CHAPTER TWO
BIGLA ang pagbalikwas ni Dhalia mula sa kinahihigaan niyang malambot na kama.
Nangilabot at bumilis ang pagtahip ng puso niya sa sobrang kaba na nararamdaman.
Halos wala siyang matandaan kagabi dahil sa sobrang kalasingan!
Mabilis niyang pinakiramdaman ang buong katawan, kahit paano'y wala siyang naramdamang kakaiba.
Katulad sa mga nagdaan na araw kung saan wala siyang habas na ginagamit ng mga walang pusong lalaki!
Agad niyang inilibot ang paningin, hanggang sa matagpuan niya si Carl na nakaupo lamang sa single sofa.
Nang pinakatitigan niyang mabuti ay nakapikit na ito at mukhang doon piniling matulog ng binata.
Hindi malaman ni Dhalia kung ano ang dapat maramdaman niya ng mga sandaling iyon.
May bahagi sa puso niya na natutuwa, dahil mukhang 'di pinakialaman ni Carl ang katawan niya.
Pero may bahagi rin niya na nalulungkot, dahil unang beses iyon na may isang lalaki ang hindi man lang nagnasa sa katawan niya.
Nasa ganoon siyang pag-iisip ng madinig niya ang mahinang pag-ungol ni Carl at paggalaw mula sa kinapuwe-puwestuhan nito.
Kita ni Dhalia ang manaka-nakang pagmulat ng binata sa mga mata.
Hanggang sa tuluyang magtama ang paningin ni Carl at ni Dhalia. Bigla ang pagbangon ng kakaibang damdamin ng dalaga nangtuluyan ngitian siya ni binata.
"Goodmorning Dhal, n-nakatulog ka ba ng mahimbing?"Tanong ni Carl.
Tumango lamang siya.
"Hindi ba sumasakit ang ulo mo, wait at kukuhanan kita ng aspirin..."
Tatayo na sana si Carl ng bigla ay hawakan siya sa kamay ng dalaga.
Napatingin naman buhat doon si Carl.
"C-Carl bakit hindi mo ako p-pinakialaman kagabi?"
Isang katanungan na nagbigay din ng palaisipan sa binata.
Iyon nga rin ang tanong niya mismo sa sarili. He had all the time in the world, maari niyang makuha ang katawan nito ng walang kahirap-hirap kagabi, dahil nakatulog na ito sa sobrang kalasingan.
Pero mas pinili niyang magpigil.
"Bakit 'di k-ka m-makaimik, h-hindi ka b-ba nagnanasa sa katawan k-ko. Akala ko ba type mo a-ang kasexysihan ko."nauutal at tila maiiyak na sambit ni Dhalia.
Pakiramdam ng dalaga ay hindi siya kaakit-akit dito, kaya isang ideya ang pumasok sa utak niya.
Inalis niya ang blangket na nakapatong sa kaniya ng mga sandaling iyon, maski ang binata ay natilihan ng mapansin niya ang gagawin niyang pag-alis ng blouse.
Mabilis pa sa alas-kuwatro si Carl ng hinawakan nito sa kamay si Dhalia, para pigilin niya ito sa tangkang paghuhuhubad.
Mabilis itong niyakap ni Carl, tuluyan ng napaiyak si Dhalia.
"Ano ba ang pumasok sa utak mo, b-bakit kailangan mong gawin iyan. Calm down..."pang-aalo niya sa dalaga.
Hinayaan lang naman ni Carl na umiyak ito ng umiyak sa mga bisig niya. Pakiramdam ng binata siya ang nahihirapan sa klase ng pag-iyak nito.
Tila kay bigat ng pinagdadaanan nito.
"K-kasi pakiramdam ko napakapangit ko k-kasi..."ngunit hindi na pinatapos ni Carl ang mga sasabihin ni Dhalia.
Dahil isang maalab na halik ang iginawad niya kay Dhalia, bigla itong natigilan.
Hanggang sa unti-unti na rin natangay ang dalaga sa eksperto at sarap ng halik ni Carl.
Unang beses na naranasan niya iyon, pakiramdam na napakadalisay at walang halong pagnanasa ang mga labing umaangkin sa labi niya.
Mabilis ang ginawang pagsagap ng hangin ni Dhalia ng tuluyang maghiwalay ang labi nila.
Kitang-kita ni Carl ang pamamasa ng labi ni Dhalia dahil na rin sa ginawa niyang paghalik dito.
"Sorry for that, natangay lamang ako."hinging-paumanhin ni Carl sa dalaga.
"Wala iyon, actually I enjoy it. Kung gusto mo, ibibigay ko rin ang katawan ko..."tugon ng dalaga na ikinabigla ng binata.
Idinikit pa ni Dhalia ang naglalakihang dib-dib sa braso ni Carl na ikinapitlag nito.
Agad ang ginawa nitong pagtayo, para lumayo sa dalaga. Kung 'di niya gagawin iyon tiyak matatangay siya.
