Walang katapusang tumitig si Amelia sa itim na onyx na malalalim na mata ng napakarilag na lalaki na idiniin ang labi nito sa labi niya.
Ang kanyang sandalwood cologne ay sumalakay sa kanyang mga butas ng ilong, at ayaw niyang kumalas ang pagkakahawak sa kanyang mamahaling suit.Inilarawan niya ang simula ng isang kuwento ng pag-ibig tulad ng dati niyang napapanood sa mga pelikula, kung saan ang ginang ay nabangga ng isang lalaki at sila ay nag-iibigan pagkatapos.Siya ay masyadong nabigla at nabihag sa kanyang mga dakilang anting-anting upang malaman kung ano ang gagawin.“Ano ba!” Si James Parker, ang lalaking napagkakamalang hinalikan ni Amelia, ay nagmamadaling humiwalay sa kanya at bumagsak sa sahig sa kanyang mga puwitan.Agad na nawala si Amelia sa kanyang mga pantasya at napaluhod. Naramdaman niya ang pumipintig na sakit sa likod ng kanyang ulo, at unti-unti niyang hinawakan ang likod ng kanyang ulo."I'm so sorry, Mister. I…” Napatigil siya sa pagsasalita nang may tumulak sa kanya mula sa likuran, na muling nagpawala sa kanyang katatagan.Mabilis niyang nakuha ang kanyang katatagan at tumingala. Nakita niya si Ava ng nakakamatay na tingin sa kanya, at lumuhod siya sa harap ni James."James, okay ka lang?" Pinahid niya ang kanyang mga kamay sa kanyang mukha, at inilalayo niya ang kanyang mukha mula sa kanyang kamay nang galit.‘So his name is James,’ naisip ni Amelia na bakas sa mukha niya ang takot.Palagi niyang impresyon na lahat ng James ay malupit dahil sa mga bully sa kanyang high school at kolehiyo. Pareho silang tinawag na James.Tumayo si James at napahawak sa pisngi niya sa sakit. "Bakit hindi ka tumitingin sa dinadaanan mo, hun?!" Namula ang mukha niya sa galit. Napalunok ng malakas si Amelia at mabilis na tumayo."I'm very sorry, ang damit ko..."Ang mga bulungan mula sa mga taong nanonood ay pumupuno sa kanyang mga tainga, at tumigil siya sa pagsasalita. Tumingin siya sa likod at nakita niyang lahat ng nasa party ay nakatayo sa entrance ng corridor na nakatingin sa kanila.'Ito ay hindi maganda. Anong ginawa mo, Amelia?’Lumapit si Ava sa kanya at hinampas siya sa balikat, napaatras siya.“Paano ka naging pabaya?! Bakit hindi ka tumitingin sa dinadaanan mo?!" tumahol si Ava.Naramdaman ni Amelia ang mga pawis na tumutulo mula sa kanyang maliliit na butas, at ang kanyang lalamunan ay hindi komportable. Palagi niyang sinusubukang iwasang gumawa ng eksena kasama ang kanyang mga pinsan, ngunit ngayon, ang pinakamasama niyang bangungot ay nangyayari, sa sarili niyang party!Umawang ang mga labi ni Amelia sa pagtatangkang magsalita, at hindi nag-atubili si Ava na patahimikin siya ng isang malakas na sampal.“Ahh.” Napabuntong-hininga ang lahat ng nanood, at idinikit ni Amelia ang nanginginig niyang kamay sa kanyang mukha.Ang kanyang malambot na balat ay umiinit sa ilalim ng kanyang palad, at siya ay nakaramdam ng nakakatusok na kirot. Kapareho iyon ng pisnging sinampal ni Ava kanina.Ibinaba ni Amelia ang kanyang ulo sa kahihiyan at nasaktan. Nanginginig ang kanyang katawan, at nanginginig ang kanyang mga labi habang walang tigil na tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata.Mabilis na nakarating kina Freddie at Charles ang balita tungkol sa sakuna na idinulot ni Amelia sa koridor, at nagmadali silang pumunta sa kinaroroonan ng lahat. "Gumawa ka please," sabi ni Freddie habang sila ni Charles ay nagpupumilit na maglakad sa gitna ng mga tao para makarating sa kinatatayuan ni Amelia. Nakita niya si Ava at James na kumukulo sa galit, at si Amelia ay walang magawang tumayo sa harapan nila na parang ligaw na tuta.