Si Charles ay nakaupo sa isang restawran, naghihintay sa kanyang diborsiyadong asawa, si Helen. Nagkasundo silang dalawa na magkita dahil sa kanilang anak at wala nang iba pa.Sinilip niya ang kanyang wristwatch at nakitang malapit na ng tanghali.“Isa ito sa mga dahilan kung bakit galit na galit ako sa kanya. Bakit hindi na lang niya pinili ang tanghali para sa pulong kung hihintayin niya ako hanggang sa oras na ito?"Kinuha niya ang kanyang tasa ng kape at humigop. Tumingin siya sa labas ng restaurant sa transparent na dingding.Hindi nagtagal ay nakita niya ang isang nakaparada sa labas ng restaurant. Bumukas ang pinto ng sasakyan, at nakita niyang bumababa si Helen.Siya ay mukhang maganda gaya ng dati. Napalunok si Charles at umiwas ng tingin. Kinuha niya ang kanyang tasa ng kape at humigop muli.“Sorry talaga! Medyo na-delay ako sa airport,” wika ni Helen at umupo.Tumingala siya at tinitigan ang mukha niya. Walang pinagkaiba sa huli niyang pagkikita. Napakaganda at bata pa niya
Nabigla pa rin si Amelia, kahit tapos na ang maghapong trabaho.Nang tulungan niya si James na isuot ang kanyang kamiseta, natukso siyang ibaon ang kanyang ilong sa dibdib nito at amuyin siya.Yung singlet niya, ang bango-bango niya lahat! Hindi niya mapigilang magtaka kung paano siya mabango, at siya ay kinakain pa ng mga tao.Isinabit niya ang kanyang tote bag sa kanyang mga balikat at hinintay na makaalis si James sa opisina, bago siya umuwi.Lumabas si James ng opisina at nakasalubong niya si Amelia na nakatayo sa mesa niya."Ano pa ang hinihintay mo?" Tanong niya, at inangat niya ang ulo niya para tingnan siya."Hihintayin kita, sir. Ayokong umalis hangga't hindi ka umalis."Tumaas ang kilay ni James at huminga ng mahina. Inilagay niya ang kanyang mga kamay sa kanyang bulsa at naglakad patungo sa elevator.Nagmamadali siyang pumunta sa likuran niya at pareho silang naghihintay ng elevator na magbigay-daan sa kanila.Sa ilang kadahilanan na hindi sigurado ni Amelia, nakaramdam siy
Kinaladkad ni Amelia ang kanyang mga paa sa kalyeng kinaroroonan ng kanyang apartment, umiiyak nang husto.Lahat ng dumaan sa kanya ay nakatingin sa kanya. Lahat sila ay nagtaka kung ano ang nangyari sa kanya, ngunit hindi nila tinanong kung ano ang nangyari.“Paano ko tatawagan si Mr. James ngayon? Galit na galit siya sa akin bukas. Kung hindi ko ipagpatuloy ang paggamit ng telepono bukas, tapos na ako!""Ang lahat ng pera ko ay ninakaw, hindi ako makakabili ng isa pa maliban kung umuwi ako at pumili ng higit pang pera. Pero hindi na ako makakabalik dito ngayong gabi, gabi na."“Bakit ang mundo laban sa akin? Bakit galit na galit ka sa akin!” Umiyak siya ng malakas na parang sanggol.Patuloy niyang kinakaladkad ang kanyang mga paa, nakayuko ang kanyang ulo sa kalungkutan, at ang kanyang bag ay walang ingat na nakasabit sa kanyang balikat.Wala siyang pakialam sa mga mata na nakatitig sa kanya. Nawasak siya.She shuffled past the mall on her street and before he could take five footst
“Amelia? Anong ginagawa mo dito?" Tanong ni James matapos niyang tumigil sa pagyakap kay Helen."Inuwi ko siya, dahil tinulungan niya ako," sagot ni Helen bago pa magawa ni Amelia, at nagpalitan ng tingin ang mga lalaki."Mamaya ko na sasabihin sayo, okay? Halika James, samahan mo ako sa kusina."Hinawakan ni Helen ang kamay ni James at hinila siya kasama niya sa kusina. Pagkaalis nila, tumingin si Amelia kay Charles, hindi niya alam kung ano ang sasabihin.“Halika at maupo ka, Amelia. Mag-usap tayo."Naglakad si Charles papunta sa sofa, sumunod naman si Amelia sa likod niya. Umupo siya sa sofa sa harap ni Charles at muling tumingin sa paligid.“Welcome to my home, Amelia. Laking gulat ko pa rin nang makita kita."“Salamat, Mr. Charles. Hindi ko alam na bibisita din ako. Pero pinilit ni Ma’am na kasama ko siyang mag-dinner. Hindi ko alam na asawa mo siya."“Erm, hindi naman. Ex-wife ko siya.""Oh... I'm sorry, Mr. Charles." Ibinaba ni Amelia ang kanyang ulo, at tumawa siya."Ayos lang
Nag-park si Charles sa harap ng apartment ni Amelia, at bumaba siya. Bumaba din siya ng sasakyan at lumapit sa kanya.“Maraming salamat sa ride. Maaari kang bumalik ngayon. I don’t want to keep you waiting,” sabi ni Amelia at yumuko.“Gusto kong makipag-usap sa iyo tungkol sa isang bagay. Wala ka bang pakialam kung sumama ako sa iyo?""Oh talaga? Oo naman. Tara na, Sir."Nanguna si Amelia at sumunod naman sa kanya si Charles. Umakyat sila sa hagdan at hindi nagtagal, nakarating sila sa sahig niya.Tumungo siya sa kanyang pintuan at nang makalapit siya, tumingin siya sa pintuan ni Elena."Malamang natutulog siya," Malakas na sabi niya, at tumingin si Charles sa pinto."Sino ang natutulog?" Tanong niya, at tumingin ito sa kanya."Kaibigan ko, Elena. Lagi akong late umuuwi, at hindi ako nagkakaroon ng pagkakataong makausap siya sa gabi:”“Elena?” Tinaas ni Charles ang kanyang mga kilay, at tumango si Amelia, binuksan ang kanyang pinto."Bakit? Kilala mo ba siya?""May kilala akong Elena.
