Ang matambok na talukap ni Amelia ay humiwalay at dahan-dahang pumikit habang siya ay humikab ng mahina. Umaga noon at ang sinag ng araw ay pumasok sa kanyang silid sa pamamagitan ng kanyang malaking bintana.
Ilang minuto na siyang gising ngunit hindi iminulat ang kanyang mga mata, hindi rin siya bumabangon sa kama.Pakiramdam niya ay napakahina niya para magawa ang anumang bagay, at nais niyang mahiga siya sa kama buong araw. Ngunit hinding-hindi iyon mangyayari. May mga bagay siyang dapat gawin.Naalala niyang nangako si Freddie na bibigyan siya ng regalo pagkatapos ng party kahapon, ngunit hindi niya ito mapaalalahanan. Hindi pagkatapos ng nangyari sa party.Muli niyang binuksan ang kanyang mga mata, sa pagkakataong ito, hindi na ito ipinikit. Napahiga siya sa kaliwang bahagi at ang mga mata ay diretso sa frame ng kanyang mga magulang na nakapatong sa mesang nasa harapan niya. Matagal niyang tinitigan ang mga nakangiti nilang mukha, at nagpakawala ng buntong-hininga.Mahigpit niyang hinawakan ang kutson at kinaladkad ang sarili pataas. Umupo siya at tinanggal ang bedspread sa katawan niya. Tinitigan niya ang kanyang nasugatan ngunit tuwid na binti at nakita niyang may bahid na ng dugo ang bendahe.Umiling siya sa panghihinayang at itinaas ang kaliwang paa gamit ang kanyang mga kamay. Inalis niya ang kanyang paa sa kama at dahan-dahang inilagay sa sahig, gamit ang kanyang mga kamay bilang suporta. Nararamdaman pa rin niya ang matinding sakit sa kanyang binti.Inihagis din niya ang kanang paa sa kama at dahan-dahang tumayo. Ang maliit na bigat na inilapat niya sa kanyang kaliwang binti ay nagdulot ng matinding kirot sa kanyang utak, at siya ay napaungol, napahawak sa kanyang mga hita ng napakahigpit. Itinaas niya ang kanyang kaliwang binti mula sa sahig at pinahintulutan ang lahat ng kanyang bigat sa kanyang kanang binti.Pagkatapos ng ilang minuto, humupa ang sakit. Nakaramdam siya ng init at nagsimulang maghangad ng malamig na shower. Dahan-dahan niyang binitawan ang kanyang binti at humarap sa kama.Nakasabit pa rin sa ere ang kaliwang paa niya. Tiningnan niya ang kanyang bedspread at nakita niyang hindi ito mantsa.Kinailangan niyang palitan ang luma kagabi nang madungisan ito ng kanyang dugo. Nakahinga siya ng maluwag na ang bago ay hindi rin nabahiran.Tumalon siya sa pinto ng kanyang banyo at nang buksan niya ito, narinig niyang may kumatok sa kanyang pinto.Medyo bumilis ang tibok ng puso niya nang marinig ang katok. Tumingin siya sa pinto at hinintay na marinig kung sino iyon bago niya ito binuksan.‘Di ko bubuksan ang pinto kung si Ava o si Hudson. Masyado akong mahina para sa gulo,' sabi niya sa sarili."Amelia, natutulog ka pa ba?" Narinig niya ang boses ni Freddie, at nakapikit ang kanyang mga mata, at nakahinga siya nang maluwag.