“Anong nangyayari dito?” Tanong ni Freddie, habang nakatingin si Charles sa anak."Anong problema, James?" Maririnig at matigas ang boses niya.“Bakit hindi ka makasagot? Alam na alam mo ang ginawa mo. Ipaliwanag mo sa kanila?!" singhal ni James kay Amelia, napatalon ito sa takot.Inangat niya ang ulo niya at tumingin kay Freddie. Gusto niyang magpaliwanag, ngunit hindi niya mahanap ang kanyang boses. Masyado siyang na-trauma para magsalita."Aalis na ako, Ama. I told you I didn’t want to attend this party in the very first place,” naiinis na dumura si James at sumugod sa entrance ng corridor.Mabilis na lumayo ang mga humarang sa kanyang daan para makadaan siya. "James, wait!" Sinundan siya ni Ava.Napabuntong-hininga si Freddie matapos silang makitang umalis. Ang lahat ay patuloy na nakatitig at ito ay naging dahilan upang hindi siya komportable.“Ituloy ang party. I'm sorry about this accident," anunsyo niya, at nagsimula na naman silang magbulungan.Sunod-sunod silang umalis sa corridor, at sa di-nagtagal, wala na silang lahat.Ang ilan ay tumalikod, at ang ilan ay ganap na umalis sa party. Naiinis sila sa kanilang nakita.Tumingin si Freddie kay Charles at nakita niyang nakakunot ang noo niya. Gustong magsalita ni Freddie, at umiling si Charles."Gusto kong tawagan ito ng isang araw dito. Nadisgrasya ang anak ko sa anak mo. Sapat na iyon para sa gabi." Tumalikod na si Charles para umalis. Sinundan siya ni Freddie at naabutan. Tumayo siya sa harap niya at sinabing, “I’m very sorry, Charles. Ipinapangako ko na darating siya at humingi ng tawad sa iyo at sa iyong anak. She would also be punished for this,” nagsisisi na sabi ni Freddie.Hindi umimik si Charles, ngunit tumango. Nilagpasan niya si Freddie at lumabas ng mansyon.Napatingin si Freddie kay Amelia at nakitang nakadikit pa rin ito sa kinaroroonan niya. Nakapatong pa rin ang palad niya sa baba, at iyak ng iyak.Bumalik si Freddie sa kinaroroonan niya at tumayo sa harapan niya. “I need you to tell me what happened. Ngayon na!” Pinilit niyang manatiling kalmado ngunit hindi niya magawa.Nagkamali siya sa kanyang pinakamahalagang kasosyo sa negosyo, walang dahilan para manatiling kalmado siya.Muling umiling si Amelia at inangat ang ulo para tingnan si Freddie. Mas lalo siyang natakot. First time niyang makitang sinigawan siya ni Freddie.Nabahiran ng luha ang mukha niya at sira na ang makeup niya, pero parang hindi nito ginalaw si Freddie. Kailangan niya ng paliwanag."Ako... tinatakasan ko si..."Bigla niyang naramdaman na may nakatingin sa kanila, at napatingin siya sa entrance ng corridor. Nakita niya si Hudson na nakasandal sa dingding, nakapulupot ang mga braso sa katawan nito at nakatitig sa kanya ang mga mata."Tumakas palayo kanino?" naiinip na tanong ni Freddie, at ibinaling niya ang kanyang ulo para tingnan siya.Gusto niyang sabihin sa kanya ang totoo, ngunit hindi niya magawa. Hindi sa ilalim ng relo ni Hudson."Gusto kong gamitin ang banyo nang masama. Ayokong umakyat ng hagdan dahil sa gown ko, kaya dali-dali akong pumasok sa corridor. Nabangga ko si Mr James, at nabadtrip. Sumabit ako sa kanya para sa suporta at sa huli ay hinila ko siya kasama ko. Pareho kaming nahulog sa sahig, at nagkamali ang labi niya sa labi ko."Ipinikit ni Freddie ang kanyang mga mata at sinuklay patalikod ang kanyang maayos na nakaayos na itim na buhok."Anong ginawa mo, Amelia? Nakipagkulitan ka sa taong hindi dapat." Nakakuyom ang panga ni Freddie habang nagsasalita.