Isang bagay lang ang pumapasok sa isipan ko. Kung sino ang taong nakakita sa aking mukha na hanggang ngayon ay wala pa rin akong nababalitaan tungkol doon. Wala ring sinasabi o ine-email sa akin kung ano ang mga nangyayari sa New York, kung pinaghahanap pa rin ba ‘ko ng mga kalaban ko o sumuko na sila o ‘di kaya’y alam na nila na wala ako sa New York. Pero gusto ko talagang malaman kung sino ang taong ‘yon.
Pakiramdam ko kasi may kinalaman siya rito. That woman recognized me, threatened me, and approached me, and she may be linked to this crime. What if she's the one responsible for the GEMS? What if she was my foe and sought vengeance? What if she put up the trap in Morocco to discover my identity and use it against me?
Napailing ako. Though it's possible, I can't help myself because this case makes no sense. It seems that the murder was plotted and... I'm not sure. ‘Yon pa lang ang nakikita kong motibo.
“Anong gagawin natin dito sa GEMS?”
"We're late,"Steran mumbled beside me. Yes, I know we're late. Hindi na siya kailangang sabihin pa. The dealers had already fled by the time we arrived. The only evidence of the car and its footprint remained in the vicinity. The transaction took place from a construction site. Dito nakita ng isang residente na may nangyayaring transaksyon ni-report ito. Bumalik kami sa opisina na bigo pero pinasubukan naming ipa-track kay Edmond ang lokasyon nila, sa mga CCTV na madadaanan nila ngunit walang ma-track si Edmond. Tinuon ko na lamang ang atensyon ko sa kaso ni Mark na hanggang ngayon hindi pa rin namin matukoy kung ano ang nangyari. Hinihintay pa rin namin ang resulta ng kanyang autopsy report, doon lang namin malalaman. "Alexis, let's go,"aya ni Steran sa akin nang makarating siya sa loob ng opisina. May pinagawa kasi sa kanya at hinihintay ko siyang matapos bago kami magpunta sa crime scene. "Still
Awkwardness. That's the first thing that comes to me when I think about our new status. Being around Steran is awkward, especially now that I'm at his house. "Should I go back to my apartment?"alanganing tanong ko. Nagkatinginan kaming dalawa, nanlalaki ang mga mata 'tapos umiwas agad ng tingin. This is a lot more awkward than I expected. "No. Stay here,"mabilis na sagot niya sa mahinang boses. Napakagat naman ako ng labi ko saka siya tinulungang magbitbit ng gamit ko. Dalawang palapag ang kanyang bahay at living room pa lang ang nakikita ko, hindi ko pa nakikita ang buong kabuuan. The house is simple, but it demands to be the home of a detective. The interior design is a little gloomy, with dim lighting around the area. The furniture is vintage in a modern design, mahogany with the top of a carpeted floor and staircases. It seems like something out of a movie, especially in the place where
"Wake up, Alexis." Someone softly poked my shoulders, and I started feeling it. Sa halip pansinin ay tinulugan ko pa ito. I've been too exhausted for several days, and I haven't gotten enough sleep. Gusto kong magsalita at sabihin na huwag akong istorbohin ay hindi ko magawa. Masyadong tamad ang bibig ko para magsalita. Pero wala pang ilang minuto ay narinig ko na naman na may nagsalita kaya minulat ko ng kaunti ang aking mga mata ngunit malabo pa ito dala ng antok. "Ako ang magpapaligo sa 'yo kapag hindi ka pa bumangon d'yan." Sa sinabi niyang 'yon ay napabalikwas ako ng bangon habang nakayakap pa rin sa akin ang kumot. Nakakunot ang aking noo habang ang mga mata'y nag-aadjust ng paningin. Nag-inat ako ng katawan saka tumingin kay Steran na nakatitig sa akin. I averted my gaze because his eyes gave me the jitters. “What do you need?” I asked. Masyado pang maaga para mang-istorbo ng ta
"I'm not here to taunt you about who your boss is; instead, I'm here to ask whether you know what GEMS can do to the human body?" taas kilay na tanong ko habang nakatingin sa kanya ng seryoso. Pinagsalikop naman ni Jose ang kanyang mga kamay saka pinatong sa lamesa pagkatapos ay nilapit ang kanyang mukha kaya malamig ko siyang tiningnan. Nakatitig lang ako sa may one-way mirror habang naghihintay na umamin ang mga ito. Naging successful ang paghuhuli namin sa kanila katulad ng plano ni Captain Maxton. We're interrogating them, but all they do is give Rhett a poker face and raise their middle finger. I applaud him for his patience with them throughout these past few minutes. “Tama nga siya. Kakaiba ang mga mata mo, kay gandang pag masdan.” Binigyan niya ako ng nakakalokong ngiti na pinagtaka ko. Anong ibig niyang sabihin? Sinong ‘siya’ ang tinutukoy niya? Mas lumawak ang kanyang ngisi. Humigpit ang hawak ko sa
