CHAPTER 85Wala akong magawa kundi sundin ang gusto niya. Lumingon ako sa kaniya. Napapikit siya ngunit Sheineuloy pa rin ang pagbagtas ng mga luha sa kaniyang pisngi. Masakit ang loob kong tinungo ang pintuan. Pinunasan ko ang aking mga luha bago lumabas."Dame, kailangan ka ni Rave sa loob." Nagulat man si Dame ngunit mabilis pa rin siyang pumasok sa loob.Tumingin sa akin si Dindo paglabas ko. Nagkatinginan kami ngunit hindi ako huminto. Nagpatuloy ako sa paglalakad. Napakabigat kasi ng dibdib ko. Gusto kong sumigaw. Lumabas ako sa fire exit. Mabilis ang aking mga paa paakyat hanggang sa rooftop ng hospital. Huminga ako ng malalim ng naroon na ako. Sumasabog ang dibdib ko. Damn!"Makakatulong kung isigaw mo 'yan para mailabas mo kung anuman ang nasa dibdib mo." Si Dindo. Sinundan niya ako hanggang sa rooftop.Humingal ako hindi sa pagod kundi parang napakahirap sa akin ang huminga.“Ilabas mo lang ‘yan. Nandito lang ako.” bulong niya nang gusto niya akong kayapin ngunit itinulak ko
CHAPTER 86Tinanggal niya ang kamay kong nakayakap sa kaniya. Kung naalala na niya ang lahat bakit aloof pa rin siya sa akin?"Alam ko ang binabalak mong ipaalala sa akin ang lahat na gustung-gusto ko nang kalimutan. Gusto mong maniwala akong mas mahal mo ako kaysa kay Dindo?”“Dahil iyon naman talaga ang totoo?”“Talaga? Alam mo sa sarili mo, Aya na ginagawa mo lang ito dahil nakapangako ka sa akin na kahit bumalik siya ako pa rin ang pipiliin mo.”“Kailan mo pa naramdaman ang tunay na nararamdaman ko?”“Hindi na ito tungkol sa gusto ng isip mo, Aya. Ito’y tungkol na sa tunay na nararamdaman mo. Gusto mong ipaglaban natin ang pagmamahalan natin kahit alam kong may nasasaktan ng iba? Kahit alam mo sa sarili mo na pati ikaw hindi na magiging masaya? Alam kong narito si Dindo para panindigan ka.”“Inaamin ko, nandito siya para panindigan ako pero sa harap niya mismo, alam niyang ikaw ang pinipili ko.”“Iyon na nga e. Ako ang pinipili at pilit mong ipinapasok iyon sa puso mo kasi alam mo
CHAPTER 88"Gusto mo ng patunay? Sige. Gagawin ko, sasabihin ko sa kaniya na kailangan na niya tayong palayain. Maghintay ka lang." sagot ko. Hindi man ako sigurado sa nasabi ko ngunit tinanggap ko ang hamon."Sigurado ka?" tanong ni Rave.Pinunasan ko ang luha ko. Napakalakas ng kabog ng dibdib ko.Kung hindi ko gagawin ito, ang ibig sabihin lang no’n ay tama ang sinasabi ni Rave sa akin. Na si Dindo pa rin nga talaga ang tunay na nasa puso ko. Ngayon ko na kailangan ngang manindigan.“Hindi mon a kailangan pang pahirapan ang sarili mo. Tanggap ko naman na siya ang pipiliin mo.”"Hindi Rave. Patutunayan ko sa’yo. Bigyan mo ako ng kahit isang oras muna. Gusto kong lakasan ang dibdib kong gawin ang desisyong ito."“Huwag mong gawin dahil lang nasabi mo ito sa akin dala ng bugso ng damdamin. Gawin mo pa rin kung ano sa tingin moa ng makapagpapasaya sa’yo. Kung ako ang pipiliin mo, paninindigan kita, kung siya, maluwag sa dibdib kong tanggapin ang pagkatalo. Kaya gamitin moa ng puso mo s
CHAPTER 89Tumalikod siya at naglakad sa ulan. Lumakas ang pintig ng aking puso. Parang mahihimatay ako sa nasasaksihan ko. Hindi ganoon ang nararamdaman kong tindi ng sakit kanina kay Rave. Iba kay Dindo. Ibang hapdi na halos dinudurog ang puso ko. Pinapatay ng sakit ang aking pagkatao. Natigilan ako nang marinig ko ang pagsara ng gate at tuluyan na siyang nawala sa paningin ko. Kasabay ng malakas n buhos ng ulan ang di ko mapigilang pagbuhos ng aking luha.Ang pagsara ng gate ang siyang naging hudyat sa akin para bumalik sa aking katinuan. Basam-basa ang aking mukha sa aking luha. Nanikip ang aking dibdib. Parang sandaling huminto ang tibok ng aking puso. Tumayo ako. Kailangan ko siyang habulin. Pipigilan ko siya. Sigurado akong hindi si Dindo ang dapat mawala sa akin. Hindi ko na kakayaning muli siyang mawala sa akin. Iba yung tindi ng naramdaman kong sakit nang tumalikod siya at tuluyan na niya akong isinuko sa laban. Mabilis ang aking mga paa sa paghakbang hanggang sa paglabas k