“Pasensya na po, Tiyo. I swear hindi ko sinasadya. It was an accident," umiiyak niyang sabi. Lumapit ito sa kanya, at tumalikod ito. Napalunok siya ng mariin at tumingin sa kanya."Kailangan mong humingi ng tawad sa kanya at sa kanyang ama," sabi niya, at iniangat niya ang kanyang ulo."Gagawin ko ang lahat, Kuya. I'm sorry," Bulong niya.“Alam mo hindi ako nagagalit sayo. Ngunit ito ay medyo sukdulan, Amelia. Hindi mo alam kung sino ang niloko mo lang. Siya ay isang makapangyarihang tao, at gayundin ang kanyang ama. I won’t be happy until you have apologize, and they have forgiven you sincerely,” Sabi niya at tumalikod na para umalis.Pinagmasdan siya ni Amelia na umalis, at muling bumaling ang mga mata niya kay Hudson. Nag evil smirk siya at tumalikod na para umalis.Mahina siyang bumagsak sa lupa at ibinaba ang ulo. Mas lalong bumuhos ang kanyang luha.***Nakarating si Amelia sa kanyang kwarto pagkatapos ng ilang minutong pag-iyak sa corridor. Umupo siya sa kanyang kama at tumingin sa sahig na may blangkong ekspresyon.Biglang bumukas ang kanyang pinto, at pumasok si Ava. Tumingala si Amelia at nakita ang kanyang surprise cake sa kamay ni Ava."Nakalimutan mo na ba ang cake mo?" Isang nakakatakot na tawa ang pinakawalan ni Ava. Bumuntong hininga si Amelia at umiwas ng tingin."Umalis ka na, Ava. Kailangan ko ng magpahinga," She mumbled, and Ava's eyes widened in awe.“Oh wow! Ang ganyang katapangan! Naglakas-loob ka bang kausapin ako, hun?" Itinaas niya ang cake at inihagis sa ulo ni Amelia.Napabuntong-hininga si Amelia nang mahugasan sa ulo niya ang chocolate cake at ang icing sugar. Ginulo nito ang buhok at asul na damit.Hinawakan ni Ava ang magulo niyang buhok at hinila siya patayo sa kama. "Sa susunod na ipatong mo muli ang iyong maruming kamay sa aking James, ang araw na iyon ay ang katapusan ng iyong miserableng buhay!"Itinulak siya nito sa kama at sinipa ang kaliwang binti gamit ang matipuno niyang itim na takong, mga limang pulgada sa ibaba ng kanyang tuhod. Hinawakan ni Amelia ang kanyang binti at napasigaw sa sakit.Bumulwak ang dugo mula sa malalim na hiwa sa kanyang binti at nadungisan ang kanyang kumot. "Ito ay magtuturo sa iyo ng isang leksyon." Padabog na lumabas ng kwarto si Ava at padabog na isinara ang pinto.“Gusto ko na lang mamatay! Patayin mo na ako!” umiiyak na sigaw ni Amelia.Ang matambok na talukap ni Amelia ay humiwalay at dahan-dahang pumikit habang siya ay humikab ng mahina. Umaga noon at ang sinag ng araw ay pumasok sa kanyang silid sa pamamagitan ng kanyang malaking bintana.Ilang minuto na siyang gising ngunit hindi iminulat ang kanyang mga mata, hindi rin siya bumabangon sa kama.Pakiramdam niya ay napakahina niya para magawa ang anumang bagay, at nais niyang mahiga siya sa kama buong araw. Ngunit hinding-hindi iyon mangyayari. May mga bagay siyang dapat gawin.Naalala niyang nangako si Freddie na bibigyan siya ng regalo pagkatapos ng party kahapon, ngunit hindi niya ito mapaalalahanan. Hindi pagkatapos ng nangyari sa party.Muli niyang binuksan ang kanyang mga mata, sa pagkakataong ito, hindi na ito ipinikit. Napahiga siya sa kaliwang bahagi at ang mga mata ay diretso sa frame ng kanyang mga magulang na nakapatong sa mesang nasa harapan niya. Matagal niyang tinitigan ang mga nakangiti nilang mukha, at nagpakawala ng buntong-hininga.Mahigpit niyan