“Gising na ako, Kuya. Kukunin ko ang pinto ngayon."Tumalon siya sa pinto at humawak sa dingding gamit ang kaliwang kamay habang pinihit ang door knob gamit ang kanan.Napangiti ng mahina si Freddie at pumasok sa kwarto. Nakasuot siya ng maayos na plantsadong puting sando at itim na pantalon.Nilibot niya ang paningin sa buong kwarto at nakita niya ang asul nitong damit na nakalatag sa sahig. "Good morning, Uncle," bati nito sa kanya, at tumingin ito sa kanya.Sasagot na sana siya nang mapansin niyang nakatayo ito sa isang paa. Nakita niya ang benda sa binti nito, at tinakpan niya ang kanyang kilay."Anong nangyari?" Tanong niya, umiling naman si Amelia."Wala."Tumalon siya sa kama at umupo doon. Lumapit si Freddie sa kama at umupo din."Wala? Amelia, may benda ka sa binti. Sabihin mo sa'kin kung anong nangyari." Nag-aalalang sambit niya.'Kung sasabihin ko sa iyo na ginawa ito sa akin ng iyong mga anak, hindi ka maniniwala. It will cause more trouble than good.’ Napaisip siya at napayuko.“Natamaan ko ang paa ko sa hagdan kagabi pagdating ko sa kwarto ko. The dress made me pretty unstable,” She said, and looked at him."Oh wow, I'm very sorry about that. Dapat nating gamutin nang mabuti ang sugat para hindi mahawa," payo niya, at tumango siya.“Ginawa ko ‘yan kahapon, Tiyo. Ginamit ko ang first aid box. Huwag kang mag-alala, gagaling ito sa lalong madaling panahon." She said, pekeng ngiti."Umaasa ako." Natahimik si Freddie ng ilang segundo, tumingala siya at bumuntong-hininga.“Charles Parker called me today,” Bigla niyang sabi, at tumingin sa kanya si Amelia at napalunok ng malakas. Tumango siya para ipagpatuloy niya."Sinabi niya sa akin na nasa opisina si James at dapat mong kunin ang pagkakataong ito para humingi ng tawad sa kanya." Tumingin siya kay Amelia."Dapat ba akong pumunta sa opisina niya para humingi ng tawad?" Tanong niya, tumango naman si Freddie."Iyan ang sinabi sa akin ni Charles. Siguro mas kalmado siya palagi sa trabaho. Hindi ko alam," sagot niya. “Pupunta ako. I want you to be happy with me,” She said, and Freddie smiled."Pero..." Itinuro niya ang kanyang binti, at tumingin ito sa kanyang binti. “Ako na ang bahala. Ang paghingi ng tawad ay mas mahalaga kaysa sa aking pagbawas."Tumango si Freddie at sinabing, “Ihahatid na kita sa opisina niya. May meeting ako sa labas, at dadaan ako sa kumpanya niya. Kailangan kong maglinis ka sa lalong madaling panahon. Dalawang oras na lang ang meeting ko." Napatingin siya sa kanyang luxury wristwatch pagkatapos magsalita. "Magsisimula na akong maglinis kaagad," She assureed him, and he stood up."Sige." Naglakad siya papunta sa pinto at hinawakan ang door knob. Lumingon siya sa kanya at sinabing,“Siguraduhing linisin mong mabuti ang sugat na iyon at lagyan ng gamot. Huwag mo ring kalimutang kumuha ng pain relief,” He stated as he opened the door.Nakangiting tumango si Amelia, at nang nasa labas na si Freddie at nakasara ang pinto ay agad na napawi ang ngiti. Tiningnan niya ang kanyang sugat na binti at mabilis na nag-init ang mga luha sa kanyang mga mata.“Baka isang araw malalaman ni Uncle na masasama ang mga anak niya. Sisiguraduhin kong hindi ako ang magsasabi sa kanya. Malalaman niya ang sarili niya,” malungkot niyang bulong.