CHAPTER 37

CALEB’S POV

“Ibig sabihin ba nito wala na nga ng tuluyan ang Heart of Magic?” tanong ko sa nanginginig na boses.

“Hindi ko man ninanais, pero tama ka, aking nak…”

Halos mahulog ang puso ko. Ano na ang sasabihin ko sa Dark Lord, ngayon? Pinangako niyang hahayaan niyang mabuhay ang mga kasama ko kapalit ng batong iyon.

Nagpasya kami na manatili muna sa bahay na ito hanggang sa sumapit ang araw. Pag-aalala at pangamba ang siyang nagpapanatiling gising sa akin ng buong gabi. Sa sandaling makabalik na ako, malalaman ng Dark Lord ang katotohan at alam ng Diyos kung gaano karaming werewolves ang kanyang papatayin…”

Niyakap ni Aurora ang matanda bago kami umalis, ipinagako niya din na dadalhin niya si Tiara dito sa araw na lumaki na ito. Nakakalambot ng puso na makita kung gaano kasaya si Aurora sa naging samahan naming ng boung magdamag.

Pero ramdam ko pa din ang panlalamig ng puso ko. Gusto kong makaramdam ng