"WHAT A SMALL WORLD"NANG MAMULATAN ni Blythe ang pamilyar na kisame sa silid nila ni Zandro ay may kakaibang kasiyahan ang kaniyang nadama, maliban sa isiping masamang panaginip lang ang nangyari sa hardin ay nasasabik siya sa ideyang ang kaniyang asawa ang nagdala sa kaniya sa kanilang silid at nasa paligid lamang ito. Nag-aalala at naghihintay na magmulat siya ng mata.Umahon siya mula sa malambot nilang kama habang tinatawag ang pangalan ng kaniyang asawa, ilang beses din ngunit walang Zandro na lumapit para daluhan siya. Bumangon si Blythe at dumiretso sa kanilang walk in closet, gaya noong huli niya iyong tingnan ay wala pa ring nagbago. Para bang tinamaan ng bala ang biglang pagkirot ng kaniyang puso, nanghina siya't bumalik sa kama para umupo.Hindi niya ma-iwasang mag-alala para sa kaniyang asawa lalo't panay ang sabi nitong hindi ligtas ang buhay nito dahil sa dami ng mga kaaway sa paligid. Paano kung sa paglabas pala nito ay... hindi! Tinalikdan ni Blythe ang negatibong idey
"THE VIALS"IT'S AS if heavyweights have been lifted from his chest, Dimas once again sneaks out into Zandro's farm and vigilantly climbed the tall tree outside his brother's tall gates. He can't help but feel at ease seeing his son is taken care of by Blythe. Yes, he is aware that the white puppy in her arms is his son. He can feel it in his heart and he can't be wrong about it. The Villalobos is making him a fool but if this is what they want, then he will f*cking give it to them just for the safety of his son in the mean time. Malaki pa rin ang galit ni Dimas sa dalaga dahil sa ginawa nitong panta-traydor sa kaniya ngunit habang pinagmamasdan niya ang mala-anghel na ngiti nito at bawat pagkalinga niya kay Charlie ay bahagyang nadudurog ang galit sa puso niya. Ilang beses niyang kinuhanan ang dalawa gamit ang kaniyang cellphone. Nang makayari roon ay mabilis din siyang umalis, sinigurado niya munang walang naka-sunod sa kaniya bago siya lumiko palayo.Para ibsan din ang pagdaramdam
"YOUR OWN FATHER"ZANDRO WOKE up with his head having a whirling sensation; his vision was a bit blurry yet, he can see the infinite darkness around him. By the moment he remember what happened before he passed into a deep sleep, he forcefully lifted himself up disregarding the throbbing in his head and the abnormalities he can feel in his body. Dumiretso siya sa direksyon kung saan sumisilip ang kaunting liwanag, mula roon ay sinalubong siya ng pamilyar na rehas na gawa sa makakapal na mga bakal at kung papalarin nga naman siya ay mabilis niyang naramdaman ang malakas na boltahe ng kuryente nang hawakan niya ito."F*cking great!" he hissed.Kinapa ni Zandro ang mahapdi niyang balat, nagngalit ang panga niya nang makita roon ang pulang marka na kaniyang inani sa kapangahasan. The anger beneath his chest rose more and it's wrapping his whole system; he wants to transform and give his remaining energy to ruin the electrified gate. But Zandro can still think better despite the anger, the
"WE ARE ONE FOR VICTORINA"NAPA-TUNGO SI Zandro sa nakikita niyang pagmamaka-awa sa mga mata ng kaniyang ama. Hindi kailanman umakto nang ganito ang kanilang daddy kaya naman tunay na huminto sa pag-inog ang kaniyang mundo, did he really mean his betrayal against the family? "Please, don't put your life into my nightmare. Tama na, hijo. All your life you acted as my great son who would do everything to make me proud. Alam kong marami ka pang pangarap sa buhay at hindi lang isang babae ang haharang doon." Sinubukan nitong lumapit para abutin ang panga ni Zandro; sa maalam na paraan siya nito tiningnan. "Hindi ba, Zandro. . .anak?"Oh, damn! Why is the need to act this way?To disappoint his father is a different story for Zandro. He can't just let Lieutenant Arquero Vizmanos down... Not for so long but when Blythe was involved as the factor of his movement, he doesn't think so."Dad, a woman won't stop me from pursuing my dreams..." Nahuli niya ang pasulpot ng pag-asa sa mukha nito. "N
"I LOVE YOU SO MUCH IT HURTS..."SA GITNA ng kadiliman ay isang nakakatakot na nilalang na mayroong pulang mata, ang ilaw nito ay nagbibigay kay Blythe nang wagas na panghihina sa kaniyang katawan. Naniksik siya sa makapal na pader sa kaniyang likuran; ang bawat kabog ng kaniyang puso ay tila nagmimitsa ng kaniyang kamatayan. Humiyaw si Blythe nang minsan siya nitong sunggaban, ang mahahaba nitong mga daliring mayroong matatalas na itim na kuko ay hawak ang kaniyang leeg at pinipigil ang kaniyang paghinga. Walang kahirap-hirap siya nitong inangat sa ere; dahan-dahah ay bumukas ang napaka-lawak nitong bunganga. Ang mahahaba nitong pangil ay kumikinang sa tama ng liwanag ng bilong na buwan. Ipinikit ni Blythe ang kaniyang mga mata, nangunyapit ito sa kaniyang katawan. Sinubukan niyang muling humiyaw para manghingi ng saklolo ngunit gaya sa mga na-una'y walang tinig na lumalabas sa kaniyang bibig."Please, tulungan ninyo ako!" sigaw niya't mabilis na bumangon mula sa kaniyang pagkakahiga.
