"MAHIRAP na maging anak sa labas, mas mahirap pa na hindi ka gusto ng kumupkop sa'yo. That's why I admire the girls who can handle the situation well. lyong mga anak sa labas na understanding, mabait, at mapagbigay..." Ngumiti si Vince sa akin.Huminga ako ng malalim. I am loved by my grandmama. I am so loved by her that I did not resent my parents. Pero magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ko naisip na bakit hindi na lang ako pinalaglag ni mommy noon? I know I would never do that! If I ever get pregnant by accident and with the most unlikeable person, I will still love the child so much. Pero bakit sila, hindi nagawa? Ngunit sa huli, lagi kong iniisip na hindi nagawa ng mga magulang ko pero nagawa ng Iola ko. That's enough for me. I will not ask for anything. I am fine with it."Right, Gwen?" ani Lance.Tumango ako at ngumiti sa kanya. Nanatili ang mga mata ko kay Vince hanggang sa tumikhim si André at tinawag ako."Gwen!'Nilingon ko kaagad siya. His eyes were dark, almost
AYAW kong bumangon. lyon ang unang naisip ko nang nagising ako. Hindi ko pa nadidilat ang aking mga mata ay ramdam ko na ang sakit sa aking katawan. I'm sore all over. André took me over and over again last night. Nalalanghap ko ang bango ng kanyang balat. Pinaghalo itong perfume at mint. Nakapalapupot ang kanyang braso sa akin at ang pisngi ko ay nasa kanyang dibdib. Can we just stay like this forever? Ang call time ay ala-una ng hapon para sa mga may part. Si André ay isa sa mga groom's men. I know he should be awake by now but I'm too tired to wake him up. Unti-unti akong dumilat at nag-angat ng tingin sa kanya. Sa kaonting galaw ko ay naramdaman ko rin ang pag galaw niya. Hinalikan niya ang noo ko at mas Ialong hinigpitan ang yakap sa akin. "André..." tawag ko. "Hmmm.. " He's awake! Kinalas ko ang mabigat niyang braso na nakapalupot sa akin. Nahirapan pa ako sa pag-angat nito at sa paglagay nito sa kanyang tagiliran. Bumangon ako. Kinusot ko ang nanlalabong mga mata. Sinuklay
THE WEDDING was pretty amazing. Napakagandang tanawin ang binigay ng papalubog na araw at kalmadong dagat. It was magical! I'm so happy for Vince and Avon. Nakakapag-init ng puso na makitang may mga pangarap pala talagang nagkakatotoo. Something in that day made me want to paint again. Gusto kong ipinta ang alon ng dagat, ang kahel na mga langit, at ang sayang naramdaman ko para sa kay Brandon at Avon.Sa shore ang kainan. Bumaba kami sa cliff, para maupo sa mga nakahandang bilugang mesa para sa mga guests. May maliit na programme na naganap. Nagkaroon ng tsansang magsalita si Madame Diana Montero sa harap para sabihin kung gaano siya kasaya sa nangyayari sa dalawa.Avon's Mom and Dad also made their speeches. Napaiyak pa nga si Mr. Guillermo , isang sikat na abogado. Hindi siya makapaniwalang kinasal na nga ang kanyang anak.After the speeches was the usual rituals of a wedding. Nagsimula na ring ilagay sa aming mga mesa ang mga pagkain. Nasa tabi ko si André. Sa harap namin ay si El
NANUYO ang Ialamunan ko."Gwen? Are you there? Are you busy?" tanong ni mommy.Humugot ako ng malalim na hininga."You're busy? I can call later if you want."Tumikhim ako at pumikit ng mariin. Inisip kong kung ano iyong painting ko, akin parin naman iyon. Whoever will steal the concept or the name of it, hindi parin niya nakokopya ang pakiramdam ko noong ginawa ko iyon. That's the thing about artists, you can't really completely call yourself original. "Can I see the painting?"Narinig ko ang pagkakagulat ni mommy sa tanong ko. "Uh... It's not yet done but, of course, darling! We'll let you see it!"Binaba kaagad ni mommy ang tawag. Pinasadahan ko ang aking buhok ng aking mga daliri.Ang kagustuhan kong magpinta ulit ay mas Ialong lumakas. I want to paint again. I want to give my feelings a chance again... to be heard by the canvas, or the paints, or the colors."Are you done?" Isang malamig na tinig ang narinig ko sa likod.Napatalon ako sa gulat. Nilingon ko kaagad ang pamilyar na
