Nagkulong ako sa kwarto ko buong araw. Naiintindihan ko na mahal nila ako, pero sana ay intindihin rin nila ang hiling ko.Wala na si Bil. Wala ng panganib ang buhay namin. Kung may kalaban man kami ngayon, yun nalang ang takot na nanatili sa utak namin lahat."Ate," bumangon ako nang marinig ang boses ni Blue."Ate, are you okay? Are you hurt somewhere?"Umiling ako. Ngumiti ako sa kaniya at niyakap siya."I'm fine, Azul. Ikaw? Why are you here?""I just wanted to hug you ate. I know you're not okay dahil may misunderstanding kayo ni papa."How sweet. Mabuti nalang at binigyan ako ng kapatid na kagaya niya."Ate, always remember that no matter what happened, I'll always be on your side. I love you so much.""I love you too baby brother ni ate," ngumiti ako at niyakap siya. Sana he won't grow that fast. Malulungkot ako pag nangyari yun.Or kung lalaki man siya, sana ay maging clingy pa rin siya sa akin. I prefer a clingy baby brother than a cold one kaya sana talaga ay hindi ito lalak
May malaking family celebration kami. Akala ko kami kami lang pero dumating si tito Shawn kasama ng family niya, sina tita Chona at ang mga pinsan ko."Sua! Ang talino mo talaga!" salubong sa akin ni ate Lucille. Hindi nga naman talaga maikakaila na dream school ang Gaiman.If I'm not mistaken, top 1 ang school na yun sa bansa.By the fact that I perfect that entrance exam, sobrang laking achievement yun. "Nag inquire pa naman ko sa Psych dept. thinking sa school ka namin mag-aaral." Nakangusong sabi ni ate Lucinne."Pero uy, iba ang Gaiman. Mas hamak na pinakamaganda ang Gaiman University kesa sa ibang universities dito." Bwelta ni ate Lucille.Tipid lang akong ngumiti sa kanila."Pero grabe ka, lumipad ka talaga doon ng mag-isa. Hindi ka ba natakot?" tanong ni ate Lucille.Umiling ako. "Wala namang nakakatakot doon ate,"Napailang silang dalawa, tila hindi makapaniwala na ang lakas-lakas ng loob ko at talagang pumunta ako doon ng mag-isa."Nga pala, sino yung boylet na kasama mo sa
"Dala mo na lahat ng gamit mo?" tanong ni mama ng pumasok siya sa kwarto ko.Ngayon kami aalis para puntahan ang condo na inirekomenda ni tito Shawn sa amin."Opo mama," sagot ko. She smiled at kinuha niya ang kamay ko."Alam mo, mana ka nga sa amin ng papa mo. May prinsipyo at alam ang pinaglalaban."Masaya ako marinig sa kanila yan. Hindi ko kailanman naramdaman na iba ako. Anak talaga ako sa kanila."Salamat po mama," saad ko.Tumingin kaming dalawa sa salamin. Kamukhang kamukha ko si mama. Para kaming pinagbiyak na bunga, marahil dahil sabi niya, kamukha na kamukha niya rin si mama Alana. Ang totoo kong ina. "Ang ganda mo anak. Ang ganda ganda mo," saad niya."Mas maganda naman po kayo sa akin mama," sabi ko. Natawa siya siguro dahil pareho naming alam na mag kamukha lang kami kaya kung anong makikita mo sa kaniya, ay makikita mo sa akin. "Alam mo Sua, sobrang saya ko dahil lumaki kang matalino at mapagmahal na ate at anak sa amin ni Axcl. Hindi ko kailanman naranasan ang mamrob
SANDRO"Sandro, may usapan ba kayo ni Sua na sa Gaiman kayo mag-aaral?"Tinawagan ako ni tita sa phone nang lumabas ang balita na naperfect ni Sua ang entrance exam."Tita, 6 years ago na yun. So baka nagkataon lang na same school ang gusto naming pasukan pag college. Saka nauna ako," Sabi ko, natatawa."So nangako kayo sa isat-isa na sa Gaiman kayo magko-kolehiyo?"Hindi na ako nakasagot dahil seryoso na ang boses niya."Sandro, 6 years na kayong hindi nagkita. Marami ng nagbago. I expect na hindi niyo ituring ang isat-isa na magkaibigan."Umigting ang panga ko. I don't want that. "Nagkita kami. Nagkausap at hindi nawala ang koneksyon namin sa isa't isa, tita."Napasinghap siya. "SANDRO!""Bakit ba hindi kami pwedeng magsama ulit? Maging magkaibigan? Magkababata lang naman kami.""You know that you're not seeing her just like that, Sandro. You like Sua, noon pa man. Hindi ka pa ba nakamove on sa kaniya? Marami namang ibang babae diyan."Hindi ako sumagot. She likes Sua pero ayaw niy
