“The rebel daughter?” nanliit ang mga matang tinignan ko si Mr. Xiao. He was just maintaining his grin and looked so much interested in my life.
How dare he.
“Aren’t you married, hija? Why are you with him? You know that this would cause a big scandal right?”
Ramdam ko ang lahat ng titig nila sa akin. I felt uncomfortable.
I saw Wayde shifted his position and closed the clipboard loudly. The room is filled with silence and he caught all of our attention.
Kaagad siyang tumalima at sinuyod ang tingin sa mga kasamahan. Tumiim ang bagang nito at mukhang pinipigilan lang ang sariling sumabog.
Ang kanina nitong maamong mukha ay nagmistulang mapanganib. His face darkened and threw sharp gazes at each one of the board members.
"You are here for your business proposals, right? Let's stop interrogating Ms. Vircacel and let’s stop this nonsense meeting.”
He gestured to his secretary and he immediately handed some document to
“Where are we heading to?” tanong ko nang makapasok kami sa sasakyan.“Somewhere, may dadaanan muna tayo. Is it okay for you to help me carry some things later?” wala akong pagdadalawang isip na tumango.I put on my seatbelt and made myself comfortable. I turned on the stereo and listened some music all along. Wayde got his ear piece device and called someone. Kaagad ko namang pinahinaan ang stereo at pinagmasdan ang labas.It was busy city and busy roads. Sa pamamalagi ko sa Punto Sierra ay ngayon ko lang ulit nasilayan ang siyudad. It took us 10 minutes before we stopped by a fast food chain.“You ordered something?” I asked Wayde.“Yeah, it’s a lot but I already asked someone to take care some of these.”Akala ko ay iilan lamang ang inorder niya pero nagulat ako nang makitang ilang malalaking karton ang nakalagay sa labas. Ang mga pagkaing kagaya ng fries ay kami na mismo ang nagdala at nilagay sa backseat.“This is so many, are we going to an orphanage or something?” I asked.“You
“I can already see them from the outside.” Pansin ko nang makapasok kami sa orphanage. The kids were already outside, as if they really prepared themselves for us to welcome in this kind of event.Malalaki ang mga ngiti at ‘kitang-kita ang galak sa mga mata. Young and free.“That’s how excited they are, so adorable.”“Good noon, sister Mayla. Kumusta ang mga bata?” Wayde approached an elderly woman who greeted us. They shared an embrace before the woman turned her head at me.Ngumiti ako at binati rin ang ginang.“Ayos naman,hijo. Buti naman at nakabalik ka kasama ang girlfriend mo. Miss na miss kana ng mga bata rito.”Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Wayde bago nagsalita.“This is Celestia, sister—““Good noon sister, I’m not Wayde’s girlfriend. We’re just acquaintances.” I cut him off and corrected sister politely. Wala ng angal roon si Wayde at dinala naman kami ni sister kung saan naroroon ang mga bata.”“Oh nandito na si kuya Wayde niyo mga bata. Siguro namimiss niyo na siya ‘
Umiinom ako ng gatas sa mug habang kumakain ng chichirya. From time to time akong napapatingin sa labas. Bakit ba ako kinakabahan?! Napatayo ako at napahinga ng malalim.I was pacing back and forth from where I am standing. Patingin-tingin sa gilid at inaalerto ang sarili sa kung sinuman ang pumasok. I’m so tense here! Kahit malamig ang panahon ay naramdaman ko ang panlalamig ng kamay ko. Damn it! Hindi naman siguro niya ako iinterogahin sa nangyari kahapon diba? It was just an act of impulsiveness! Hindi ko naman yun sinasadya! An accident for short! "You actually suck at this, Celestia... " I put both of my palms in my cheeks and felt so problematic. Nasa ganoon akong posisyon nang marinig ang pagbukas ng sliding door. My eyes immediately widened and I was stilled from my position. Mariin akong napalunok habang hinihintay ang pagpasok niya.