"No need to do that Dhal, i-iginagalang kita, mahal kita kaya hindi kita ino-obligadong ibigay ang katawan mo sa akin. Maliwanag ba iyon? Kaya kong maghintay sweetheart kasi ganoon kita kamahal. Kapag mahal mo na ako at andiyan na ako sa puso mo. I swear, kusa ko 'yan iki-claim mark my word sweety..."
Dahil sa mga katagang binitiwan ni Carl ay may bahagi ng puso niya ang nasaling.
Mabilis niyang inalis ang tingin sa kaharap.
"Magugustuhan mo pa ba ako Carl kung malalaman mo ang lahat-lahat?"
"A-Anong ibig mong sabihin Dhalia?"Maang na tanong nito.
Isang manipis lamang na ngiti ang pumunit sa labi ng dalaga, sinimulan niyang ikuwento ang lahat sa lalaking unang nagpahalaga sa kaniyang pagkababae…
Wala siyang lalagtawan, isasalaysay niya ang lahat. Kahit sobrang sakit na balikan, nais lamang niyang mailabas ang lahat ng hinanakit sa mundo.
CHAPTER THREENANGGALING sa isang mahirap na pamilya si Dhalia Uson, isang tagpi-tagping bahay lamang ang pinagtiya-tiyagaan nilang pagbahayan. Anim silang magkapatid, pangatlo siya.Malapit pa sila sa ilog kung saan nilulutangan ng mga basura at kapag umuulan ay nangangalingasaw ang mabahong amoy na may kasama pang dumi ng tao.Dahil karamihan ay doon na rin nagbabawas.Maagang umaalis ang Nanay at Tatay nila sa kanilang tahanan, upang mangalakal ng basura sa kabilang Bayan. Kung saan doon ang pangunahing pinagkukuhanan ng ikakabuhay ng kanilang pamilya. Upang matustusan ang pagkain nila at pangangailangan sa araw-araw.Halos gabi na kung umuwi ang mga magulang nila.Isang tanghali matapos niyang maisalang ang hinugasan niyang bigas sa kalan ay nagdiretso na siyang lumabas sa munti nilang kusina.Hinanap niya ang mga maliliit na kapatid kung saan nagsuot ang mga ito.Baka makagalitan
Kakasara pa lamang niya ng pinto ay naramdaman na ni Dhalia ang pagyakap sa kaniya ni Edmundo. May halong pananabik at init ang yakap nito sa kanya.Agad ang pagtaasan ng pinong buhok sa batok ni Dhalia ng maramdaman niya ang paggapang ng labi ng English Teacher niya roon.“Bakit napakatagal mo Babe, kanina pa ako naghihintay sayo.”Nalilibugang anas nito sa dalaga.Agad napaharap dito si Dhalia nasa labi nito ang mapanuksong ngiti.“Ano ka ba, may tinapos lamang ako sa libriary. Alam mo naman ako may minimintinang mga grado.”Tuluyan na siyang yumakap dito, kita ni Dhalia na inabot ni Edmundo ang hawakan ng pinto at mabilis na inilock iyon.Marahan na inihaplos ni Dhalia ang kamay mula sa buhok nito, titig na titig lamang ito sa kanya na may halong pagnanasa. Tila ano mang oras ay sasakmalin siya.Bata pa si Edmundo Gagante, umeedad lamang ito ng Trenta. Binata, may nangungusap na
BUMUNGAD kay Dhalia ang naninindig at tigas na tigas na tarugo ni Edmundo.Napaawang pa ng kaunti ang labi niya, kasabay ng sunod-sunod niyang paglunok ng laway. Tila tuyong-tuyong ang lalamunan niya sa mga sandaling iyon."See Babe, miss ka na niya,"anas ni Edmundo.Unti-unti na siyang ginagapangan ng kakaibang kilabot na may halong libog."Oo nga eh, miss na miss ko na rin isubo iyan Babe, Aahh. . . "mahinang anas ni Dhalia.Tinatantiya niya ang lakas ng boses, ayaw ng dalagita na may magising sa mga kasama niya sa bahay."Sige Babe, isubo mona, "pilyong dikta ni Edmundo.Nag-umpisa itong magmasturbate sa harap ng camera. Lalong kinain ng sariling pagnanasa ang dalagita."Oohh. . . F*ck. . ."malumanay na saad ni Dhalia.Napakagat-labi si Dhalia kasabay ng pagsubo niya sa kanang hintuturo sa sariling bibig.Dahan-dahang pinaglabas-masok laman
KASALUKUYAN na siyang nagsasabon ng mukha ng madinig niya ang mga kaluskos sa loob ng kanilang bahay."Baka dumating na sina Mama,"piping pakikipag-usap niya sa sarili.Mabilis na siyang nagbanlaw ng tubig pagkatapos.Ang akma niyang pag-angat ng kamay sa may sabitan ay biglang naudlot ng maalala niyang hindi pala siya nakapagdala ng tuwalya."Tang ina naman! Wala pala akong nakuhang pamunas tsk!"Paninisi niya sa sarili.Naiiling siya sa sariling katangahan. Puro kasi paglalaro ang nasa utak niya kanina.Mas nauna pa siyang maglaro ng games sa cellphone niya.Kaya wala itong choice kung 'di ang tawagin ang Mama niya para kuhanin ang tuwalya nito."Mama! Puwedi ho bang pakikuha ang tuwalya ko!"sigaw niya sa mula sa pinto.Linakasan niya ang boses para marinig siya.Maya-maya'y nakarinig ang binatilyo ng mahihinang yabag, kasunod ang katok sa pinto ng Banyo