CHAPTER 90"Mahal na mahal kita dude. Sobrang mahal na mahal."Nilingon ko siya. Hinawakan ko ang kaniyang pisngi. Inilapit ko ang labi ko sa labi niya. Habang nagpapahinga kami ay sinasamyo namin ang mabangong hininga ng bawat isa.Isang oras kaming nakahiga nang magdesisyon akong kausapin na si Rave. Hindi sapat yung nakita ko kanina sa bintana. Kailangan ko pa ring isatinig sa kanya ang lahan. Bumangon ako. Nagtatanong ang tingin sa akin ni Dindo. Pagkapalit ko ng damit ay bumalik ako sa kama. Umupo ako at nagpakawala ng isang malalim na hininga."Puntahan ko lang si Rave sa kabilang kuwarto. Kailangan na nga naming tapusin ang lahat.”“Kaya mo na ba?”“Kakayanin ko dahil ito naman talaga ang dapat at tama.”“Hindi ko alam kung anong sasabihin ko.”“Wala ka naman dapat pang sabihin. Pagbalik ko dito, maghanda ka na. Aalis tayo. Simulan na nating lumimot sa hindi magandang mga nangyari. Hindi magandang tignan na nandito tayong apat. Ikaw at tayo na nagmamahalan, si Rave at ako na ma
CHAPTER 91Nang nakasakay na kami ng bus ni Dindo pauwi ng Tuguegarao ay inakbayan niya ako. Alam kong may sasabihin siya kasi kanina pa siya hindi mapakali."Sige sabihin mo na sa akin kung ano ang kanina mo pa iniisip." Bulong ko."Si Cedrick. Nagtetext siya. Kailangan natin siyang makuha mula sa mga dati kong kasamahan. May matayog na pangarap ang batang iyon at hindi ko siya hahayaang mapunta lang sa wala ang kaniyang katalinuhan. Naawa ako sa pinsan ko.""Iyon din ang iniisip ko. Kailangan natin siyang makuha mula sa kanila."Bago kami tumuloy ng Tuguegarao ay dumaan na muna kami ni Dindo sa Gamu para formal na pagre-resume ko sa aking trabaho. Iniwan ko na muna siya sa bus station dahil hindi ko naman siya puwedeng isama hanggang sa loob ng aming headquarter. Kinamayan at binate ako ng aming commanding officer sa matagumpay naming laban nang nakaraan. Maaring maitatas na ang ranggo ko sa susunod na taong kung magtuloy-tuloy ang matagumpay na pakikisagupa namin sa mga rebelde. No
CHAPTER 92 Huminga ako ng malalim. KInakabahan ako."Sige ganito ang gagawin natin. Makinig ka."Maayos kong inilahad sa kaniya ang plano namin. Alam kong matalinong bata si Cedrick kaya madali niyang maintindihan lahat ang aking mga ipinagagawa. Nang matapos kaming mag-usap ay tumawag ako kay Lim at Sullivan. Kailangan ko sila sa misyon kong ito.Tatlumpong minuto akong umikot-ikot hanggang sa nakita ko din si Cedrick. Lumapit sa akin para kunyari bibili ng balot."Nakita mo ang exit doon?" simula kong bilin sa kaniya ng pabulong, habang binibigyan siya ng balot. "Doon ka tumakbo mamaya kapag magkagulo na at magtago ka sa likod ng bakanteng gusali na 'yan."inginuso ko ang lumang gusali sa hindi kalayuan. Hindi ko maarin ituro gamit ang aking kamay dahil baka mapansin ako. "Doon tayo magkikita mamaya. Doon kita pupuntahan."“Opo.”“Maliwanag ha? Lahat naintindihan mo?”“Opo.”Kumuha ako ng dalawang karagdagang balot pa at iniabot ko sa kaniya. Nakita ko kasing palapit na sa akin ang
CHAPTER 93Puno na ng rebelde ang aming bahay at hindi ko alam kung paano ko ililigtas ang buhay ko at buhay ni Cedrick. Sana tulungan kami ni Dindo ngayong nasa bingit na kami ng kamatayan.Matalas ang mga mata kong tumingin kay Cedrick. Kailangang makatakas ang bata. Nanginginig na tumitig sa akin si Cedrick. Butil-butil na ang pawis ng bata. Tinignan ko siya saka ko nginuso ang nakabukas na pintuan. Sana makuha niya ang gusto kong iutos sa kaniya."Bitiwan mo ang baril mo!" utos ng rebelde sa akin nasa likuran ko. Ginamit pa niya ang baril para itulak ako papasok. Humakbang pa ako papasok. Dalawa na silang nakatutok sa akin ng baril.Naisip ko. Wala silang balak na patayin ako agad. Kung papaayin nila ako dapat kanina pa nila iyon ginawa. Hindi na nila ako dapat tinututukan lang ngayon ng baril. Kung ang sadya nila ay patayin ako, dapat pagpasok ko palang ay binaril na agad nila ako. Kailangan kong lumaban para sa kaligtasan ng bata.Pagkabitaw ko ng aking baril ay sinabay kong kin