Twenty Nine

Zennedy Cortes Ballesteros

Nagulat man ako sa biglang pagsulpot ng anak ko sa bahay ay labis naman ang sayang naramdaman ko nang makita ang anak at mabungaran sa sala ng bungalow kong bahay.

Hindi ko inaasahang dadalaw ito sa akin dahil hindi naman ito tumawag o nagtext man lamang kaya ganoon na lang ang pagkasorpresa ko.

"Anak ko!" Wika ko na agad kong niyakap ang nakangiti kong anak habang kausap ang mayordoma ko.

Mahigpit kong niyakap si Lance at gumanti naman ito ng yakap. Kalaunan ay kumalas na din siya sa pagkakayakap sa akin.

Ginagap ko ang kamay ng anak ko at sabay kaming naupo sa sofa. Puno nang pananabik na kinumusta ko ang kalagayan niya.

"I am fine, Mom." Aniya na parang kulang ang sigla ng boses. "Pauwi na din ako nang maisip kitang dalawin dito."

Sumungaw sa mukha ang labis na tuwa at pinatunayan iyon ng pagkislap ng aking mga mata.

Kumusta naman ang pag-aaral ng Lance ko?" Malambing na wika ko rito na parang binibebe ang anak ko. Kahit man ako ay nababaduyan sa klase n