Napakaraming taxi ang dumaan kay Amelia, ngunit hindi siya handang huminto ng isa. Puno ang kanyang ulo, malabo ang kanyang mga mata dahil sa kanyang mga luha, wasak ang kanyang puso.Isang oras ang nakalipas, naisip niyang sa wakas ay nakontrol na niya ang kanyang buhay. Akala niya ay maaari na siyang kumita at mabuhay nang wala ang kanyang tiyuhin, ngunit nagkamali siya. Ang masayang pantasya ay hinugasan ni James.Tumingin siya sa gusali ng kumpanya sa huling pagkakataon at nagsimulang mag-shuffle sa mga lansangan. Sinikap niyang huwag tawagan si Freddie at sabihin sa kanya ang tungkol dito dahil naniniwala siyang magiging abala ito, at ayaw niyang maging distraction.Mahigpit niyang hinawakan ang kanyang bag, mahigpit itong hinawakan sa ilalim ng kanyang mga balikat habang naglalakad. Sa pagkakataong ito, hindi niya hahayaang agawin ng sinuman ang kanyang bagong telepono at pera mula sa kanya.Halos lahat ng madaanan nila Amelia ay napatingin sa kanya. May nakaagaw ng atensyon nil
Ipinikit ni Amelia ang kanyang mga mata, nawawalan ng pag-asa na makaligtas sa kalupitan ni Ava, hanggang sa mahulog siya sa mga bisig ng isang tao.Binuksan niya ang kanyang mga mata at nalaman niyang nasa bisig siya ng isang lalaki. Ibinaling niya ang kanyang ulo upang tingnan ang kanyang tagapagligtas."Hey, baby girl," sabi ni Hudson na may malademonyong ngiti.Gustong kumawala ni Amelia sa pagkakahawak niya pero mas malakas siya sa kanya. Noon pa man ay ganyan na."Bitawan mo ako, Hudson!" sigaw ni Amelia."Hindi ka ba dapat magpasalamat na hindi kita hinayaang mahulog?""Anong nangyayari dito?!" Sigaw ni Freddie habang naglalakad papunta sa pinangyarihan.Agad na binitawan ni Hudson si Amelia nang marinig niya ang boses ng kanyang ama. Inilagay niya ang kamay sa bulsa at tumalikod na para umalis."May itatanong ako sayo! Anong nangyayari dito?!” Galit na sigaw ni Freddie, at nagbigay daan si Ava kay Amelia na maglakad papunta sa kinatatayuan ni Freddie.“Walang nangyari, okay?!
Naging abala si James sa kanyang opisina sa mga papeles. Sa unang pagkakataon ay nagsisi siya sa pagpapaalis kay Amelia.Itutulak sana niya ang buong gawain sa kanya, at hindi siya magrereklamo.Inabot niya ang kanyang tasa ng tsaa at nilagok ang ilan sa kanyang mainit na tsaa. Tumayo siya at inayos ang pantalon niya bago nag-inat.Uupo na sana siya at ipagpatuloy ang trabaho nang makarinig siya ng katok sa kanyang pinto."It's not lock," Sagot niya nang hindi nag-abala pang tingnan kung sino iyon.Bumukas ang pinto, at narinig niya ang click-clak ng high-heels ni Ava na papalapit sa kanya. Inangat niya ang ulo niya at nang makitang siya iyon ay nagtaas siya ng kilay sa pagtataka.“Ava? Anong ginagawa mo dito?" Tanong niya, at nagpakawala siya ng matingkad na ngiti.“Kailangan mo bang itanong sa akin yan? Pumunta ako para makita ka syempre." Hinila niya ang upuan paatras at umupo bago siya pinaupo."Maaari mo namang gawin ito sa ibang pagkakataon. Sobrang busy ko ngayon."Inilipat niy
~MAMARA ANG ISANG BUWAN~Sabado ng umaga ng kasal ni Amelia kay James, at lahat ay abala sa paggawa ng isang bagay o iba pa.Nasa mansyon niya si James kasama ang kanyang ama at kaibigang si Tina. Tinutulungan nila siyang maging maganda para sa kanyang kasal.Walang maraming kaibigang lalaki si James, kaya inupahan ni Charles ang ilan sa mga anak ng kanyang mga kaibigan para kumilos bilang mga kaibigan ng nobyo.Si Amelia naman ay nag-i-scroll sa phone niya habang nakaupo sa apartment ni Charles. Ang balita tungkol sa kanyang kasal ay kung saan-saan sa internet. Ito ang nagpakaba sa kanya.Nasa tabi niya si Helen, pinagmamasdan ng mabuti ang ginagawa ng makeup artist. Si Helen ay sobrang determinado na gawing napakaganda ni Amelia sa araw ng kanyang kasal.Sinigurado na rin niyang may makukuha siyang ibang mga bagay tulad ng, pagpapaalam sa buong lungsod tungkol sa kasal para layuan ng mga babae si James, ang bulwagan at simbahan na gagamitin para sa kasal, at marami pang iba, na inih
