Share
CAPITULO DISE-OTSO
Maaga akong bumangon para magsanay. Kahapon pa nagpabalik balik sa aking isipin ang sinabi ng aking abuela.
"Apo, mag-ingat ka sa heneral. Huwag kang lumapit lapit sa kaniya. Pakiramdam ko ay may sama ng loob iyan sa iyong ina,"
Bakit naman kaya siya magagalit kay ina? Wala talaga akong maisip na dahilan kung bakit may galit ang heneral sa aking ina.
Narinig pa ang ingay ng mga kuliglig at ramdam na ramdam ko ang maginaw na ihip ng hangin. Kumikinang pa rin ang mga bituin sa kalangitan at nagdagdag ilaw ang buwan para makakita ako ng maayos sa dilim. Malapit nang sumikat ang araw kung kaya't naririnig ko na ang pagbangon ng mga isasanay ngayong araw.
Hindi ako nagpatinag sa mga ingay N
Kaugnay na kabanata
Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO DIECINUEVE
"Quiénerestú?" (Sino ka?) ang syang unang narinig namin mula nang magkayapan kami ni Manuelo. Agad naman kaming naghiwalay nang namataan namin ang heneral sa aming likod.Lumapit sa amin ang heneral at nagpapagpag naman so Manuelo sa kaniyang kasuotan. Lumaki ang kaniyang ngiti at parang batang nasasabik makilala ang isang bagong kaibigan."Ah! Heneral, si Manuelo po ang aking kaibigan. Taga amin rin siya," tinitigan niya muna simula sa mukha hanggang paa at pabalik sa mukha ang kaharap."Manuelo, ang heneral, si HeneralEustaquio....EustaquioMarino Miguel Ponce dela Pena," pagpapakilala ko sa dalawa. At napansin ko ang kaniyang parang nangliliit na ekspresiyon. Ngumisi siya ng bahagya bago bumalik sa seryoso ang mukha.
Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO VIENTE
Bukas na ang ikasampung araw ng aking pagsasanay, ang sabi nila'y magkakaroon daw kami ng pagsusulit kinabukasan kung kaya't dapat kami maghanda.Maaga kaming bumangon ngayon kagaya ng sa mga nakaraang araw. Dapat raw muna namin gawin ang pangaraw-araw na ensayo bago kami sumabak sa pagsusulit na mangyayari mamayang hapon.Mag-aala una na nang matapos kaming magtanghalian, at sa ala una y media ay nagbigay pugay kami sa bandila ng Espanya. Tahimik at seryosong seryoso ang lahat dahil magsisimula na ang aming pagsusulit.Maraming mga opisyales ang dumayo. Nagsimula na kaming magmartsa patungo sa aming mga pwesto. At nang biglang putok ng mga baril, walang sinuman ang yumuko o nagtakip ng tenga, dahil ito na ang hudyat ng pagsisimula ng pasulit.
Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO VIENTEUNO
Unti-unti akong napadilat at napagtanto kong nasa loob na ako ng pagamutan.Pilit kong inaalala ang nangyari kagabi, ngunit ang natatandaan ko lamang ay ang aking pagkawalan ng malay at ang kamay na humila sa akin.Mahina akong bumangon at nang maalala ko ang asking suot kagabi, minadali kong sinuri ang asking sarili.Suot ko pa naman ang aking panloob ngunit hindi ko damit ang suot ko ngayon.May biglang pumasok na babaeng doktor."Estas despierta," (Gising ka na pala) sabi niya.Alam kong nasa loob pa rin ako ng kampo, ngunit alam ko ring hindi siya ang doktor dito."Nasaan po si
Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO VIENTEDOS
Nagsimula na akong nagayos sa mga libro na nasa salansanan. Malapit na akong matapos nang marinig kong humagok ang heneral sa loob ng kanyang kuwarto.Hindi pa rin ako makapaniwala sa kaniyang sinabi noong nakaraang araw na dito niya ako patutulugin at sa mismong kuwarto niya pa.Nahihibang ba siya, bakit ako matutulog sa kuwarto niya meron naman akong mapapahingahan.Pumasok sa isipan ko ang aming pag-uusap noon."Sa akingkuwarto," seryosoniyangsabi."P-po? Anong ibig niyo pong sabihin?" Sa k-kuwartoniyo pomismo?!"Natatarantakongtugonsakanya.Walasiyangimik&nbs
Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO VIENTITRES
"Paco,kuninmo yong mga sulat na nasaoficinapostal," utos ng heneral."Paco,dalhinmo ito saopisinangTinyenteKoronel,""Paco,ipagbilimo ito sa mgatauhanna nasacusina,""Paco,...""Paco,...""PACO!""ANO NA NAMAN BANGIUUTOSMO HENERAL?!" sigaw ko nang pabalik sa kaniya na ikinagulat niya.Lumaki parehas ang aming mga mata at bahagyang natahimik ang loob ng opisina.Tumikhim muna ako bago magsalita.
Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO VIENTICUATRO
Lumapit siya sa akin at inilapag ang baso sa lamesa na nasa harapan ko."Narito na po ang iyong tubig ginoo," aniya.Napairap ako sa kaniyang sinabi at bahagyang tumawa."Pambihira ka naman Manuelo, parang hindi tayo magkaibigan," biro ko sa kaniya, "Umupo ka at matagal tagal na rin tayong hindi nagkita."Umupo na man siya sa upuan na nasa aking tapat. Lumingon lingon muna siya sa paligid at tumikhim."May nalaman ako tungkol sa kung nasaan ang iyong mga magulang. Ngunit nang puntahan ko iyon ay wala na sila. Isa pa ay may mga kasamahan rin akong tumutulong sa paghahanap sa kanila."Mainam akong naakikikinig sa kaniyang sinasabi ngu
Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO VIENTECINCO
Nagsimula nang nagdagsaan ang mga taong kakilala at mga kaibigan ng abuelo. Hindi ko inaasahan na marami-rami rin ang mga dumating, sumala sa mga trabahador at mga kassyoso sa negosyo. Inutusan ako ng aking lola na huwag makihalubilo sa mga bisita kahit na kakilala ito ng aking abuelo. Para narin hindi mas maging komplikado ang lahat kapag bumalik na kami sa dati.May ilang mga taong lumapit sa akin at nagtanong kung ano ang aking kaugnayan sa mga Luviano, at ang sinabi ko ay isinama lamang ako ng heneral at hindi ako pamilyar sa kanila. Mabuti naman at walang nagpupumilit at nagtatagal kumausap sa akin, hindi kasi ako sanay sa mga pagtitipon gaya nito maliban sa simbahan.Napatingin ako sa mga bisita para mahanap ang heneral. Agad ko siyang namataan na may kausap na matandang lalaki. Nakasuot ito ng puting barong tagalog at may hawak h
Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO VEINTISEIS
Nang makausap ko ang aking lola kagabi at sabihin sa kaniya ang aking desisyon, nagulat siya dahil nagbago ang aking isip. Ipinagtapat ko sa kaniya ang tungkol sa aming pag-uusap ni Manuelo sa hardin. Ngunit hindi pa rin siya naniniwala na walang ibang intensiyon si Manuelo kundi ang tulungan ako.Nahirapan akong makausap ang heneral dahil maraming tao ang laging umaaligid sa kaniya. Napagpasyahan namin na dumito muna hanggang bukas para sa libing ng aking abuelo. Sinabihan ako na manatili lamang sa silid na ibinigay ng aking lola sa akin, na siyang mismo ang silid ng aking inay, kapag nagsimula nang dumagsa ang mga tao.Kumpara kahapon, mas dumami nga ang mga bisita ngayon. Ako ay pinahintulutan lamang na lumabas kapag oras ng kumain at oras ng magrosaryo. Sa mga oras na iyon ay hindi ako pwedeng kumausap kanino man, maliban na lang sa
Pinakabagong kabanata
- Ang Talaarawan ni Corazon EL FINAL
- Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO TREINTA Y OCHO
- Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO TREINTA Y SIETE
- Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO TREINTA Y SEIS
- Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO TREINTA Y CINCO
- Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO TREINTA Y CUATRO
- Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO TREINTA Y TRES
- Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO TREINTA Y DOS
- Ang Talaarawan ni Corazon CAPITULO TREINTA Y UNO
