There goes my heart beating Cause you are the reason...Marahan niyang pinahid ang namumuong luha sa gilid ng kanyang mga mata habang unti-unting inihahakbang ang mga paa sa saliw ng tugtog na pumapailanlang sa buong loob ng simbahan. Pinahid niya iyon pero ilang saglit lang ay muli na naman iyon bumuo rason para lumabo ang kanyang paningin.Kung para saan ang iniiyakan niya ng mga sandaling iyon, hindi niya alam. Isa lang ang sigurado niya, hindi iyon luha ng kaligayahan."Stop crying princess or else masisira yang make up mo." Mas lalo lang siyang napahikbi sa narinig na biro ng ama. Ibinaba niya ang tingin rito. He was looking infront with lips smiling proudly. He look so happy. Kung hindi lang dahil nakaupo ito sa wheelchair at tulak-tulak ng private nurse nito, hindi iisipin ng sinuman na may malala itong karamdaman. Naramdaman niya ang marahan nitong pagpisil sa kanyang kamay na hawak-hawak nito. She wipe another tear falling. Mariin niyang sinaway ang sarili na huwag umiyak.
'A lifetime with him' she almost shiver.Kung sa ibang sirkumstansiya niya lang narinig ang mga sinabi nito. Sigurado siyang matutuwa siya. But seeing his emotionless face while saying that make her heart bleed to death. "You still have three days to back out. Good night senorita!" Iyon lang at tuluyan na itong tumalikod.Naiwan siyang nagpupuyos ang dib-dib sa galit. She wanted a peaceful talk. Sabihin dito ang plano niya. Pero nauwi pa rin sa hindi pagkakasundo ang pag uusap nila. Ang lakas ng loob nitong hamunin siya dahil sa alam nitong wala naman siyang ibang pagpipilian! SHE straighten her head. Looking forward into him who is now seriously standing at the end of the aisle, infront of the altar, waiting for her. Nasa kanya ang namumungay nitong mga mata. Muntik pa siyang matawa sa reaksyon nitong iyon. He's really a good actor. Hindi iisipin ng kahit sino na pagkukunwari lang ang lahat ng iyon. But of course, maliban sa kanya.Umiwas siya ng tingin. She can't stand looking a
Tahimik niyang minasdan ang sarili sa salamin habang marahan na bino-blower ang buhok. Nasa buong salamin ang mata niya pero ang isip niya ay nasa taong kasalukuyang naliligo sa banyo.It's their honeymoon night. At hindi nila napag-usapan ni Simon ang mga dapat at hindi dapat na mangyari oras na makasal sila. Especially the bed part. How on earth did she forget about it when it was the most important thing for her?Ano ang gagawin niya kung i-insist ni Simon ang consummation ng kanilang kasal? He has all the right to do that since they are now husband and wife... Kahit nga ba sa papel lang iyon. "Hmm.. Pajamas? On our honeymoon night?" Napapitlag pa siya ng marinig ang boses nito. Pag-angat niya ng tingin sa salamin ay nakita niyang nasa likod na niya ito. Bahagyang nakayuko at nasa bandang balikat niya ang mukha."Its our honeymoon sweetheart, so I am expecting you to wear a sexy negligee." Pilyo itong ngumisi. "It's okey though, huhubarin ko rin naman yan maya-maya."She can fee
It was over. They are both laying in the bed, kapwa taas-baba ang dib-dib sa marahan na paghinga. No one dares to speak.Pinakiramdaman niya si Simon. It was as if he's still in daze while staring at the ceiling. Kung ano man ang iniisip nito sa nangyari sa kanila ay hindi niya alam.Sunod-sunod itong napabuntong hininga. At kinakabahan siya sa aksyon nitong iyon. 'Nagsisisi ba ito na may nangyari sa kanila?' Bakit napakatahimik nito at tila problemadong nakatingin lang sa kawalan? Naalala niya, ganitong-ganito rin ang anyo nito noong muntik ng may nangyari sa kanila sa kwarto niya. He seems so.. lost. Hinigpitan niya ang paghawak sa laylayan ng kumot at hinila pa iyon hanggang sa matakpan ang bandang leeg niya. Marahan siyang gumalaw at tumagilid. Napangiwi pa siya ng maramdaman ang hapdi sa kanyang pagkababae, pati na sa ibang bahagi ng kanyang katawan. She was sore all over. Pero hindi niyon kayang pantayan ang hapdi na unti-unting sumisibol sa kanyang damdamin. Seeing Simon r
