Naabutan ni Jake na balisa si Arianne at alalang-alala. Panay din ang sulyap nito na para bang may inaasahang darating at may hinihintay sa bandang iyon.Naisip niya na kahit minsan lagi silang nag-aaway at nagkakatampuhan ay thoughtful pa rin ang nobya.Alam niya ring para sa kaniya at dahil sa kaniya kaya tigmak sa luha ang mga mata nito ngayon.Pumasok sa isip niya na sa likod dumaan para isipin nito na hindi siya nakaligtas.Hindi naman sa intensiyon niyang saktan ito.Gusto lang niyang alamin kung gaano siya kaimportante rito.Nakita niya kung paano magbagong bigla ang ekspresyon sa mukha ng babae.Nagliwanag ang mukha nito pagkakita sa kaniya. "Siyempre naman." natatawa pero namumula ang mukhang tugon nito. "Sino bang hindi mag alala?"Nilapitan niya ang nobya at masuyong niyakap."Para sa akin ba ang mga luha at pag-alalang iyan?"Kumalas ito sa pagkakayakap at naiinis na pinarunggitan siya."Alam mo, nakakainis ka! Sino pa ba sa akala mo ang dapat kong ipag-alala?"Naningkit na
FIVE YEARS LATER.."Hi. Good morning Ms.Z. I am Kurt Justin Steve Del Pacio." wika ng lalaking maluwag na nakangiti kay Zeith Kate na noon ay nakaupo sa cubicle at busy sa sandamakmak na papeles.After five years bago din nakabangon ang company. Maayos na uli ang takbo ng negosyo ng Hotel Uno. Iyon ay dahil sa maayos ,patas at matalinong pamamalakad niya.Maayos na ang lahat, maliban sa pamilya nila na hanggang ngayon ay lubog pa din. Lubog sa kahihiyan."Excuse me, do you hear me, Ma'am?" untag nito sa kaniya dahil parang hindi niya ito narinig. "I am your new COO. Can you please direct me about my obligations and duties?" May kakaiba siyang naaabsorb na negative energy sa lalaki. Hindi niya alam kung galit ba iyon, pagkadismaya o pagkapikon."Ah, it's you..." wari ay natauhan siya pero sa totoo lang ay kanina pa niya ito naririnig. Masyado lang abala ang isip niya sa ibang bagay."Well, I'm so sorry for that. I was just in blanked space, alam mo na, life is about stress." dagdag pa
Kausap ni Jake ang isa sa mga kasosyo niya sa Hope Marketing. Iyon ang pangalan ng isa sa mga pinagkaabalahan niya.Isa iyong company ng mga Home appliances, gadgets at Kitchenwares."Well, wala naman akong nakita na gusot o butas about my clients proposal so I suggest na idaan na natin ito sa board meetings on next week?" Tinig ni Mr. Jonathan Villadencio."Sure. As far as I know, idadaan naman sa majority ang nasabing projects." panatag na tugon niya rito. Nakikinig lamang sa usapan nila si Jino na kinakalikot ang sariling tainga."That's not my point, Jake." Pakli nito. "What I mean is, kung na-review mo ito ng husto, makikita mo na agad ang grounds at pwede mo na iyong dagdagan or bawasan. After all, it is you who was the biggest share in this company.You should study well the proposal. Sa akin ay paalala lang."Hindi niya masisi si Jonathan kung ganito na ito ka-advanced mag-isip.Hindi din biro ang pagiging namumuhunan.In this nature of business, mas madalas mas mga dayuhan ang
Gabi. Malalim na ang gabi. Nakamulat si Jake nang maramdaman ang kakaibang init ng kaniyang katawan.Mula sa mapusyaw na lampshade ay aninaw niya ang kaniyang abs na kitang-kita ang mga linya.At mula din sa tanglaw niyon ay nalaman niyang n*******d siya.At sa isang pagtingin niya ibabang bahagi niya ay kitang-kita niya si Arianne na pinagsasawaana ang kaniyang kahabaan.Halos maligo iyon sa laway ni Arianne na walang hintong isinusubo iyon.Halos umangat ang katawan niya sa sensasyong dulot ng ginagawa ng babae.Nanginginig din ang kaniyang buong kalamnan dala ng luwalhating nararanasan.Mayamaya ay huminto ang babae at pinagapangan siya ng halos mula sa puson paakyat sa mga labi niya.Agad nitong hinuli ang mga labi niya at m*****g na nakipag espadahan ng dila.Hindi niya alam kung bakit ganito kapusok ngayon si Arianne.Habang angkin nito ang mga labi niya ay walang tigil pa din ang taas-baba ng kamay nito sa kaniyang kahabaan.At habang magkadikit ang mga katawan nila ay lalong lu
