Chapter 32

Dinala siya ng lalaki sa guestroom. Kahit na komportable at malinis ang kuwarto ay hindi siya makatulog sa dami ng kaniyang iniisip. Lumakas ang takot sa puso nisa na baka hindi na maalala ng lalaki ang anak nila at baka hindi na siya maalala nito.

Ilang taon niyang niloko ang kaniyang sarili sa pagsabi niya na galit siya sa lalaki. All of that was not anger but regrets for not making the man choose her and the child she was carrying.

She was wishing that her sorrow that turns into happiness. Sinubukan niyang e-let go ang lalaki noon pero pagdurusa lang ang kaniyang natamo.

Napabuga na lamang siya ng hangin nang kaniyang maalala ang reaction ng lalaki nang siya ay makita nito. Puno ng pagkalito at pagkagulat ang lalaki kanina nang sinabi niya rito na may anak sila.

Nais niyang sabihin kung paano sila nagkita noon. Kung bibigyan lang siya ng pagkakataon na ipaliwanag pa nang mas maigi ang mga bagay ay ginawa niya na ito.

Tunog ng pagkatok sa pinto ang pumukaw sa kaniyang nakalutang