*Sumakay si Freddie sa kanyang kotseng Mercedes Benz, sa harap ng Tertiary Company ng Ja’ Park.Sumilip si Amelia sa tinted na bintana ng sasakyan at namangha sa ganda at laki ng kumpanya. Sinubukan niyang tingnan ang bubong, ngunit masyadong matangkad ito para makita niya mula sa loob ng sasakyan."Nandito na tayo. Kapag tapos ka na, sumakay ka ng taxi pauwi. Kailangan kong umalis ngayon din, wala pang tatlumpung minuto bago magsimula ang pulong." Tumango si Amelia, at dali-daling tinanggal ang kanyang seatbelt.Binuksan niya ang pinto at lumabas ng sasakyan, inaalala ang nasugatan niyang binti. Lumingon siya sa sasakyan at ibinaba ang itaas na bahagi ng katawan."Salamat po Tito. Bye.” Kumaway siya sa kotse, at agad na nag-zoom off si Freddie.Lumingon siya sa kumpanya at nakita niya ang ilang tao sa paligid, na nakatingin sa kanya. Napakaganda at classy ang suot nila. Tiningnan niya ang kanyang suot at nagsimulang makaramdam ng pagkababa.Nakasuot siya ng itim na T-shirt at baggy jeans. Nakasuot din siya ng makintab na itim na leather na flat shoe. Hinayaan niyang nakalugay ang kanyang buhok sa kanyang mga balikat, at hindi siya naglagay ng anumang pampaganda.‘Masyado ba akong kaswal?’ Pagtataka niya.Muli siyang tumingala at nakita niyang wala na ang mga nakatitig sa kanya. Ito ay gumaan sa kanya.Sinubukan niyang maglakad ng maayos, ngunit hindi pa handa ang kanyang kaliwang paa para doon. Kahit na kaya niyang itago ang sugat sa ilalim ng kanyang maong, hindi niya maitago ang sakit. Lumapit siya sa malaking entrance ng kumpanya, maingat na itinaas ang kaliwang paa. Pumasok siya sa kumpanya at nakita niya ang isang babae na nakaupo sa likod ng isang mesa. Nakilala siya ni Amelia bilang isang receptionist."Magandang umaga." Sinalubong siya ni Amelia ng isang matamis na ngiti.Tumingala ang receptionist mula sa screen ng computer na nasa harapan niya at tumingin kay Amelia."Hey magandang umaga." Ang kanyang tugon ay matamis at mainit, at ito ay nagpasaya kay Amelia.'Ito ay isang magandang paraan upang magsimula.'"Paano kita matutulungan, Ma'am?" Tanong pa niya kay Amelia, at sinagot niya rin ang paraan ng paglapit sa kanya ng receptionist.“Narito ako para makita si Mr. James Parker. Ang CEO ng kumpanyang ito.""May appointment ka ba sa kanya?" Tanong ng receptionist, umiling si Amelia. "Hindi."“Ermm, okay. Hayaan mong tawagan ko siya at ipaalam sa kanya. Anong pangalan mo, Ma'am?" Tanong niya, kinuha ang telepono."Ako si Amelia. Amelia Cooper," tugon niya, bahagyang nagpatalbog ng ulo.Pinindot ng receptionist ang ilang buttons sa dialer at inilagay ang handset sa tenga niya. Naghintay siya ng ilang segundo, at kinuha ni Amelia ang kaunting oras na iyon upang tumingin muli sa kanyang kinatatayuan."Ginoo. James, isang batang babae ang naririto upang makita ka. Sinabi niya na ang pangalan niya ay Amelia Cooper, at wala siyang anumang appointment sa iyo... Okay, sir. Papasukin ko siya ngayon din." Binaba ng receptionist ang tawag at tumingin kay Amelia.“Pinapasok ka niya. Makikita mo ang opisina niya sa iyong kanang bahagi, sa ikasampung palapag. Nakita mo na sana yung tag sa pinto niya,” She said to Amelia, and Amelia nodded. "Maraming salamat." Bahagya siyang yumuko at naglakad papuntang elevator.*“Maraming salamat, Sir. Inaasahan ko ang iyong email.” Nakipagkamay si James sa kanyang kliyente, at sabay silang lumabas ng opisina.Naglakad ang kliyente niya papunta sa elevator at pinindot ang button, hinintay niyang bumukas ang pinto. Nakatayo si James sa hindi kalayuan sa elevator, hinihintay si Amelia.