MULI, naramdaman ni Dhalia ang muling pagbangon ng itinatagong hinanakit. At sa tuwing nasa ganoon siyang estado'y hindi niya mapigilan ang sariling galit na kainin siya... ISANG ngiti ang pumunit sa labi ni Dhalia ng makita niya ang babaeng kanina pa niya hinihintay. Dali-dali na siyang sumakay sa van, kung saan ito nakasakay. Naging mabilis naman ang naging biyahe nila, dahil agad naman silang nakarating sa magiging pansamantalang tirahan. "Hai ako si Jamila.""Hello I'm Maica!""Shirleyn pala...""Bonnabe." Pakilala ng bawat isa sa kaniya. Agad din naman niyang ipinakilala ang sarili sa lahat. Ito ang mga pangunahing makakasama niya sa kuwarto. Saka nalang daw siya ipapakilala sa iba, kapag nakauwi at nakarating na ang ilan. Ang iba kasi'y nagdesisyon na magbakasyon sa kani-kanilang probinsiya. Katulad niya'y mga iskolar din ang ilan. "Oh siya, kayo na ang ba
DUMATING ang unang araw ng pasukan, may halong excitement kay Dhalia.Isinuot niya ang pinakamagandang damit, mababait at halos okay naman ang lahat ng mga magiging classmate niya.Iyon nga lang kailangan niyang pumasok ng gabi, dahil importanteng matake niya ang subject na iyon— isa sa mga major subject niya.Pagkarating ng dorm ay agad na siyang nagshower, mamaya kasi ay magdadatingan na ang mga kasama niya sa kuwarto tiyak mahihirapan siyang makasingit upang makaligo.Nasa loob na siya ng cr ng makaramdam siya ng agam-agam. Patuloy siyang nakiramdam, paglaon minabuti na niyang ituloy ang naudlot na paliligo.Mayamaya'y narinig niyang nagbukas ang pinto, kasabay ng pagsasara din niyon."Ikaw ba 'yan Maica? Wait lang huh, mabilis lang ako,"sagot niya ng mapansin niyang gumalaw-galaw ang door knob ng cr.Ngunit nanatiling gumagalaw iyon, nainis na siya dahil kakaumpisa pa lamang niya.
ISANG beses na nagpunta siya sa bahay ng mga ito ay iniwan siya saglit ni Carl, bumili lamang ito sa Bayan.Napagpasiyahan niyang maligo dahil init na init siya. Matapos na makaligo si Dhalia'y agad na siyang lumabas ng banyo.Iisa lamang ang banyo nasa may kusina, kaya kinakailangan ni Dhalia na umakiyat papanhik sa silid ni Carl dahil naroon ang mga damit niya. Dahil sa inaakala ng dalaga na nasa trabaho pa si Rodel ay hindi na nito inintinding magdala ng mga damit.Ngunit laking-gulat ni Dhalia nang mula sa ituktok ng hagdan ay naroon si Rodel.Sa kalituhan at sobrang kaba ni Dhalia ay nanatili lamang siyang nakayuko habang paakiyat sa hagdan. Mahigpit na hawak ng kaliwang palad ni Dhalia ang tuwalyang natatanging tela na bumabalot lamang sa buong katawan niya.Napalunok ng laway si Dhalia at matipid niya lamang nginitian si Rodel na nanatiling sinusundan siya ng tingin.Nang malagpasan niya ito a
DUMATING nga ang graduation ni Dhalia. Labis silang natuwa dahil naging sumacumlaude rin ito.Sa gabing iyon ay nagkaroon ng surprise graduation celebration sa tahanan nina Carl ang dalaga. Ikinagulat pa niya iyon, lalong nalunod sa kagalakan ang puso ni Dhalia sa gimik ng nobyo.Maski ang Mama at mga kapatid niya'y present din sa araw na iyon."Salamat sa inyo kayo ang inspirasiyon ko,"Umiiyak na sabi ni Dhalia.Isa-isa niyang niyakap ang mga kapatid, hanggang sa nakaharap niya ang ina.Pares niya makikita ang labis na kasiyahan, tuluyan niyang inalis ang mga suot na medalya at toga.Isinuot niya iyon sa ina."S-salamat M-Mama at S-Sorry sa mga nasabi ko minsan.""Okay lang Anak, sorry din. Congrats! Mahal na mahal kita anak!"sambit ng Ginang.Tuluyan silang nagyakap at nag'iyakan. Pagkatapos niyon ay ipinakilala na ni Dhalia si Carl sa pamilya.Na