SUAMatapos naming kumain at gumala ni Sandro sa mall e pinasyal niya rin ako sa park no'ng hapon. Ewan ko kung mabilis ba ang takbo ng oras kasi ang bilis dumating no'ng hapon.Parang sandali pa lang kaming nagkakasama.Napanguso nalang ako. Hinihintay ko siya ngayon na makabalik sa akin. Kasalukuyan siyang bumibili ng mani kaya naupo muna ako sa bench at hinihintay siya na makabili. Nakamasid ako sa kaniya, pakiramdam ko e nagdi-date kami. Maya-maya pa, may babaeng lumapit kay Sandro.Kumunot ang noo ko. Lalo't kitang kita sa mata ko na gusto niya si Sandro.Kita ko kung paano niya ilagay sa likod ng tenga niya ang buhok niya, at ang pagngiti nito.Sino ba siya?Girlfriend? May girlfriend ba si Sandro?He is popular among the girls. Actually kahit noon pa mang mga bata kami ay lapitin na talaga siya ng mga babae."Nandito ka pala. What a coincidence." Rinig kong bulalas no'ng babae."Ah yeah," Sandro replied uninterested. Para bang wala itong kagana-gana sa pagsagot."Ah, do you ha
"Siya na naman," bulong ni Sandro sa tabi ko. Halos hindi na nga siya makangiti."Dito ka pala nakatira, Sua." Saad ni Charles.Ngumiti lang ako at bahagyang tumango.Tumingin siya kay Sandro at sa kamay nitong nasa bewang ko. I gulp nang makita kung paano siya tignan ni Sandro ng masama."Ano, napadaan lang ako. Sige." Sabi ni Charles at nilagpasan kami. Sinundan ko lang siya ng tingin at hindi na nagsalita pa."Tara na," bulong ko kay Sandro at pumasok ng kami ng condo.Agad ko siyang pinagtimpla ng kape pero pansin ko na ang pananahimik niya.Iniisip ko kung tungkol ba ito sa nangyari kanina. Hindi ko rin kasi alam na dito si Charles nakatira. "How is it?" tanong ko para kunin ang attention niya."Masarap," aniya. Ngumiti ako at uminon rin ng caramel coffee na ginawa ko.Ano kayang mangyayari sa amin sa pasukan?Biglang tumunog ang phone ko at nakita si Blue na tumatawag. Napatingin si Sandro sa akin.Ngumiti ako bago sagutin ang kapatid ko."Ate, what are you doing?""Nagkakape,
Napatingin si Sandro sa akin. Ramdam ko ang maiinit niyang titig kaya no'ng tiningala ko siya buhat sa mas matangkad siya sa akin, nagulat ako nang makita ang multong ngiti sa labi niya.Tinaasan ko siya ng kilay. Anong ngitingiti niya diyan? "Ang ganda mo naman," ani Mylene.I was told many times that I'm beautiful. Naniniwala ako doon because of my mom. She's the most beautiful woman I've met and since pareho kami ng mukha, naniniwala ako sa compliments nila.I don't want to sound like nagmamayabang ako, it's just that, mataas lang ang respeto ko kay mama kahit na minsan e nasuway ko siya.Ayokong marinig sa ibang tao na inaaway siya. O sinasabihan ng masama. My face is somewhat symbolize to mom's beauty kaya ayokong gumawa ng nakakahiyang bagay dahil ang mukhang meron ako is a spit image of my mom. Kung sakali mang mag-iskandalo ako, pakiramdam ko at hindi lang sarili ko ang pinapahiya ko. Pati na kay mama. But right now na ako ang sinabihan ni Mylene na maganda, I feel entitle
Pagdating niya ng condo, pansin ko na agad ang mga dala niyang pagkain.May pa flowers rin siyang kasama at prutas. Nakangiti kong kinuha ang mga pasalubong niya."Wow. Thank you," sabi ko.Ayokong mainin but it's my first time receiving this from a suitor. Siguro dahil wala naman akong manliligaw."You like it?" he asked.Tumango ako. "Yeah. Ang ganda," sabi ko habang nakatingin sa bulaklak na bigay niya."Anyway, can I ask about your schedule?"Tumango ako at kaagad na kinuha ang schedule ko para ibigay sa kaniya. Agad niya yung pinicturan at ibinigay sa akin pagkatapos."Aanhin mo iyan?" tanong ko."I just wanna know." Aniya sabay ngiti. “Umupo ka muna,” sabi ko dahil kumuha ako ng plato para ilagay ang pizza na dala niya.Sinunod naman niya ang sinabi ko. Umupo siya doon sa couch at ako ay dumiretso sa kusina.“Samahan mo ‘ko mamaya,” aniya kaya napatingin ako sa kaniya.“Saan?”“Gusto kong mag-inquire about sa condo unit sa kabila.”Nanlaki ang mata ko. “Kukuha ka?”Tumango siya