‘Yung babaeng may lakas ng loob na bumisita sa kumpanya ko. Sinong f**k ang nagsabi sa kanya na pumunta dito? I bet binigyan siya ng tiyuhin ng ganoong katangang ideya.’Sa wakas ay bumukas ang elevator, at lumabas si Amelia. "Magandang araw ginoo." Binati niya ang kliyente ni James at nagbigay daan para makapasok ito."Good day." Sagot niya at pumasok na sa elevator. Tumingala siya at bumaling ang mga mata kay James. Mga limang metro ang layo nito sa kanya at ang delikadong maitim nitong mga mata ay nakatitig sa kanya ng diretsong mukha.Mas gwapo siya kaysa sa una niyang nakita. Ang kanyang buhok ay itim na parang uwak at kumakaway sa isang kaakit-akit na quiff haircut.Ang kanyang mga kamay ay nakabaon sa mga bulsa ng kanyang puti at maayos na plantsadong pantalon, isang itim na sinturon ang nakahawak sa kanyang pantalon sa kanyang baywang, at ang kanyang asul na butones na kamiseta ay maayos na nakasukbit dito.Pinagsalikop niya ang kanyang manggas hanggang sa kanyang mga bisig, at tumambad ang kanyang kumikinang na silver na relo.Nawalan ng boses si Amelia habang naliligaw sa pag-usisa sa hitsura ni James, at napansin niya ito.“Maglalaway ka pa ba o diretso ka sa punto? Bakit ka nandito?" Lumapit kay Amelia ang malalim at nagbabantang boses nito at umalingawngaw sa perpektong tainga nito."Nandito ako para humingi ng tawad." Sa wakas ay natagpuan niya ang kanyang boses."Humingi ng tawad?" He scoffed, and Amelia bounce her head slowly.Kinakamot niya ang kanyang mga daliri, naghihintay ng susunod na mga salita. Tinalikuran siya ni James at nagsimulang maglakad palayo."Kung hihingi ka ng tawad sa akin, kailangan mong sundan ako," sabi niya, nang hindi lumilingon.'Sabayan ka? Para saan?’ tanong ni Amelia sa sarili at nagmamadaling kumalas sa likuran niya na parang katulong na sumusunod sa mahigpit na amo.Nakarating si James sa kanyang opisina, binuksan ang pinto at pumasok. Sumunod si Amelia sa kanyang likuran bago sumara ang pinto. Tumingin siya sa paligid ng opisina nito at nawala sa kagandahan nito.Amoy bagong libro ang opisina niya. Ang dingding at tiles nito ay puti at kumikinang na malinis, ang puting PVC na blind folds na nakasabit sa kanyang bintana ay walang bahid, at ang mga upuan, mesa at sopa ay nakaupo sa tamang pwesto.Dalawang leather na upuan sa opisina ang nasa harap ng kanyang makintab na kahoy na mesa, at sa likod ng kanyang mesa ay isang executive chair para sa kanya.Tumungo siya sa desk niya at umupo sa gilid nito. Ang kanyang kanang paa ay nakasabit sa hangin, habang ang kanyang kaliwang paa ay nasa sahig.Ang kanang binti ng kanyang pantalon ay hinila pataas habang siya ay nakaupo, na nagpapakita ng kanyang makapal na itim na medyas at isang maliit na bahagi ng kanyang mabalahibo ngunit malinis na binti.“Ngayon, sabihin mo sa akin. Bakit ka nandito?" Ipinaton
Hindi na nag-abalang kumatok si Ava sa pinto ng opisina ni James bago buksan ang pinto at pumasok. Inangat ni James ang ulo mula sa kanyang computer para tingnan kung sino ang walang galang na pumasok sa kanyang opisina.Nang makita niyang si Ava iyon ay napabuntong-hininga siya. 'Siya lang ang makakagawa ng kalokohang bagay.'“Hi, James.” Ngumiti siya ng mahina at lumapit sa desk niya. "Anong gusto mo, Ava? Sabi ko sayo ayoko ng gulo sa opisina." Ibinalik niya ang tingin sa computer at nagpatuloy sa pagtatrabaho.“I’m sorry, okay? Hindi mo ako pinapansin, kaya nagpasya akong bisitahin ka." Nilampasan niya ang mga upuan at tinungo kung saan siya nakaupo.Hinawakan niya ang mukha nito gamit ang kanang kamay, at tumingin ito sa kanya. "Tumigil ka, Ava." Inilayo niya ang kamay nito sa mukha niya."Bakit? Hindi mo na ba ako mahal?" Tanong niya, at napangiti siya. "Mahal kita? Kailan ko ba sinabing mahal kita, Ava?" Tumingin siya sa kanya ng hindi makapaniwala."Ano? Pero, kami..." "Nagkar
