CHAPTER THIRTY-TWO

NAPAANGAT NG ulo si Calli nang maramdamang may huminto sa kanyang tapat. She's been crying and crying, trying to ease the pain she feels but it didnt subsided a bit. Agad niyang ikinuyom ang kanyang kamao nang makilala kung sino. It's her boss, Adrian.

Bakas sa pagmumukha nito ang pag-aalala dahil makikita sa mukha niya ang matinding pagdurusa.

"Calli--"

Tumayo siya at tinulak ito na siyang ikinagulat ng lalake. Muli na namang nabubuhay ang galit niya.

"Why did you do that? Akala mo ba hindi ko malalaman na ikaw ang nag-inject ng pampatulog sa akin? Minsan ko ng naikuwento sa iyo ang kasamaan ni Drake pero bakit? Dahil kaibigan mo siya at trabahante mo lang ako?"

Mariin itong umiling. "No--"

"Look what you have done! Wala na sa akin ang anak ko, araw-araw akong pinapatay sa sakit. Kung hindi ka sana nakialam, masaya sana ako at kasama ang anak ko, malayo sa hayop na yun." Dinuro niya ang bahay.

Humakbang naman ito papalapit para patahanin siya nang magsimula siyang umiyak na na