Umagang-umaga, nakarating si Amelia sa kumpanya. Lumapit siya sa table niya at nag-ayos kung saan-saan. Hindi pa dumarating si James, at masaya siyang nakarating siya sa kumpanya bago siya.‘I’m going to try my best para hindi siya mainis.’Tiningnan niya ang suot niya at ngumiti. Nakasuot siya ng dilaw na T-shirt at isang napakasikip na asul na palda na huminto mismo sa ibabaw ng kanyang tuhod. Itim ang kanyang flat shoes. Tumanggi ang kanyang t-shirt na manatiling nakasuksok sa kanyang kamiseta dahil masyadong masikip ang kanyang palda. Habang naglalakad siya, patuloy itong humihila.'Naniniwala ako na ito ay isang mas mahusay na hitsura. Magugulat siyang makita akong nakasuot ng fitted.’ Tuwang-tuwang naisip ni Amelia.Umupo siya sa upuan niya at inilapag ang bag niya sa mesa. Inilabas niya ang file na ibinigay sa kanya ni James at sinimulan itong basahin muli.Buong gabi siyang nagpuyat para matiyak na nasasakupan niya ang lahat ng nasa file. Gusto lang niyang magsipilyo para sari
Napakaraming taxi ang dumaan kay Amelia, ngunit hindi siya handang huminto ng isa. Puno ang kanyang ulo, malabo ang kanyang mga mata dahil sa kanyang mga luha, wasak ang kanyang puso.Isang oras ang nakalipas, naisip niyang sa wakas ay nakontrol na niya ang kanyang buhay. Akala niya ay maaari na siyang kumita at mabuhay nang wala ang kanyang tiyuhin, ngunit nagkamali siya. Ang masayang pantasya ay hinugasan ni James.Tumingin siya sa gusali ng kumpanya sa huling pagkakataon at nagsimulang mag-shuffle sa mga lansangan. Sinikap niyang huwag tawagan si Freddie at sabihin sa kanya ang tungkol dito dahil naniniwala siyang magiging abala ito, at ayaw niyang maging distraction.Mahigpit niyang hinawakan ang kanyang bag, mahigpit itong hinawakan sa ilalim ng kanyang mga balikat habang naglalakad. Sa pagkakataong ito, hindi niya hahayaang agawin ng sinuman ang kanyang bagong telepono at pera mula sa kanya.Halos lahat ng madaanan nila Amelia ay napatingin sa kanya. May nakaagaw ng atensyon nil
Ipinikit ni Amelia ang kanyang mga mata, nawawalan ng pag-asa na makaligtas sa kalupitan ni Ava, hanggang sa mahulog siya sa mga bisig ng isang tao.Binuksan niya ang kanyang mga mata at nalaman niyang nasa bisig siya ng isang lalaki. Ibinaling niya ang kanyang ulo upang tingnan ang kanyang tagapagligtas."Hey, baby girl," sabi ni Hudson na may malademonyong ngiti.Gustong kumawala ni Amelia sa pagkakahawak niya pero mas malakas siya sa kanya. Noon pa man ay ganyan na."Bitawan mo ako, Hudson!" sigaw ni Amelia."Hindi ka ba dapat magpasalamat na hindi kita hinayaang mahulog?""Anong nangyayari dito?!" Sigaw ni Freddie habang naglalakad papunta sa pinangyarihan.Agad na binitawan ni Hudson si Amelia nang marinig niya ang boses ng kanyang ama. Inilagay niya ang kamay sa bulsa at tumalikod na para umalis."May itatanong ako sayo! Anong nangyayari dito?!” Galit na sigaw ni Freddie, at nagbigay daan si Ava kay Amelia na maglakad papunta sa kinatatayuan ni Freddie.“Walang nangyari, okay?!