"Ano?!" I was startled back when Marissa and Laren almost bawled their eyes out. I just awkwardly smiled and nodded.
Nagulat sila nang malaman ang dati kong trabaho at ang eskwelahang pinasukan ko noon.
"Hija, sigurado kaba rito? Ah ehh, graduate ka at may magandang trabaho kapang mapapasukan. At tignan mo ang kamay mo oh, mukhang hindi pa dinadapuan ng langaw. Ang ganda-ganda ng kutis mo." Manang Isa holds my hands as if examining if there’s calluses that can be seen.
Gulat na gulat sila sa sinabi kong graduate ako ng Bachelor of Business Administration. There’s really no problem working at Manang Isa’s bakery shop. I have a little knowledge about baking so there’s really no problem with me doing it.
At hindi ko naman alintana sa kung ano ang trabaho ko noon o ngayon. I would be happy to start a new. To gain a little experience to the future I’m currently building.
“Ayos lang po talaga, Manang Isa. Pagbubu
I wiped the sweat in my forehead and got my spare keys. Tahimik ang bahay senyales na hindi pa umuuwi si Wayde. It's time for me to have a dinner. I planned to boil some water to cooked noodles.E ano 'bang alam ko sa pagluluto? Wala."hmm..." I opened the cabinet and the food was well organized already.Simula sa mga kasangkapan hanggang sa mga canned goods ay walang palya ang pag o-organize niyon. Wayde must be really a neat person. Sa kwarto palang niya ay wala kanang makikitang alikabok sa mga sulok-sulok. Napaka-masinop at ayaw ng kalat.Kahit ako rin naman ay ayaw ko talaga ang makalat sa lahat.For a week staying here, saulado ko na din ang routine ni Wayde. The first thing he does is work out, and resting in the garden for awhile. After, he would directly go to the kitchen to cooked. Kung nakatira rin siguro ako sa ganitong lugar ay gagawin ko rin ang gagawin niya.Or I’m really not used to with that kind of lifesty
“I’m sorry.” Pag-papaumanhin ko dahil sa nagawang kalat.“I was just trying to cook for dinner. Akala ko madali lang gawin pero..." sinundan ko siya nang tingin nang sumandal ito sa counter top at pinagkrus ang mga braso.For the last time, he roamed his eyes on the mess I made before saying something. Inayos nito ang reading glasses nito at inalis ang relo.Nagtama ang paningin namin at ilang segundong nagtitigan. Hindi ko mawari kung ako lang ba ngunit nakita ko ang pagpipigil niya ng ngiti.“Let’s clean this mess, first. I’ll teach you how.” ," lumapit siya sa mga pinaghihiwa kong gulay at sinuri iyon."Damn... that's a plain torture right there." He said and chuckled. Napangiwi ako nang sumilip rin ako roon at tinignan ang kabuuang itsura.“Torture pa nga…” bulong ko.Unti-unti kong nilinis ang mga kalat sa lababo habang si Wayde naman ay tila nag-iisip
Sinimulan kong kunin ang mga seasoning at binalik ang mga 'yun sa lalagyan. Si Wayde naman ay naglinis ng iba ko pang kalat sa lamesa. Sinulyapan ko ang kalangitan at tuluyan na ngang tinakpan ng kadiliman ang kalangitan.Kasalukuyan kong hinugasan ang mga plato na ginamit ko kanina sa pagluluto."It's not a big a crime to teach a kid like you, yeah?" nagsalubong ang mga kilay ko sa sinabi ni Wayde. Tinampal ko ang braso niya at umirap.Whatever."Wow ah! Sa bagay, madali naman talagang matuto ang mga kagaya ko sa mga matatanda na kagaya mo." Nang lumingon siya sa akin ay nginisihan ko siya. His lips formed into a thin line.I looked at him teasingly and didn’t cast away my eyes. Nakipagtitigan ako sa kanya at napawi ang ngiti ko nang makita ang seryoso niyang mukha.Patay, mukhang napikon siya sa sinabi ko.His face were dead serious that it made me want to stepped back. I’m still grinning to tease him more. . Humak
