CHAPTER THIRTY-ONE

BUONG ARAW ay umiyak lang si Calli sa kanyang apartment, ni hindi siya kumain o inabalang ayusin ang kanyang sarili. Iyak lang siya ng iyak at nakakatulog na lang sa pagod pero kapag nagising ay hahagulhol na naman ulit. Para siyang bumalik sa dating Calli na niloko ni Drake noon pero mas masakit nga lang ang sakit na nararamdaman niya ngayon.

Despite of the challenges, she keep standing up because she don't want to be defeated but now, there's no one who will be the reason for her to be strong. Hindi niya talaga maintindihan, ano ba ang mali niyang nagawa sa buhay at bakit ganito siya kung parusahan? Naging mabait naman siyang bata, naging mabait na ina. Hindi naman siya tumalikod sa Kanya, pero bakit?

"BAKIT?"

Calli stayed helpless and in sorrow for consecutive days, kung hindi pa siya pinupuntahan ng kapitbahay niya ay baka hindi pa siya kakain. Sinuklay ng ginang ang buhok niya matapos niyang makatulog ulit pagkatapos umiyak. Mugto na ang mga mata niya, maputla na rin ang mukha