I stretched out and headed out of my room. I reached out for my hair and fixed it in a bun style. It’s Sunday and I don’t know what to do right now. Wayde is probably up by now. Knowing na napaka-aga gumising ng lalaking ‘yon.
Alas kwatro palang siguro ng madaling araw ay gising na ito at nagkakape. Morning person ako pero hindi naman pareha sa kanya na ganun kaaga.
Dumeritso ako sa garden at nanatili roon ng ilang minuto. Another day of this breath-taking view in front of me. Pinikit ko ang mga mata ko para madama ang masamyong hangin na humahalik sa pisngi ko.
I heard footsteps behind me.
Alam ko na kaagad kung sino iyon. Kami lang naman dalawa sa bahay na ‘to syempre.
May nakasabit na bimpo sa balikat nito at tagaktak ang pawis galing sa buhok.
Didn’t I mention how attractive he is with that?
“Wala lang, I have the urge to wake up early so… here I am.” Kibit-balikat kong
Akala ko ay walking distance lang sa bahay nila Wayde ang pupuntahan namin pero hindi pala.I saw him wearing his helmet and checking his motorbike. His motorbike is really something. Walang ganyang klase ng motor sa Pilipinas. I’ve been with my father once, checking for this kind of thing and it was in Europe.Exclusively in Europe.“That motorbike of yours is hella expensive.”“Yeah, it was a gift from someone. I wouldn’t buy such expensive things, not unless I need it.” Napatango-tango ako.Contrary to what his saying, I live a life when taking a peak of the price doesn’t bother me anymore. And after living here, I already need to consider the value of every cents that I spent.“Now I understand why you reached this far at such age.” Ani ko.In this modern times, we all have the means to do what we want. Age isn’t a hindrance to achieve our goals in life. Walang impo
"Oh my! Are you serious? This place is freaking beautiful!" I shrieked out loudly when we arrived at the field.Hinehele ng hangin ang mga maliliit na damo at sumasayaw ang mga punong nasa kabilang bahagi. Malaking damuhan ang naroroon at di kalayuan ay ang mga bulubundukin. There were some set ups that was made. May mga banderilya din sa paligid na nilalagay.I can't believe that I would eventually attend this kind of event!"Oh Wayde, andito ka pala!" napalingon kami sa nagsalita."Magandang hapon, Mang Karding! Kumusta na ang pagdedesinyo?" sinulyapan ko si Wayde habang lumalapit siya sa isang matandang ginoo.They looked so close with each other by the looked of the old man's expression. Sikat na sikat siguro si Wayde rito o sadyang pala-kaibigan lang ang mga taong nasa Punto Sierra.Ibinalik ko ang tingin sa paligid at sinuyod ang lugar. Ahh, this place is so good to be true. Hindi rin nawala sa paningin ko ang mga niy
Oh gosh! Kaagad na may sumilay na ngiti sa labi ko at hindi nag-aksaya ng oras para lapitan siya. "Celestia?" Malaki ang ngiti kong kumaway. There I saw my classmate way back in highschool. Nalaglag ang panga ko nang makita siya. He looks so much different right now. What the hell is he doing here? Oh my Gosh! Clayton was wearing a white t-shirt paired with khaki short. Tumangkad rin siya lalo at mas lalong nadedepina ang muscle sa katawan. Pawisan pa siya at mukhang kagagaling lang sa malalang ensayo. I shrieked out and shout in glee when I saw him. Malawak rin ang ngiti niya nang makita ako at idinipa ang dalawang kamay. I ran towards him and welcomed him with a tight hug. "Gosh! Is that really you?! You look so much different now!" I hugged him tightly before stepping back. "Clayton at your service!" sumaludo pa siya na parang isang sundalo. "Ikaw rin naman ah, pumuti kapa nga lalo eh. Lumaklak kaba ng gl
"Celestia." It's Wayde, calling me.Lumingon ako sa kanya. "Let's go home. I still have worked at 4." Wayde said and turned his back. Tumango ako at bumaling kay Clayton.Hindi ko alam kung matatawa ako o maiinis sa itsura niya ngayon. His jaw dropped and his eyes widened because of shock. Unti-unti nitong tinaas ang hintuturong daliri at tinuro ang papalayong bulto ni Wayde."D-don't tell me. Naungusan n-na naman ako ng lalaking yun?! Anong h-home yang sinasabi ng lalaking yan ha?" ininguso nito si Wayde na nakahilig lang sa motor niya habang tinitignan ang eksena naming dalawa.With a cross arms and still wearing those aviators to protect his eyes from the scorching heat.Pinagtitinginan na rin kami ng iba dahil sa sigaw ni Clayton."You know him, Clayton?" unti-unti siyang tumango habang hindi inaalis ang tingin kay Wayde.Then suddenly, nagdabog siya at kinuyom ang kamao. Damn it, nasapian na naman ng pagka-isip bata 'tong kaibiga
