Chapter 30

NANUYO ang Ialamunan ko.

"Gwen? Are you there? Are you busy?" tanong ni mommy.

Humugot ako ng malalim na hininga.

"You're busy? I can call later if you want."

Tumikhim ako at pumikit ng mariin. Inisip kong kung ano iyong painting ko, akin parin naman iyon. Whoever will steal the concept or the name of it, hindi parin niya nakokopya ang pakiramdam ko noong ginawa ko iyon. That's the thing about artists, you can't really completely call yourself original. "Can I see the painting?"

Narinig ko ang pagkakagulat ni mommy sa tanong ko. "Uh... It's not yet done but, of course, darling! We'll let you see it!"

Binaba kaagad ni mommy ang tawag. Pinasadahan ko ang aking buhok ng aking mga daliri.

Ang kagustuhan kong magpinta ulit ay mas Ialong lumakas. I want to paint again. I want to give my feelings a chance again... to be heard by the canvas, or the paints, or the colors.

"Are you done?" Isang malamig na tinig ang narinig ko sa likod.

Napatalon ako sa gulat. Nilingon ko kaagad ang pamilyar na