"NEPHEW" ILANG BESES nang napapa-taas ang kilay ni Blythe habang naka-upo siya sa carpet na naka-latag sa damuhan at pinanonood niya sina Zandro at Charlie na naglalaro sa 'di kalayuan. Mukha namang nag-e-enjoy si Zandro sa ginagawa nila, nag-e-enjoy na pagurin at pahirapan si Charlie na maghabol sa bolang kanina pa nito ihinahagis sa kabilang dulo ng gate. Damn this heartless brute! Ilang beses na itong sinaway ni Blythe ngunit halata namang masama pa rin ang loob ng kaniyang asawa at hindi talaga nito gustong nasa poder nila si Charlie. Kung ano man ang ipinakikita nito ngayon ay nakaalang-alang lang iyon sa kaniya at sa pag-iwas na iwan nga siya ni Blythe para sa bata."Can we rest first?" hiyaw ni Charlie pagkakuha nito sa bolang itinapon ni Zandro. Ihinulog niya iyon sa lupa, humahangos itong napa-luhod at bakas na bakas sa kaniyang mukha ang pagod. "I'm very exhausted na po.""What? nag-uumpisa pa lang tayo, kid! Are you sure you are a boy? Bakit ang arte mo?" panunuya rito ni
"OUT OF THEIR WAR" "WHO REALLY are you?" Matalas na tiningnan ni Zandro si Charlie habang naka-upo ito sa bangko, sa loob ng malawak niyang opisina. Gaya kanina ay mukha pa rin itong hindi komportable sa kaniyang mga titig at pananalita, namumutla ang bata sa takot ngunit walang pakialam si Zandro. What's in his mind is his anger for whatever this bullsh*t is going on in his house. Kung hindi pa pala siya nagpilit na tumakas ay hindi niya malalamang pinamumugaran na ng anak ni Dimas ang kaniyang mansyon at unti-unti na nitong nilalason ang inosenteng utak ng kaniyang asawa. "My name is Charlie Evander Marquez Vizmanos—""I'm not asking your name. I'm asking who you really are!" bahagyang tumaas ang tinig ni Zandro sa inis dito, ngunit sinikap niyang kumalma lalo't alam niyang nasa labas lang si Blythe at nakikinig marahil. "Sino ka at ano ang kailangan mo sa amin? Bakit nasa bahay kita?""You want to see my school I.D. po?" Mukhang nalilito ito sa mga tanong ni Zandro, bahagya itong
"IGNITES INTO THE HOTTEST FLAME"HINDI PA RIN mapigilan ni Blythe ang mamangha sa kaniyang nakita, talaga bang buhat ni Zandro ang anak ni Dimas? How does that happened? Lumapit si Blythe sa malapit na sofa at doon niya idineposito ang inaantok na ngang si Charlie, mukhang labis ang pagod nito at namumugto rin ang kaniyang mga mata. Kung ano man ang dahilan noon ay marahil hindi gano'n kalala. Zandro is not a perfect man but he won't stoop that low hurting Charlie just to have revenge from his brother. "Why crying?" aniya rito habang hinahaplos ang bilugang mukha ng bata. "May masakit ba sa'yo?""I miss daddy," nanghihina ang tinig nito at sumasaliw roon ang tono ng lumbay at pangungulila. "I want my daddy back. I want to hug him again and play with him. I want to be with him, eat ice cream with him; play with him—""Hush, Charlie... Surely one of these days, babalik din siya at magkikita kayong dalawa. Magagawa ninyo ulit ang mga bagay na nais mong gawin kasama siya.""Mama Blythe.