She is now sleeping soundly, breathing high low at bahagya pang nakasiksik sa may bandang gilid niya. Ang isang kamay nito ay nakayakap pa sa kanya. A gentle smile crossed his lips wondering if she will do that if she's awake. Alam niyang hinde. She look so peaceful while sleeping. No one would think that moments ago she was already planning to annul their marriage. Oh well, she really was planning the annulment since the beginning. Hindi nito iyon ikinaila sa kanya. They both knew of why they married each other. For her, It's her father's dying wish na hindi nito magawang tanggihan. Pero para sa kanya, may iba pa siyang dahilan bukod doon. Although may parteng para kay Don Armando rin kaya siya pumayag, but most of it was personal.It was their dream to marry each other, sabay nilang pinangarap ang bagay na iyon four years ago. At natupad nga iyon kani-kanina lang. They got married. Nga lang, labag iyon sa loob nito. She hates him so.'Kilala mo ako Clark, Madali akong magsawa sa bo
MARIIN siyang napapikit habang nasa ilalim ng dutsa ng shower. She was there in the bathroom for almost an hour. Hindi pa rin niya mahamig ang sarili hanggang sa puntong iyon. She can't believe she gave into him that easily last night.Mabuti na nga lang wala na ito sa kanyang tabi ng magising siya kanina. Kung nagkataong naroroon it, hindi niya alam kung papaano aakto sa harapan nito. She really can't understand why he's been acting so weird this past few days. Galit na galit ito sa kanya noong una silang magkita. Ramdam niya iyon hanggang sa buto. Kaya nga isinuhestyon niya ang annulment una pa lang, but why he is so against it? Bakit pinapahirapan pa siya nito? Di ba dapat sumang-ayon nalang ito dahil pareho naman nila hindi ginusto ang matali sa isa't isa. Is that his ways to get even? Is he trying to insinuates that he still has the power over her?Malalim siyang napabuntong hininga bago pinatay ang shower. She walk past to it to get her bathrobe nang di sinasadyang napatingin si
Mataman niyang minasdan si Simon habang abala ito sa ginagawa doon sa may lababo. He was busy washing some kitchen utensils. Maybe he was done his cooking. Namalengke siguro ito kanina habang tulog siya. Kahapon bago sila tumungo roon sinabi na niyang huwag na silang mag groceries dahil hindi naman sila magtatagal doon. Nag suggest siyang magpapa-deliver nalang sila ng pagkain or pupunta nalang sila sa restaurant. Pero hindi ito pumayag."I can cook sweetheart and you know that I am a better cook than those chefs in this hotel.." "I just don't want to waste our time and energy in going on groceries store and cooking Clark.. Hindi rin naman tayo magtatagal--" Napatigil siya ng makitang nakangisi ito. She ceased her brows."Kung inaalala mong baka mawalan na ako ng time at energy para sayo, don't worry.. Marami akong reserba kaya kahit ako pa ang gumawa ng lahat, the groceries, the cooking and other stuff, I'll assure you, marami pa ring matitira para sayo." Pilyo nitong sabi na ikina
PORMAL na siyang ipinakilala ng kanyang Papa sa board at mga empleyado bilang kahalili nito sa Sofia Grand nang sumunod na araw, sa isang simpleng selebrasyon na inilunsad ng mga kaibigan at empleyado bilang pagpupugay at pasasalamat sa kabutihan ng kanyang Papa. Naka-wheelchair man ay halata ang kaligayahan nito ng umakyat sa stage para magbigay ng konting pahayag sa kanilang lahat. He look at the crowd and a gentle smile crossed his lips. "It was maybe my last words and my last goodbye too to all of you.." simula nito. Napalunok siya. Hindi niya sana gustong marinig ang bagay na iyon, but it was his request to give that speech. Naramdaman niya ang marahan na pag-abot ni Simon sa kanyang kamay at hinawakan iyon."Alam kong, alam na ninyong lahat ang kalagayan ko ngayon. Mamaya, bukas, o sa susunod na linggo, maaaring tuluyan na akong magpapaalam sa mundong ito, but before I leave this world, gusto ko sanang ihabilin ang kaisa-isa kong anak sa inyo." Sabi nitong nakatingin sa kan