“It’s a meat that you need to butcher, Celestia. Careful in handling the knife, you might hurt yourself in the process.” Pagbibigay babala ni Wayde sakin. Napayuko ako at tinignan ang hinihiwa kong kamatis.I grimaced when I saw the look of the tomato. Pang-ilang subok ko na nga ba 'to?"Ay sorry..." I held the knife back and tried to concentrate. Seryosong nakamasid si Wayde sa akin. Ni hindi pa nga ito nakapagpalit ng suot dahil dumertiso siya sakin para turuan ako.Baka ano pa raw ang magawa ko sa kusina niya habang wala siya. Napanguso ako sa naisip.That’s why I love to learn baking rather than cooking. Cooking is so out of my league!“Stop pouting and concentrate, Celestia.” Naaliw na sabi ni Wayde na nakapagbalik sakin sa huwisyo.E kasi naman eh!Kumuha ako ng isang kamatis at hinugasan iyon. I placed it above the chopping board and placed the tip of the knife in the center. I curled my fing
I stretched out and headed out of my room. I reached out for my hair and fixed it in a bun style. It’s Sunday and I don’t know what to do right now. Wayde is probably up by now. Knowing na napaka-aga gumising ng lalaking ‘yon.Alas kwatro palang siguro ng madaling araw ay gising na ito at nagkakape. Morning person ako pero hindi naman pareha sa kanya na ganun kaaga.Dumeritso ako sa garden at nanatili roon ng ilang minuto. Another day of this breath-taking view in front of me. Pinikit ko ang mga mata ko para madama ang masamyong hangin na humahalik sa pisngi ko.I heard footsteps behind me.Alam ko na kaagad kung sino iyon. Kami lang naman dalawa sa bahay na ‘to syempre.May nakasabit na bimpo sa balikat nito at tagaktak ang pawis galing sa buhok.Didn’t I mention how attractive he is with that?“Wala lang, I have the urge to wake up early so… here I am.” Kibit-balikat kong
Akala ko ay walking distance lang sa bahay nila Wayde ang pupuntahan namin pero hindi pala.I saw him wearing his helmet and checking his motorbike. His motorbike is really something. Walang ganyang klase ng motor sa Pilipinas. I’ve been with my father once, checking for this kind of thing and it was in Europe.Exclusively in Europe.“That motorbike of yours is hella expensive.”“Yeah, it was a gift from someone. I wouldn’t buy such expensive things, not unless I need it.” Napatango-tango ako.Contrary to what his saying, I live a life when taking a peak of the price doesn’t bother me anymore. And after living here, I already need to consider the value of every cents that I spent.“Now I understand why you reached this far at such age.” Ani ko.In this modern times, we all have the means to do what we want. Age isn’t a hindrance to achieve our goals in life. Walang impo
"Oh my! Are you serious? This place is freaking beautiful!" I shrieked out loudly when we arrived at the field.Hinehele ng hangin ang mga maliliit na damo at sumasayaw ang mga punong nasa kabilang bahagi. Malaking damuhan ang naroroon at di kalayuan ay ang mga bulubundukin. There were some set ups that was made. May mga banderilya din sa paligid na nilalagay.I can't believe that I would eventually attend this kind of event!"Oh Wayde, andito ka pala!" napalingon kami sa nagsalita."Magandang hapon, Mang Karding! Kumusta na ang pagdedesinyo?" sinulyapan ko si Wayde habang lumalapit siya sa isang matandang ginoo.They looked so close with each other by the looked of the old man's expression. Sikat na sikat siguro si Wayde rito o sadyang pala-kaibigan lang ang mga taong nasa Punto Sierra.Ibinalik ko ang tingin sa paligid at sinuyod ang lugar. Ahh, this place is so good to be true. Hindi rin nawala sa paningin ko ang mga niy
Oh gosh! Kaagad na may sumilay na ngiti sa labi ko at hindi nag-aksaya ng oras para lapitan siya. "Celestia?" Malaki ang ngiti kong kumaway. There I saw my classmate way back in highschool. Nalaglag ang panga ko nang makita siya. He looks so much different right now. What the hell is he doing here? Oh my Gosh! Clayton was wearing a white t-shirt paired with khaki short. Tumangkad rin siya lalo at mas lalong nadedepina ang muscle sa katawan. Pawisan pa siya at mukhang kagagaling lang sa malalang ensayo. I shrieked out and shout in glee when I saw him. Malawak rin ang ngiti niya nang makita ako at idinipa ang dalawang kamay. I ran towards him and welcomed him with a tight hug. "Gosh! Is that really you?! You look so much different now!" I hugged him tightly before stepping back. "Clayton at your service!" sumaludo pa siya na parang isang sundalo. "Ikaw rin naman ah, pumuti kapa nga lalo eh. Lumaklak kaba ng gl