Two months had passed. I couldn’t believe that managed to live with those period of time. It was hell yet heaven. Maraming mga bagay na dapat na kailangang matutunan.It was a peaceful environment to live.Akala ko ay maghahanap agad ako ng trabaho pero pinili ko munang magpahinga. I also enjoyed accompanying Wayde doing his paperworks that kept me busy somehow.Ngayon ko lang napag-isipang maghanap na ng trabaho.The more I get to know him, the more I realize how big the differences between the both of us.The more I get to know him, the more I realize how big the differences between the both of us. But those differences also set me an example. He taught me some things that I need to bear in mind. Na hindi kailangan madaliin ang isang bagay.Some things take time, but that doesn’t mean that we should waste those period of time."Thank you po." I slightly bowed my head and handed my payment. Bumalik ako rito sa bayan
"Ano?!" I was startled back when Marissa and Laren almost bawled their eyes out. I just awkwardly smiled and nodded.Nagulat sila nang malaman ang dati kong trabaho at ang eskwelahang pinasukan ko noon."Hija, sigurado kaba rito? Ah ehh, graduate ka at may magandang trabaho kapang mapapasukan. At tignan mo ang kamay mo oh, mukhang hindi pa dinadapuan ng langaw. Ang ganda-ganda ng kutis mo." Manang Isa holds my hands as if examining if there’s calluses that can be seen.Gulat na gulat sila sa sinabi kong graduate ako ng Bachelor of Business Administration. There’s really no problem working at Manang Isa’s bakery shop. I have a little knowledge about baking so there’s really no problem with me doing it.At hindi ko naman alintana sa kung ano ang trabaho ko noon o ngayon. I would be happy to start a new. To gain a little experience to the future I’m currently building.“Ayos lang po talaga, Manang Isa. Pagbubu
I wiped the sweat in my forehead and got my spare keys. Tahimik ang bahay senyales na hindi pa umuuwi si Wayde. It's time for me to have a dinner. I planned to boil some water to cooked noodles.E ano 'bang alam ko sa pagluluto? Wala."hmm..." I opened the cabinet and the food was well organized already.Simula sa mga kasangkapan hanggang sa mga canned goods ay walang palya ang pag o-organize niyon. Wayde must be really a neat person. Sa kwarto palang niya ay wala kanang makikitang alikabok sa mga sulok-sulok. Napaka-masinop at ayaw ng kalat.Kahit ako rin naman ay ayaw ko talaga ang makalat sa lahat.For a week staying here, saulado ko na din ang routine ni Wayde. The first thing he does is work out, and resting in the garden for awhile. After, he would directly go to the kitchen to cooked. Kung nakatira rin siguro ako sa ganitong lugar ay gagawin ko rin ang gagawin niya.Or I’m really not used to with that kind of lifesty
“I’m sorry.” Pag-papaumanhin ko dahil sa nagawang kalat.“I was just trying to cook for dinner. Akala ko madali lang gawin pero..." sinundan ko siya nang tingin nang sumandal ito sa counter top at pinagkrus ang mga braso.For the last time, he roamed his eyes on the mess I made before saying something. Inayos nito ang reading glasses nito at inalis ang relo.Nagtama ang paningin namin at ilang segundong nagtitigan. Hindi ko mawari kung ako lang ba ngunit nakita ko ang pagpipigil niya ng ngiti.“Let’s clean this mess, first. I’ll teach you how.” ," lumapit siya sa mga pinaghihiwa kong gulay at sinuri iyon."Damn... that's a plain torture right there." He said and chuckled. Napangiwi ako nang sumilip rin ako roon at tinignan ang kabuuang itsura.“Torture pa nga…” bulong ko.Unti-unti kong nilinis ang mga kalat sa lababo habang si Wayde naman ay tila nag-iisip
Sinimulan kong kunin ang mga seasoning at binalik ang mga 'yun sa lalagyan. Si Wayde naman ay naglinis ng iba ko pang kalat sa lamesa. Sinulyapan ko ang kalangitan at tuluyan na ngang tinakpan ng kadiliman ang kalangitan.Kasalukuyan kong hinugasan ang mga plato na ginamit ko kanina sa pagluluto."It's not a big a crime to teach a kid like you, yeah?" nagsalubong ang mga kilay ko sa sinabi ni Wayde. Tinampal ko ang braso niya at umirap.Whatever."Wow ah! Sa bagay, madali naman talagang matuto ang mga kagaya ko sa mga matatanda na kagaya mo." Nang lumingon siya sa akin ay nginisihan ko siya. His lips formed into a thin line.I looked at him teasingly and didn’t cast away my eyes. Nakipagtitigan ako sa kanya at napawi ang ngiti ko nang makita ang seryoso niyang mukha.Patay, mukhang napikon siya sa sinabi ko.His face were dead serious that it made me want to stepped back. I’m still grinning to tease him more. . Humak