HINDI ko alam kung ano ang mga ginawa ni André. Pinaupo niya lamang ako sa sofa doon sa opisina ni Lance at may inutusan siyang mga bodyguards. Nakapangalumbaba lamang si Rage habang pinagmamasdan kaming dalawa. Palipat lipat ang kanyang tingin sa akin at kay André."So you'll just wait till that Prieto goes home?" ani Vince sabay hilig sa kanyang swivel chair.Umiling si André."Nasa baba parin si Clyde?" tanong ko, isang oras na ang lumipas simula nang umalis ako sa opisina."We'll go now," ani André sabay lahad ng kamay sa akin.Tinanggap ko ang kamay niya. Hindi ko maiwasang magalala. I know I shouldn't be worried though. Wala nang karapatan si Clyde sa akin. Ang tanging ikinatatakot ko lamang ay ang malaman ni dad,"Paano si Clyde?" tanong ko. "Baka makita niya tayo?"Tumagilid ang ulo ni André. "Hindi. Ang bodyguards na ang bahala."True enough, nang nakapasok na kami sa sasakyan ni André ay hindi ko nakita si Clyde kahit saan. Halos wala nga kaming taong nakasalamuha. Sa ibang
ANO MAN ang sabihin ni Clyde sa akin, kumbinsido akong para lang iyon mabalik ulit ako sa kanya.Sa sumunod na mga araw ay sinusundo niya na ako halos gabi-gabi. May mga inasikasong trabaho si André kaya dalawang araw kaming hindi nagkita. Ang alam ko ay pumunta siyang Tagaytay para sa isang conference sa Highlands at bumyahe patungong Aklan para sa isang proyekto."What are you doing here, Clyde?" tanong ko nang nakitang nakaabang siya sa aking kotse.Biyernes na at dalawang gabi na siyang ganito ang ginagawa. I promised André to not see Clyde habang wala siya kaya dapat ay hindi kami nagkikita."I'm picking you up!" giit ni Clyde sabay lapit sa akin."Picking me up? Tulad kahapon?""Don't tell me pupunta ka ulit kina Trina. You're finding ways to reject my offer, Gwen," aniya."Can't you see? I have my car. I don't need you to pick me up.Might want to pick other girls, I would be more happy. Excuse me..." Pinatunog ko ang aking kotse ngunit hinarangan niya lamang ako.Humalukipkip
HINDI AKO makatulog sa gabing iyon. Ayaw kong maniwala.Why would André do that? He hated my father? He hated Clyde? If he wanted revenge, why did he offer me the arrangement? Why not a real relationship?Maraming mga tanong ang nasa aking utak. And I am determined to look for their answers.Bago kami nagkita sa isang restaurant ay nangalap ako ng mga impormasyon sa internet with the help of Trina and Jane."André is the youngest among the Coleman cousins. He's twenty three when the ambush happened. He's 26 right now. Alam mo na kung ano ang business niya.""Wala ba siyang ibang affiliates aside from the del Fierros and the Trion?" tanong ko. I should've done this a long time ago..."That's all. His father is a retired General so probably the government? AFP, Gwen? You think may kinalaman ang AFP dito? I mean the ambush three years ago?" ani Trina.Napalunok ako. Hindi ko alam ang mga sagot sa katanungan ni Trina. Ayaw ko ring tanungin si André tungkol dito. I don't want him to find
"DID YOU KILL THEM?"Hindi ko na mabilang kung pang ilang ulit ko na iyon tinanong. Walang ni isang sumagot sa akin. Lumapit si Maja sa akin para hawakan ako sa balikat pero hinawi ko ang kamay niya. I want my dad to answer me directly! I want the answers with no sugarcoating. I need it!"The target was Senator Fuentes... It was an accident, Gwen. Dapat ay hindi papatay." ani daddy.Gusto kong magmura ng napakalakas. He did! They did!"Three years ago, the business was failing. Wala kaming choice but to accept smuggled firearms para makabawi. Nalaman iyon ni Senator Fuentes. We all know he has connections sa AFP. Alam na rin naming maaari na kaming bumagsak pa Ialo. Umatras kami sa smuggling. We don't want to go to jail," ani daddy at bumuntong hininga."But Fuentes won't stop. He holds personal grudges, hija. We want to give him a warning so hinarangan ng mga tauhan ang isang van para makausap siya. Turns out, he wasn't there. Nauna ring nagpaputok ang mga bodyguards ng mga Fuentes."