Pagkaalis ni Freddie sa silid ni Amelia, tumayo siya at nagsimulang maglakad sa gitna ng kanyang silid.“Pwede ba akong magtrabaho sa opisina niya? hindi ko akalain. Galit siya sa akin, at nakakatakot siya.Hindi ito magandang ideya. Hindi ko akalain na makakatrabaho ako ng maayos sa kumpanya niya. Paano kung may masira ako, at kailangan kong humingi ulit ng tawad! Oh Diyos, hindi ito mabuti. Bakit ganito ang buhay ko!" Umupo ulit si Amelia sa kanyang kama at napayuko sa lungkot at pag-iisip.Ang biglaang tunog na narinig niya sa kanyang pinto ay nagpawala sa kanyang isip, at nakita niyang pumasok si Hudson.Tumayo siya sa pintuan niya at tinitigan siya ng diretsong mukha. "Marumi pa ang kwarto ko," Aniya, at bumangon si Amelia.“Naghahanda ako sa pagpunta. Ako ay. Paparating na,” nauutal niyang sabi, at lumapit si Hudson sa kanya. Napalunok siya ng mariin at tinitigan siya habang papalapit ito sa kanya."Naghahanda ka bang pumunta at nakaupo ka?" Tanong niya, at dahan-dahan niyang in
“Tatay? Akala ko lumabas ka na,” sambit ni Hudson at mabilis na bumaba kay Amelia.“Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?” Nagalit si Freddie sa kinatatayuan ni Hudson at hinagisan ng sampal ang mukha niya.“Nasisiraan ka na ba ng bait? Siya ang iyong kapatid na babae!" Si Freddie ay sumigaw sa galit, at si Hudson ay nagpahayag ng pagsimangot.“Hindi ko siya kapatid!” Siya ay sumigaw. Naikuyom ni Freddie ang kanyang kamao at tumingin kay Amelia, na nakatakip sa kanyang katawan ng kanyang duvet."Pumunta ka na sa kwarto mo, Amelia," utos ni Freddie sa kanya, at napayuko siya. Binalot niya ang kanyang katawan ng kumot at umiiyak habang tumatakbo sa pinto.“Hoy… ang duvet ko!” Sigaw ni Hudson, at itinaas ni Freddie ang kanyang kamay sa hangin para sampalin siya muli.“Tatay, tama na. Alam mo at ko na hindi ko siya kapatid. Hindi kami magkarelasyon. Bakit ka nagsisinungaling sa kanya?""Tumahimik ka, Hudson! Isara mo yang maruming bibig mo! Si Amelia ay palaging magiging pamilya, okay? Gustuh
“Maraming salamat sa pagtulong mo sa akin sa pag-aayos kahapon, Elena. Kinailangan kong gawin ang lahat ng gawain nang mag-isa kung wala ka. May emergency meeting ang tito ko,” sabi ni Amelia kay Elena habang nakatayo sa harap ng kanyang pintuan.Si Amelia ay nakasuot ng puting plantsadong sando at itim na pantalon sa opisina. May dala siyang itim na tote bag na nakasabit sa kanyang balikat. Nasa bag niya ang mga credential niya. Nakahanda na siyang mag-apply ng trabaho sa kumpanya ni James."Wala yun, Amelia. You are my new neighbor and it's only nice of me to help you out," sagot ni Elena, at tuwang tuwa si Amelia."So... saan ka pupunta? Papasok ka na sa trabaho?" Tanong niya, at napabuntong-hininga si Amelia. “Hindi naman, Elena. Mag-a-apply lang ako ng trabaho. Sana matanggap ako sa kumpanya."Ngumiti si Elena at tumango. “Mukhang matalino ka. Matatanggap ka. I wish you good luck.” Tumango si Amelia at ngumiti ng malawak. "Salamat. At ikaw? Hindi ka ba magtatrabaho?" Tanong niya,
