Tinikman ko ang sabaw ng niluluto kong sinigang na baboy pagkatapos kong patayin ang stove. Agad akong napapikit sa masarap na lasa nito kasabay ng pagsilay ng malapad na ngiti.
Kani-kanina lang ay ginising ako ni Waylen para magpaalam na aalis na raw siya papuntang trabaho. Minsanan pa nga akong nagulat dahil iyon ang unang pagkakataon na ipapaalam niya sa akin kung saan siya pupunta at lalong-lalo na gigisingin ako para lang halikan ako sa noo. Nagulantang ako sa ginawa niya kaya hindi na ulit ako nakatulog no'n kahit mag-aala-sais palang ng umaga.Buong umaga ay iyon lang ang tumatakbo sa isipan ko na tipong kahit ngayon na ipinagluluto ko siya ng makakain niya para mamayang tanghali ay iyon pa rin ang laman ng utak ko.Sobrang saya ko na ata ng dahil doon kaya pati aso niya na nasa likod ng bahay ay nagawa ko na ring bisitahin at pakainin.Sa totoo lang ay natutuwa ako sa alaga niya dahil ang inaasahan ko ay kakagatin ako nito pero nagulatAuthor's Pov:Alas dyis palang ng umaga ay inimporma na ni Waylen si Abegail na hindi siya mag-aabala ng oras sa mga bisita lalong-lalo na kapag wala naman itong importanteng sasabihin. Nagpahatid na rin siya kaagad kay Abegail ng tanghalian para hindi na siya nito kakatukin mamaya para ipaalam na kakain na. Ayaw na ayaw niya kasing nadidisturbo siya lalong-lalo na kapag nasa gitna siya ng trabaho dahil nawawala kaagad ang pokus niya. Puno ng mga hindi mabilang na papel at folders ang desk niya na may dalawang box pang natitira sa baba nito na babasahin at pipirmahan niya ngayon dahil sa business trip nila at agreements na mukha wala namang nangyari kundi ang magbakasyon silang dalawa ni Scarlett. Nang maalala angbasawa ay parang biglang bumalik sa alaala niya ang unang halik nilang dalawa ni Scarlett. Bigla na lamang pumula ang magkabila niyang pisnge kasabay ng pagsilay ng malapad na ngiti sa mga labi dulot ng matinding kiliti sa buong katawan. Para si
"Wala ka na bang naiwan na gamit?" Tanong ni Waylen bago ko pa man tuluyang isirado ang pintuan ng kotse. Bahagya akong natigilan roon tsaka agarang chineck ang mga gamit na nasa passenger's seat. Nang makitang naroroon na ang lahat ay nakangiti ko siyang hinarap kasabay ng pagthumbs-up. I thought I'm now ready to leave but stopped when he talks. "Oh, I think you forgot something." aniya at pinakunot ang noo dahilan para mangunot rin ang noo ko. "The kiss," nagulat nalang ako nang bigla niyang idungaw ang sarili sa akin tsaka nilagay ang palad sa aking batok bago iyon marahang tinulak palapit sa kanya upang dampian ng mabilis na halik ang aking noo.I was caught off guard and didn't know what to react. Bigla nalang nagwala ang mga paru-parong alaga ko sa tiyan ko kasabay ng pamumula ng pisnge hanggang sa tainga. Tumalon ang puso ko sa hindi maipaliwanag na saya habang hindi mabilang ang paglunok na tinitignan ang nakangiti niyang mga
Simula pa lang nang makita ko si Blaze hanggang sa matapos ang meeting ay biglang nawala ako sa mood ko. Kung hindi lang makakapagbigay ng masamang reputasyon sa kompanya ang gagawin kong pagsagot-sagot sa tuwing nagsasalita siya ay baka matagal ko ng ginawa. Tsaka isa pa, naririto rin ang mga magulang ng ikakasal kaya dagdag na rin iyon sa pagpipigil ko sa sarili na h'wag magbigay ng masamang imahe sa kanila. Nagpaalam na sa akin ang mga magulang ng bride na mauuna na raw sila dahil may gagawin pa dahilan para pagsalamatan ko sila. "Are you okay, Ma'am?" Janina worriedly asked after bidding my good bye to the couple. Lima lang kami ang naririto sa conference room. Ako, si Janina, ang mag-asawa at si Blaze. Mabilis na nanliksik ang mga mata ko lalo na nang makitang hindi pa rin siya umaalis sa opisina, halatang walang balak na iwan kami rito. "What the hell are you doing here?" I groused and fearlessly faced him. Kita ko sa