Tumingin si James sa kongregasyon at nagpahayag ng pekeng ngiti. Itinaas niya ang siko niya kay Amelia at tumingin dito."Pagod na akong tumayo dito. Tara na.”Lumapit si Amelia sa kanya at ipinulupot ang braso nito sa kanya. Naglakad sila pababa ng altar at nagpatuloy sa makipot na daan sa harapan nila.Nanatiling nakayuko si Amelia habang patuloy na binabato ng mga tao ang mga talulot ng bulaklak sa kanila.“Binabati kita, Amelia Parker!” Narinig niyang may sumigaw, kaya napilitan siyang tumingala. Napatingin siya sa direksyon kung saan nanggaling ang boses at napatitig kay Ava.‘Siya ba ang bumati sa akin?’ Pagtataka niya, nang makita niya ang galit na ekspresyon nito habang nakatitig sa kanya.Iba't ibang tao ang kumukuha ng litrato sa kanila mula sa iba't ibang anggulo. Nanatiling malamig ang ekspresyon ng mukha ni James, habang si Amelia naman ay nahihiya at natatakot.Lumabas sila ng gate ng simbahan, at si Helen ay nagmamadaling tumayo sa harapan nila."Sabay tayong magpa-pict
Ang reception ng kasal ay inayos sa likod ng simbahan, sa isang open field. May isang malaking puting kubol upang protektahan ang mga tao at ang pagkain mula sa araw.Nakarating sina Helen at James sa venue at nakita nilang may mga kumakain na. Hinanap niya sa lugar si Charles at nakita niyang nakikipag-chat siya kay Freddie. Mukhang masaya sila."Kakausapin ko ang tatay mo. Hanapin ang iyong asawa. Kakausapin kita kapag tapos na ako."Tinapik niya ang balikat nito at lumapit kay Charles. Nakita ni James si Amelia na nakaupo sa isa sa mga upuan, gutom na gutom itong nakatingin sa pagkain sa harap niya.Ngumisi si James at lumapit sa kanya."Kung gusto mong kainin, kumain ka na lang." Bulong niya at umupo sa harap niya.Ngumiti siya ng mahina at tumingala.“Hinihintay kita. Sinabihan ako na hindi ako makakain hangga't hindi ka nandito."Tumaas ang kilay ni James at tumawa. "So you decided na hintayin ako? Bakit?"“Errmm... Para sabay na tayong kumain.”"At kung hindi ko hinintay ang re
Kinuha ni Amelia ang kanyang telepono at tumakbo palabas ng silid matapos niyang makitang nakatungo si James na hubaran ang kalapating mababa ang lipad sa harapan niya.Iyak siya ng iyak habang tumatakbo sa kung saan-saan. Pakiramdam niya ay nadudurog ang puso niya sa loob niya.‘Bakit ko ba naisip na may nararamdaman siya para sa akin?! Bakit ba ako naniwala na may gusto siyang gawin sa akin! He has always made it so clear but I keep giving myself stupid hopes! Ang tanga mo Amelia.'Tumakbo siya paakyat sa ikatlong palapag at pumasok sa isa sa mga silid. Binuksan niya ang ilaw at mabilis na tumingin sa paligid.Naglakad siya patungo sa maayos na nalatag na kama at umupo doon. Napayuko siya at nagpatuloy sa pag-iyak. Sa puntong iyon, kailangan niya ng isang kaibigan, ngunit alam niya."Hindi ba dapat ay ginawa niya ito sa ibang araw? Mas gugustuhin ko pang hindi niya ako pinansin at pinalabas ako ng kwarto mag-isa. Hindi sa ibang babae!" Naiiyak na bulong niya.Biglang tumunog ang pho
Tapos na si Amelia sa paghahanda ng almusal, at inihain niya ito sa isang puting ceramic plate.Inilagay niya ang ilan sa mga durog na itlog sa isang gilid ng plato at ang giniling na pabo sa kabilang panig.Inilagay niya ito sa isang puting tray at ngumiti ng malawak habang nakatitig sa pagkain. Natikman na niya ito, at naniniwala siyang magugustuhan niya ito.Nilagyan niya ng tubig ang basong pitsel at naglagay din ng takip ng baso sa tray. Lumabas siya ng kusina at pumunta sa dining table.Maingat niyang itinaas ang kanyang mga paa para wala siyang matapon. Lumapit siya sa dining table at tumingala at nakitang nakaupo na si James.Katabi niya ang babaeng kasama niya kagabi. Natigilan siya sa gulat at napatingin sa kanilang dalawa.‘Wag mong sabihing gusto mo rin akong pakainin.’ Napaisip siya."Ano pa ang hinihintay mo? Serve the meal,” sabi ni James, at dahan-dahang ni-bounce ang ulo niya.Inilapag nito ang tray sa harapan niya at muling tumingin sa babae. Siya ay tumingin tunay m