Nakarating si James sa kanyang opisina, binuksan ang pinto at pumasok. Sumunod si Amelia sa kanyang likuran bago sumara ang pinto. Tumingin siya sa paligid ng opisina nito at nawala sa kagandahan nito.Amoy bagong libro ang opisina niya. Ang dingding at tiles nito ay puti at kumikinang na malinis, ang puting PVC na blind folds na nakasabit sa kanyang bintana ay walang bahid, at ang mga upuan, mesa at sopa ay nakaupo sa tamang pwesto.Dalawang leather na upuan sa opisina ang nasa harap ng kanyang makintab na kahoy na mesa, at sa likod ng kanyang mesa ay isang executive chair para sa kanya.Tumungo siya sa desk niya at umupo sa gilid nito. Ang kanyang kanang paa ay nakasabit sa hangin, habang ang kanyang kaliwang paa ay nasa sahig.Ang kanang binti ng kanyang pantalon ay hinila pataas habang siya ay nakaupo, na nagpapakita ng kanyang makapal na itim na medyas at isang maliit na bahagi ng kanyang mabalahibo ngunit malinis na binti.“Ngayon, sabihin mo sa akin. Bakit ka nandito?" Ipinaton
Hindi na nag-abalang kumatok si Ava sa pinto ng opisina ni James bago buksan ang pinto at pumasok. Inangat ni James ang ulo mula sa kanyang computer para tingnan kung sino ang walang galang na pumasok sa kanyang opisina.Nang makita niyang si Ava iyon ay napabuntong-hininga siya. 'Siya lang ang makakagawa ng kalokohang bagay.'“Hi, James.” Ngumiti siya ng mahina at lumapit sa desk niya. "Anong gusto mo, Ava? Sabi ko sayo ayoko ng gulo sa opisina." Ibinalik niya ang tingin sa computer at nagpatuloy sa pagtatrabaho.“I’m sorry, okay? Hindi mo ako pinapansin, kaya nagpasya akong bisitahin ka." Nilampasan niya ang mga upuan at tinungo kung saan siya nakaupo.Hinawakan niya ang mukha nito gamit ang kanang kamay, at tumingin ito sa kanya. "Tumigil ka, Ava." Inilayo niya ang kamay nito sa mukha niya."Bakit? Hindi mo na ba ako mahal?" Tanong niya, at napangiti siya. "Mahal kita? Kailan ko ba sinabing mahal kita, Ava?" Tumingin siya sa kanya ng hindi makapaniwala."Ano? Pero, kami..." "Nagkar
Pagkaalis ni Freddie sa silid ni Amelia, tumayo siya at nagsimulang maglakad sa gitna ng kanyang silid.“Pwede ba akong magtrabaho sa opisina niya? hindi ko akalain. Galit siya sa akin, at nakakatakot siya.Hindi ito magandang ideya. Hindi ko akalain na makakatrabaho ako ng maayos sa kumpanya niya. Paano kung may masira ako, at kailangan kong humingi ulit ng tawad! Oh Diyos, hindi ito mabuti. Bakit ganito ang buhay ko!" Umupo ulit si Amelia sa kanyang kama at napayuko sa lungkot at pag-iisip.Ang biglaang tunog na narinig niya sa kanyang pinto ay nagpawala sa kanyang isip, at nakita niyang pumasok si Hudson.Tumayo siya sa pintuan niya at tinitigan siya ng diretsong mukha. "Marumi pa ang kwarto ko," Aniya, at bumangon si Amelia.“Naghahanda ako sa pagpunta. Ako ay. Paparating na,” nauutal niyang sabi, at lumapit si Hudson sa kanya. Napalunok siya ng mariin at tinitigan siya habang papalapit ito sa kanya."Naghahanda ka bang pumunta at nakaupo ka?" Tanong niya, at dahan-dahan niyang in
“Tatay? Akala ko lumabas ka na,” sambit ni Hudson at mabilis na bumaba kay Amelia.“Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?” Nagalit si Freddie sa kinatatayuan ni Hudson at hinagisan ng sampal ang mukha niya.“Nasisiraan ka na ba ng bait? Siya ang iyong kapatid na babae!" Si Freddie ay sumigaw sa galit, at si Hudson ay nagpahayag ng pagsimangot.“Hindi ko siya kapatid!” Siya ay sumigaw. Naikuyom ni Freddie ang kanyang kamao at tumingin kay Amelia, na nakatakip sa kanyang katawan ng kanyang duvet."Pumunta ka na sa kwarto mo, Amelia," utos ni Freddie sa kanya, at napayuko siya. Binalot niya ang kanyang katawan ng kumot at umiiyak habang tumatakbo sa pinto.“Hoy… ang duvet ko!” Sigaw ni Hudson, at itinaas ni Freddie ang kanyang kamay sa hangin para sampalin siya muli.“Tatay, tama na. Alam mo at ko na hindi ko siya kapatid. Hindi kami magkarelasyon. Bakit ka nagsisinungaling sa kanya?""Tumahimik ka, Hudson! Isara mo yang maruming bibig mo! Si Amelia ay palaging magiging pamilya, okay? Gustuh