HINDI ito ang tanawing gustong makita o maiwan ni Arianne pag-alis niya sa kanila. Pero kagabi pa ay tigmak na ng luha ang kaniyang ina. Kasulukuyan siyang nasa kwarto at nagliligpit ng kaniyang mga dadalhing gamit nang biglang pumasok ang kaniyang ina. Nakabukas naman ito kaya hindi na nagawang kumatok.“Tuloy na tuloy ka ba talaga at ‘di na papipigil pa?” anang kaniyang ina habang abala siya sa pagliligpit.“O Inay, nandiyan pala kayo.” Sagot na lamang niya na medyo nagulat. “Kanina pa po ba kayo diyan?”Tiningnan niya ang ina na umupo sa tabi ng kaniyang kama. Makulimlim ang mga mata nito, nagbabadyang anumang segundo ay mapapaluha. Tinigil niya muna sandali ang ginagawa at hinarap ito. Mahina niyang nilapitan ang ina at hinuli ang dalawa nitong kamay. Gusto niya itong kausapin sa kaniyang pasya.“Inay, ‘di ba napag-usapan na natin ito kagabi?” sabi niya parang batang kinakausap ang walang muwang na ina. “Saka alam niyo namang mahina ang sahod dito sa atin sa Palawan, ‘yung iba nga
Lulan ng eroplanong Cebu Pacific, mapayapa at matatag ang loob na nakasakay si Arianne dala-dala ang kaniyang mga pangarap sa buhay. Kung ano ang sayang naramdaman niya noong nakaharap siya sa entablado bitbit ang diploma ng pagtatapos, ay kagaya din ng sayang tangan niya ngayon habang nakatingin sa labas ng bintana at tanaw ang mga ulap. Ngayon ay ganap na siyang beynte dos anyos na taong gulang. Fresh Graduate kaya walang kaekspe-experience sa field ng hotel management kahit pa sabihing ito ang kursong kaniyang napagtapusan ay mas importante pa ring may sapat na kaalaman at karanasan pagdating sa mga ganitong bagay. Naniniwala naman siyang kaya niyang lampasan ang lahat ng iyon at mabilis niya lang matutunan ang bawat tasks.Saglit niyang hinamig ang sarili sa paglalakbay-isip. Pilit niyang isinantabi muna ang mga iyon. Ipinikit ang mga mata, huminga nang malalim at binalak na makatulog. Medyo kinakabahan siya pero mas umaapaw ang eksaytment sa puso niya. Sa wakas, unit-unti nang ma
Matapos ang isang gabi ng ganap na paghihintay, ngayon ay binabagtas na ni Arianne ang daan patungong Hotel Uno kung saan sa magtatrabaho. Sakay ng isang bus, parang ninanamnam ni Arianne ang bawat bago at kakaibang amoy ng hangin sa syudad. Nakasuot siya ng itim na shades, nakablouse ng kulay puti at paldang itim. Sa kaniyang ayos ay hindi siya mahihinuhang disente o fashionista, pero sa kaniyang pigura, mababakas na isa siya sa mga gustong makikipagsapalaran malayo sa pamilya. At ang taglay na awra ng katapangan at determinasyon ay isa sa mga pangunahing character ng tunay na may pangarap. MAGKAHALONG kaba, eksaytment at pag-asam ang parehong nararamdaman ni Arianne habang papasok na sa opisina ng kausap niya kaninang umaga sa cellphone. Hindi naman siya nahuli sa time dahil sa katunayan, advance ng 5 minutes ang relo niya. Ginawa niya iyon para mas maaga pa siya sa kaniyang time sched. Una na niyang binati ang mga nakakasalubong sa kaniya ngunit hindi kilalang personalidad. Ugali n
MATULING lumipas ang mga araw, linggo at buwan. Ngayon ay magtatatlong buwan nang nagtatrabaho sa Hotel Uno si Arianne. Nakapagpasuweldo na rin siya at nakapagpadala ng pera sa kaniyang mga magulang. Kinsenas kada isang buwan ang kanilang sahuran. Pakasahod niya ay agad siyang nagpapadala sa magulang.tulad ngayon, sahuran na naman ulit kaya napatawag na naman siya sa kanila. “O nay, hello po, natanggap niyo na po ba ang perang padala ko?” bungad niya ng matiyak na nasa linya na ang mga ito. Sakto namang kailangang-kailangan ng mga ito ng pera dahil nag aaral na si Joshua, ang kaniyang pangalawang kapatid sa College. Kursong Criminology naman ang napili nito. Hindi naman siya tumutol sa kagustuhan ng kapatid. Bata pa lang kasi ay pangarap na talaga nitong maging pulis. Tatlo lamang silang magkakapatid. Ang kanilang bunsong kapatid ay kasalukuyang nasa high school na. ang tanging kita ng tatay niya sa pangingisda at at munting pwesto nila sa palengke ang siyang bumubuhay at tumutustos