Maingat na dinala ni Amelia ang tasa ng tsaa ni James sa kanyang kamay. Ang mainit na tsaa ay nasa isang tasa ng kape.“Ngayon, I think I obeyed and suway him at the same time. Ang tsaa sa tasa ng kape ay kape."Napangiti siya sa niluto niyang prinsipyo at lumabas ng elevator. Pumunta siya sa opisina ni James at nang makarating siya sa pintuan nito, narinig niya itong nagsasalita.Inilapit niya ang tenga niya sa pinto at sinubukang mag-eavesdrop. Hindi nagtagal, narinig niya ang boses ng ibang tao. Sa pagkakataong ito ay sa isang babae. Halos hindi niya marinig ang pinag-uusapan nila.Nagkibit balikat siya at kumatok sa pinto. Huminga siya ng mahina at hinintay na bigyan siya ng permiso na pumasok.Pagkatapos ng ilang minutong paghihintay, at hindi niya narinig na pinapasok siya nito, muli siyang kumatok sa pinto."Bakit siya patuloy na kumakatok?" Narinig ni Amelia ang boses ng babae, at nagsalubong ang mga kilay niya.‘Hiniling niya sa akin na ipagtimpla siya ng isang tasa ng kape,
"Ako dapat ang nagtatanong sayo niyan, ma'am. Saan ka pupunta?" Tanong ulit ng driver kay Amelia. “Hindi ko alam! Oh. Aking. Diyos! Hindi niya sinabi sa akin ang lokasyon!"Hinawakan niya ang mga upuan ng kotse at hinila ang sarili pasulong. "Simulan mo nang magmaneho!" Sigaw niya kaya napaatras ang driver."Gusto mo magsimula akong magmaneho nang walang patutunguhan?"“Oo! Iyan ang eksaktong sinasabi ko sa iyo. Magmaneho ka na!" She yelled, at kinaladkad niya ang gamit pabalik.Biglang umabante ang sasakyan kaya mas lalo pang naitulak si Amelia. “Pero saan…”“Isang itim na Mercedes Benz! Nakasakay siya sa itim na Mercedes Benz. Kung napakabilis mo, sasalubungin natin siya at susubaybayan hanggang makarating tayo sa venue.”“Ma’am, higit sa isang Mercedes Benz na sasakyan sa highway. Kailangan mong maging mas tiyak, okay?"“Ituloy mo lang ang pagmamaneho. I can guess it's his car kapag nakita ko. Pumunta ka nang mabilis hangga't kaya mo!"Si Amelia ay hindi kailanman naging napakabali
Nang matapos ang pagsusuka ni Amelia ay naghilamos siya sa mukha at tumakbo palabas ng restroom. Tumakbo siya pabalik sa kung saan niya nasagasaan si James at nakita niyang wala na ito roon.Nakita niya ang isang lalaking nakatayo sa tabi ng entrance, nakasuot ito ng asul at itim na uniporme.“Excuse me, sir. Pakiusap, alam mo ba kung saan nagaganap ang mga pagpupulong kasama ang mga CEO? Dapat nandoon ako pero wala akong ideya kung saan iyon.”Ang mga mata ng security man na nakausap niya ay gumagala sa kanyang katawan mula ulo hanggang paa. Iniisip niya kung ano ang gagawin ng isang mukhang hindi classy sa isang napakagandang event.“Nasa kabila. Nasa unang conference room sila."Tinuro niya paharap, at lumingon naman si Amelia sa direksyon na tinuro niya."Salamat!"Dali-dali siyang tumakbo sa corridor na nasa harapan niya, habang ang kanyang mga mata ay abala sa pagtingin sa mga pintuan.Hindi nagtagal, nakarating siya sa ikaapat na pinto at nakita niya ang isang tag na may nakala