"Hey Celestia! Come back here!" rinig ko pang sigaw niya. I turned my back to him for one last time and bid my goodbye."See you sa piyesta, Clayton! Look good and let out your charms, okay?" I signalled him a thumbs up and waved my hands to him.Nakabusangot pa rin siya nang makita ko at kinakaway rin ang kamay niya. It's really Clayton ever since, and ever ever would. Wala pa ‘rin talagang pinagbago."Uungusan ko pa yung Wayde na 'yan, makikita niyo!" Gago talaga.He's really like that as ever. Napailing-iling nalang ako habang tinatahak ang daan kung nasaan si Wayde. When he saw me, he immediately handed the helmet and ride his motorbike. Bahagya akong natigilan.It looks like his mood shifted entirely. Baka late na nga siya sa trabaho niya.Nang masuot ang helmet ay kaagad akong sumakay sa motorbike. He drove in silence until we went back. Akala ko’y papasok siya sa kwarto niya at magbibihis para umalis. Pero nagulat ako nang kinuha ni Wayde ang laptop niya at nagsimulang magti
I sat on the sofa and glanced at him. He seems unusual today. Inayos ko ang pagkaka-pwesto ko sa sofa at unti-unting pinikit ang mga mata ko. I want to take a little nap for today. Wala naman na akong gagawin mamaya at gusto kong bawiin yung oras ng kulang sa pagtulog ng mga nakaraang araw. I've been having bad habits of sleeping late, lately and it's not good. I took out my phone and played some relaxing music to doze myself in a deep of slumber. After minutes of listening to it, I squeeze my eyes shut and let the peacefulness conquers my dream. Mas hinila ko pa ang kumot pataas para mabalutan lahat ng katawan ko. This thick comforter really feels good when sleeping. I shifted my position to the other side and hugged the pillow beside me. Ahh, what a cold night to sleep under the breezy environment. "Hmm..." I groaned when I felt a touch in my hair. Mas lalo lang pinapasarap niyon ang tulog ko. It feel so good. If this is a dream then I would want to stay longer. Nagpatuloy
"Okay! Ang ayaw ko sa lahat ay yung mabagal kumilos, hindi nakikinig at palaging lutang. Maliwanag ba?!" I swallowed hard and nodded.Naka-linya kaming tatlo nila Laren habang dumadaan sa gitna namin si Ate Alma. Her intimidating presence made us fixed our gesture and hoping that we will not be in her blacklist."Tia, tignan mo yung kilay ni ate Alma, kulang nalang malagpasan na yung Mt. Fuji," napaawang ang bibig ko nang bumulong si Marissa. Humagikgik lang siya at pinagsiklop ang dalawang kamay bago ibinalik ang tingin sa ginang.Ate Alma didn't seem to hear it. Nakasiklop ang mga braso nito at may dala-dalang mataas na stick na animo'y isang guro na handang magturo sa nga estudyante niya. We are now wearing an apron and a hairnet. Ate Alma is our head when it comes to the bakery. Matagal na siyang nagtra-trabaho rito kaya siya ang pinagkakatiwalaan ng lola nila Laren."Ang pinaka-ayaw ko rin sa lahat ay yung makupad at pala-tanong. Maliwanag ba?!""O-opo, ate Alma." Sabay-sabay n
Napatukod ako sa hamba ng lamesa at mahigpit na hinawakan iyong bilang suporta. Nahihilo ako at unti-unting hindi nagiging normal ang paningin ko. "Celestia, ayos kalang ba? Uminom ka muna ng tubig," Maria handed me a glass of water which I immediately drank. Nang hagurin ni Laren ang likod ko ay napansin niyang basang-basa iyon. I'm sweating so bad. In my peripheral vision, I saw her getting a new handkerchief and wiped my sweating back. Pina-upo muna nila ako at pinagpahinga. What suddenly happened to me? "Oh," inabutan ako ni Marissa ng isang paper bag. "Kumain ka muna, alam kong sumama ang pakiramdam mo dahil nalipasan ka ng gutom. And let me guess, hindi ka sanay sa mga ganitong gawain no?" Being embarrassed, I nodded. Unang araw ko palang sa trabaho ay inaabala ko pa sila. "Magpahinga ka muna diyan, Celestia," tumango ako at nakinig. Sinimulan ko na rin kainin ang binigay sa akin ni Laren. Umiikot pa rin ang paningin ko at pinagpapawisan ng sobra. "Ate Alma, Tignan mo dal