I slapped my face using my both palms after running my fingers through my hair out of frustration. Nilubog ko ang sariling mukha sa butas ng manobela tsaka yumuko sa mga paa habang pilit na pinapakalma ang sarili. Palagay ko'y isang oras na ako rito sa loob ng aking sasakyan at hindi malaman kung ano ba dapat ang gagawin. Malapit ng mag-alas otso pero mukhang wala pa rin akong balak na bumaba para pumasok sa bahay. What Blaze said earlier keeps creeping my mind. It gives me chill everytime I remember his words. He was so serious and obviously not trying to play with me after uttering those words like he was just thanking someone. Inangat ko ang mga mata ko upang tignan ang nakasiradong main door ng bahay. Kung anu-anong mga senaryo ang pumapasok sa isipan ko na sa tingin ko na dapat ko ng tigilan. Paano kung pagtapak pa lang ng mga paa ko sa sementong iyan ay magugulat nalang ako sa kutsilyong sasalubong sa mukha ko. Paano kung sa tu
"I'm hungry," mahinang bulong ko habang nakahiga sa dibdib niya. Pinapanood ko kung paano bumaba-taas ang adams apple niya at paminsan-minsan ay bahagyang sinusundot-sundot ito. "Hungry?" He glanced at me and stops brushing my hair. Sinubukan niyang tanggalin ang kamay kong nakahawak sa adams apple niya pero iwinawaklis ko iyon dahilan para hayaan na lamang niya ako. Tinanguan ko siya ng hindi tintignan at nakatuon ang buong atensyon sa kanyang leeg. "Hmm," I moaned and raised my eyes to him when I felt him stiffened after I come even closer to his neck to sniff his perfume. "Did you have your dinner?" Ramdam ko ang malalim na paglunok niya at ang higpit ng pagkakayakap sa akin dahilan para iangat ko ang aking paningin sa kanya. Iniwas niya ang kanyang paningin nang aksidenteng nagtagpo ang aming mga mata tsaka iyon nilipad sa wall clock. "It's one in the morning," he informed.Tinignan ko iyong
Pagkatapos ng usapan namin kagabi ay hindi na ulit ako nagtangka pang tanungin siya o buksan man lang ang usapin na may kinalaman kay Blaze. Wala na rin akong nagawa kundi ang magtiwala sa pananampalataya ko sa kanya na hindi siya ganoong tao at wala siyang balak na patayin ako. I don't like us to fight over a single issue that's why I want to not meddle things that doesn't involves me. Maayos kong pinarada ang sasakyan sa harapan ng coffee shop nang makarating ako sa lokasyon na binigay sa akin ni Ace kani-kanina lang.Sa labas pa lang ay natatanaw ko na siyang nakaupo sa may pang-dalawahang lamesa. I immediately entered along with the ringing sound of the chimney making the customers looked at me but eventually brought their attention back to what they're doing after scanning my whole being. I waved my hand at Ace when our eyes met before walking towards him. "Scarlett," he called and pulls out a chair for me. Ag
Simula no'ng dumating si Blaze ay pinili kong manahimik at hindi sumali sa usapan nilang hindi ko rin naman naiintindihan. Tahimik lang akong nakikinig sa kanilang lahat na paminsan-minsan ay nagnanakaw ng sulyap sa gawi ni Blaze na nakangiting kinakausap sina Tita at Ace. Nangiwi ako sa nakita at pinagpatuloy na lamang ang pagkain. Napakabait niyang tignan sa tuwing ngumingiti siya pero alam kong taliwas roon ang totoong ugali niya."Iha, this is Blaze. Blaze, this is Scarlett, Ace's childhood friend." Nagising ako sa malamyos na tinig ni Tita tsaka tumingin sa kanya bago tumingin kay Blaze. Kita kong namangha siya sa sinabi ni Tita at bahagyang nakaawang ang mga labing nilingon si Ace na nakaupo sa tabi niya. "I already know him, Tita." I replied and didn't bother to extend my hand to accept his hand shake. Tita's lips formed an 'O' as she glance at Blaze to mine from time to time. "How? Are you two friends with
"That bastard!" I hissed inside my parked car and whacked the beep of my steering wheel hard as I can. Inis akong napasabunot sa aking sarili at muling hinampas ang pito ng manobela dahilan para umalingawngaw ulit ang nakakarinding tunog nito sa buong parking lot na umuulit-ulit sa pagtunog dahil sa closed area. Rinig kong sinigawan ako ng lalaking dumaan sa harapan ng aking sasakyan dulot ng matinding pagkagulat na muntikan na ring hampasin ang hood kung hindi lang ako ulit pumito. I didn't give him the attention that he wants and slowly lays my back on the chair. I was still holding the steering wheel but gripping it tightly as I could as if imagining that it was Blaze's face that I failed to smash earlier. Hindi ko maintindihan kung bakit galit na galit ako sa sinasabi niya pero wala naman talaga kasi siyang karapatan na pagsabihan ng ganoon si Waylen lalo pa't puro galit lamang ang nararamdaman nito tila hindi na marunong magpatawad.