“Maraming salamat sa pagtulong mo sa akin sa pag-aayos kahapon, Elena. Kinailangan kong gawin ang lahat ng gawain nang mag-isa kung wala ka. May emergency meeting ang tito ko,” sabi ni Amelia kay Elena habang nakatayo sa harap ng kanyang pintuan.Si Amelia ay nakasuot ng puting plantsadong sando at itim na pantalon sa opisina. May dala siyang itim na tote bag na nakasabit sa kanyang balikat. Nasa bag niya ang mga credential niya. Nakahanda na siyang mag-apply ng trabaho sa kumpanya ni James."Wala yun, Amelia. You are my new neighbor and it's only nice of me to help you out," sagot ni Elena, at tuwang tuwa si Amelia."So... saan ka pupunta? Papasok ka na sa trabaho?" Tanong niya, at napabuntong-hininga si Amelia. “Hindi naman, Elena. Mag-a-apply lang ako ng trabaho. Sana matanggap ako sa kumpanya."Ngumiti si Elena at tumango. “Mukhang matalino ka. Matatanggap ka. I wish you good luck.” Tumango si Amelia at ngumiti ng malawak. "Salamat. At ikaw? Hindi ka ba magtatrabaho?" Tanong niya,
Maingat na dinala ni Amelia ang tasa ng tsaa ni James sa kanyang kamay. Ang mainit na tsaa ay nasa isang tasa ng kape.“Ngayon, I think I obeyed and suway him at the same time. Ang tsaa sa tasa ng kape ay kape."Napangiti siya sa niluto niyang prinsipyo at lumabas ng elevator. Pumunta siya sa opisina ni James at nang makarating siya sa pintuan nito, narinig niya itong nagsasalita.Inilapit niya ang tenga niya sa pinto at sinubukang mag-eavesdrop. Hindi nagtagal, narinig niya ang boses ng ibang tao. Sa pagkakataong ito ay sa isang babae. Halos hindi niya marinig ang pinag-uusapan nila.Nagkibit balikat siya at kumatok sa pinto. Huminga siya ng mahina at hinintay na bigyan siya ng permiso na pumasok.Pagkatapos ng ilang minutong paghihintay, at hindi niya narinig na pinapasok siya nito, muli siyang kumatok sa pinto."Bakit siya patuloy na kumakatok?" Narinig ni Amelia ang boses ng babae, at nagsalubong ang mga kilay niya.‘Hiniling niya sa akin na ipagtimpla siya ng isang tasa ng kape,
"Ako dapat ang nagtatanong sayo niyan, ma'am. Saan ka pupunta?" Tanong ulit ng driver kay Amelia. “Hindi ko alam! Oh. Aking. Diyos! Hindi niya sinabi sa akin ang lokasyon!"Hinawakan niya ang mga upuan ng kotse at hinila ang sarili pasulong. "Simulan mo nang magmaneho!" Sigaw niya kaya napaatras ang driver."Gusto mo magsimula akong magmaneho nang walang patutunguhan?"“Oo! Iyan ang eksaktong sinasabi ko sa iyo. Magmaneho ka na!" She yelled, at kinaladkad niya ang gamit pabalik.Biglang umabante ang sasakyan kaya mas lalo pang naitulak si Amelia. “Pero saan…”“Isang itim na Mercedes Benz! Nakasakay siya sa itim na Mercedes Benz. Kung napakabilis mo, sasalubungin natin siya at susubaybayan hanggang makarating tayo sa venue.”“Ma’am, higit sa isang Mercedes Benz na sasakyan sa highway. Kailangan mong maging mas tiyak, okay?"“Ituloy mo lang ang pagmamaneho. I can guess it's his car kapag nakita ko. Pumunta ka nang mabilis hangga't kaya mo!"Si Amelia ay hindi kailanman naging napakabali