It's been a few days since Steran confessed to me that he likes me. He has been avoiding me for days. And it's been days since I rejected him, and that's a good thing to me that he is avoiding me. Tuwang-tuwa pa ako sa ginawa niyang pag-iwas dahil alam ko sa sarili ko na wala na akong iisipin pa. Sana magtuloy-tuloy ang pag-iwas niya. Mas mapapadali pa ang gusto kong mangyari sa buhay. Kahit sa bahay niya ay hindi rin niya ako pinapansin, mukhang nasaktan ko siya sa sinabi ko. Sana nga hindi na lang siya umamin. Sana tinago na lang niya sa sarili niya na gusto niya ako. “Alis na ulit ako,” pagpapaalam ni Rhett sa akin. Tumango lang ako habang sinusundan sila ng tingin na dalawa. Hindi ako pinukawan ng tingin ni Steran at basta na lang sila umalis. Steran and Rhett became a companion. Naisip siguro ni Steran na mas magiging awkward lang kami sa isa’t isa kung ako pa rin ang kasama niya kaya si Rhett na muna ang pinaki-usapan ni Steran na magin
Early the following day, I was released from the hospital, and alongside me was Steran, who took care of everything, including the expenses. He never left my side, and he was always inside the room, keeping an eye on me.Inaalalayan niya ako hanggang sa nakauwi kami. Hindi ko pa rin siya pinapansin, tanging tango at iling lang ang ginagawa ko para sagutin siya. Hindi siya pumasok ngayong araw dahil daw sa wala akong kasama sa bahay niya at baka kung ano pa raw ang mangyari sa akin habang wala siya. Wala namang kaso kung umalis siya at pumasok sa trabaho. Isa pa, hindi naman niya ako kargo na kinakailangan pang alagaan. Gano'n din ang nangyari sa mga sumunod na araw. Hindi ulit siya pumasok at inaasikaso pa rin ako. Kahit na gusto kong pumasok sa trabaho dahil wala akong magawa ay hindi niya ako pinapayagan. He advised that I should stay at home while I recover. Pati siya ay nadadamay dahil sa akin. "Ano 'yan?"hindi ko napigilan ang saril
Nararamdaman ko na nagdududa sa akin si Steran at alam ko 'yon. Kitang-kita ko sa mga mata niya. Nagdadawalang-isip kung ako'y mapagkakatiwalaan pa ba niya o hindi na. Para sa akin ay ayos lang. Walang problema kung magduda siya. Walang problema kung ano man ang isipin niya. Hindi ko naman hawak ang utak niya para ipaalam na hindi ako gano'ng klaseng tao. Isipin niya kung ano ang gusto niyang isipin. I have no problem with that. Ang problema ko lang, sa tuwing pumapasok sa isipan ko na pinagsuspetsahan niya ako, hindi ko maiwasang masaktan. I don't know why! My heart continues to ache because of it! "Let's go,"aya ni Steran sa akin. But there were occasions when my pulse raced, and I acted strangely in front of him. He would occasionally take me to amusement parks, which I enjoyed. Dahil doon nawawala kung ano ang mga inaalala ko sa buhay. Maganda nan ga kapag nagliliwaliw kung minsan kaya lang bihira ko lang gawin ang gano’ng b
Naputol ang pag-iisip ko nang makita si Steran na bumaba mula sa ikalawang palapag. Pormadong-pormado ang kanyang suot na tila siya ay may pupuntahan. He's clothed in khaki Bermuda shorts, a long-sleeved shirt with dark blue stripes, and a sneaker. He doesn't look like a detective investigating a case; he looks like a stunning model going down a runway. Sobrang layo sa mga outfit niya na nagbibigay talaga ng vibes bilang isang detevticeSteran gave me a friendly smile. A smile is like a ray of sunlight that illuminates various locations of a room. "Magpalit ka, may pupuntahan tayo,"aniya habang binitbit ako na parang sako saka dinala sa kuwarto ko. May pupuntahan kami? Saan naman? I moved my head to the side as I walked into the cabinet to select an outfit. I casually wore a tattered pair of pants, a sweatshirt, and a sandal. I let my long auburn hair cascaded down my back. Hindi na ako nag-abala pang maglagay ng kolorete sa mukha.