened the door and checked if Ken was still outside. I looked at his room's door and the light was already off.Is he sleeping?Dahan-dahan akong bumalik sa kwarto ni Kent."Come baby," I whispered. Kinarga ko si Kent at dahan-dahang sinarado ang pintuan ng kwarto niya. Dahan-dahan akong tumapak sa hagdanan para hindi niya ako marinig. Minabuti kong hindi buksan ang ilaw sa baba para hindi niya kami mahalata kung sakaling magising siya."Mommy?" Pag-aalalang tanong ni Kent.Don't talk baby..."Shh.. Wag kang maingay, baby." Saway ko sa kanya at nakinig naman siya. Alam kong natatakot din ang anak ko sa pwedeng mangyari sa amin ngayon. Ramdam na ramdam ko ang mahigpit niya na yakap sa akin habang hawak-hawak ang maliit niyang bag.We'll be outside, baby...Finally, nasa harapan na kami ng pintuan pero di ko ito mabuksan.Why?What's wrong with the door?I opened my cellphone's flashlight and there I saw na naharangan na pala ito ng kahoy at mai
Alex's POVHe raped me!Pagkatapos niya akong pagsamantalahan ay maingat siyang humiga sa kanan ko. Nakikita ko ang lungkot at poot na naghahalo sa kanyang mga mata. Bakas sa mukha niya ang hindi maipaliwanag na emosyon."I just wanted to make love with you." He said while looking at the ceiling. Hindi ko pa rin ma compose ang sarili ko dahil sa ginawa niyang kababuyan sa akin. Hindi ko pa rin lubos maisip kung ano ang nagtulak sa kanya para gawin iyon sa akin. He's been good to me ever since."I prayed that someday you'll love me just like how I do. I never imagine that I'll be doing this to you. I–I just love you Alex!" Mahinahon niyang sagot habang nakahiga pa rin at nililibot ang mga mga mata sa bawat sulok ng kisame. Wala na akong lakas para makipagtalo pa sa kanya kaya hinayaan ko lang siyang magsalita. "I'm sorry,"napaiyak siya at napasubsob sa sarili niyang mga kamay. "Ayokong gawin ito pero–pero mas ayokong mawala ka sa akin," patuloy niya habang pinupunasan ang mga luhang tu
Patrick's POVWhat?What did you do?I told you to run!I told you to ask for help!Why are you still here?Why did you save me?"Alex!" Sigaw ni Ken habang hinahawakan ang ulo niya. Itinapon niya ang baril at lumapit kay Alex habang niyayakap ito. Hindi niya rin inaasahan na sasaluhin ni Alex ang balang para sa akin. "Anong ginawa mo?" All I could hear was the loud crying voice of Ken.Hindi ko pa marehistro lahat ng rebelasyon ni Ken sa akin tungkol sa anak ko at ngayon nakikita ko na walang malay si Alex sa tabi ko. Nakikita ko ang sariwang dugo na lumalabas sa katawan niya."Wake up, Alex! No!" Paulit-ulit na iyak ni Ken habang yakap-yakap si Alex. He keeps on crying. Natauhan ako at hinila papalayo si Ken sa katawan ni Alex."Stop touching her!" I gave him the hardest punch I could. Hindi siya gumanti sa halip hinayaan niya lang ako na suntukin siya. "You fooled me all this time trying to believe that I'd ruined everything about you and Alex! You fooled me into believing that Ken
We all have that dream to find the guy who would perfectly love us despite our imperfections. We even adore those hunks we saw in the movies we watched and wished that one of them would be our partners for life. But everything was just an illusion.Five years ago, I had this paranoid, devastating, funny, sweet, and cheesy relationship with my first love. I can still remember our first encounter.FLASHBACK.3:00 PM during Filipino class. I was in my third year at that time. The class went boring and I suddenly felt the urge to go outside and find someone to bully.Yes! You got it right; I'm not the usual pabebe teenager during my high school days. I loved punching guys and I do love bullying the weak
"Shut up Mildred!"Mr. Sanchez cut me with authority."But-"Tumahimik nalang ako, maiyak-iyak na ako dahil for the first time in my entire life ngayon lang ako naka encounter nang ganitong klase ng lalaki. I feel attacked. Ganito pala ang feelings ng binubully. I was wondering, how the hell did those kids I bullied overcome the fear I've given to them. And now, this guy in front of me is the wildest. I can't tame him. He is so good at making stories.I looked at him, nag-iisip siya. He opened his mouth at mas nawindang ako sa mga sinabi niya."Plano na namin na magkita kanina Sir."Tumingin siya sa akin na parang nanunukso."I was stripped down the stairs adjacent to Mrs. Magno's class kaya nadumihan ang da
"Can't you see what time is it!? Stupid!""Hi, pumpkin!"At nanlaki ang mga mata ko. I hurriedly turned off my phone.I feel so annoyed,"What the heck, where did he get my number!"Dahil sa isang pagkakamali nagsimula na ang kalbaryo ko.Hindi na ako nakatulog ulit sa pag-iisip kung saan galing ni Patrick ang number ko. Even my classmates don't have my digits. This is really bad. If I can only turn back time.End of flashback.Napapaluha nalang ako how pathetic our start was.
Papalabas na kami ng mall when suddenly Miyah's phone rang. Her boyfriend asks to videocall her but she refuses kasi nahihiya siya dahil nandito ako. So I gave the honor, we parted ways para naman sa privacy nilang dalawa. I just smiled and bid goodbye. Naglibot-libot lang ako sa mga gift wrappers and souvenirs, until I found a keychain similar to mine. It was the exact same replica of the keychain that I have. It was the Eiffel Tower na may nakasulat na Paris. Nakakabit pa rin siya sa bag ko. We were on our second monthsary when he gave it to me. Nakakalungkot lang isipin na until now siya pa rin ang iniisip ko.Continuation of Flashback.Padabog akong umalis pagkatapos naming trabahuin ang community service. Galit na galit akong sumakay ng taxi pauwi sa bahay.
Nagising ako sa isang kwarto na kulay puti.Nasaan ako? Anong ginagawa ko dito?Babangon na sana ako when I saw my hand with dextrose and the guy sleeping next to me was Alex.Alex?I check my watch and it's already 3 in the morning. Ang tagal ko pa lang nakatulog. I can see, it was Alex who rescued me from that freaking library.Why, Alex?Nagising siya at nagkatitigan kami. Kinabahan ako bigla. Nakakatakot siyang tingnan. I can see how fierce his gaze is, just like the first time we met. Galit na galit ang mga mata niya.I