HAHAHAH Night!
RUTH’S POV “ANG ganda naman dito sa farm niyo, Ben.” “Yeah. Super. Nakaka-relax pa ang paligid.” “Kaya nga, e. Ang presko pa ng hangin.” “Kaya isa 'to sa paborito kong place. Umuuwi ako dito kapag stressed ako o 'di kaya nalulungkot ako. ” Napatitig ako sa kanya. “So, stressed at malungkot ka ngayon?” aniya. “Nope. Noon ‘yon.” Ngumiti siya sa akin. “Nandito ako para ipakita ito sa 'yo ang isa sa mga haven ko at para mabago naman ang environment mo, baby.” “Okay. Akala ko malungkot ka nang sagutin kita.” Ngumiti siya sa akin. “Malungkot talaga, Ruthy.” Napaharap ako sa kanya. “At bakit, huh?” “Dinatnan ka, e. Hindi man lang ako pinaisa,” natatawang sabi niya. “Grabe ka, Ben! ‘Yan lang pala ang habol mo sa akin. Sana hindi na lang kita sinagot!” Pinaghahampas ko ang braso niya, hinayaan lang niya. Pero nang tumigil ako dahil sa pagod ay kinabig niya ako. “Nagbibiro lang ako, baby. Ang cute mo kasing asarin.” “Tse! ‘Wag mong sinasamantala ang kainosentehan ko.” Ang malas
RUTH’S POV AKMANG pipindutin ko ang button ng elevator nang may humila sa kamay ko. “B-Ben… Bitawan mo nga ako.” Hindi niya ako pinakinggan. Hinila lang niya ako pabalik ng opisina niya. Hindi ko maiwasang mapalabi dahil nakatingin sa amin ang halos na nandoong empleyado. Ngumiti lang sa akin ang sekretarya. Pagkapasok namin sa loob ng opisina ay binitiwan niya ako pagkuwa’y ni-lock ang pintuan. “B-Benrick,” tawag ko sa pangalan niya nang bigla niyang higitin ang beywang ko. “Nakalimutan ko palang sabihin sa ‘yo na hindi ikaw ang masusunod sa relasyon na ito, Ruthy. Ako.” Tinuro pa niya ang sarili. “Para sabihin ko sa ‘yo, baby, mahirap na kumawala sa akin. Kaya kahit na sabihin mo pang break na tayo, hangga’t wala akong sinasabi, hindi pa tayo break. Maliwanag? Akin ka lang, Ruth,” seryosong sabi niya sabay diin ng daliri niya sa ibabang labi ko. Wagas kung mang-angkin. Pero binaliwala naman niya ako. “Pero tama bang baliwalain mo ako, huh? Alam mo bang nag-aalala ako kung nak
RUTH’S POV“HINDI ka naman daw ilalabas ng customer, anak. Table table lang daw sabi ni Boss. Nakita niya kasi ang litrato mo sa cellphone ko kaya sabi niya bagay ka doon.”“Naririnig mo ba ang sinasabi mo, ‘Tay? Nakalimutan niyo po bang galing ako sa kumbento?” Hindi ko na naiwasang tumaas ang boses nang mga sandaling iyon.“Para naman ito sa atin, anak. Gusto mo bang makulong ako?”Napatitig ako kay Tatay. “Gusto mo rin ba akong mapariwara, ‘Tay?”“A-anak…”“Kung ‘yan lang po ang sasabihin mo, kailangan ko nang umalis.” Tumayo ako kapagkuwan.“Alam na nila kung tayo nakatira, anak. Kaya mahirapan tayong hindian sila.”“Tatay ko po kayo at malaki ang respeto ko sa inyo. Pero kung itutulak niyo ako sa kasalanang ginawa niyo, hindi ko po kayo mapapatawad. Masama pero kung kinakailangan para maprotektahan ang sarili ko, gagawin ko.” Sabay kuha ko ng telepono ko sa mesa.Hindi pa ako nakakahakbang nang magsalita si Tatay.“Binabalaan kita, Ruth. Baka mas malala pa ang pupuntahan mo kapag
RUTH’S POV“MAY nangyari bang hindi maganda?” Napatingin ako kay Kyrie nang tanungin niya ako. Kaka“O-okay lang ba kung hindi kita masagot ngayon? Mabigat lang kasi sa dibdib,” malungkot kong sabi.“I’m sorry, Ruth.”Hindi na nga si Kyrie umimik hanggang makarating kami ng bahay niya. Hinatid pa niya ako sa tapat ng aking silid.“Maraming salamat, Kyrie. Kung wala ka, baka kinabukasan pa ako makakauwi.” Gusto ko sanang sabihing baka hindi na sakto ang pamasahe ko kung sasakay pa ako.“Walang anuman, Ruth. Pero kung kailangan mo nang kausap, nakahanda akong makinig.”“Sige, Kyrie.”“Good night, Ruth.”“Night, Kyrie.” Humakbang na ako papasok ng aking silid. Pagkasara ko ay bigla na lang akong napahagulhol. Naiuntog ko pa ang ulo ko sa pinto nang dalawang beses. Akala ko, okay na ako. Pero hindi pala. Ganito pala ang masaktan. Ibang-iba sa sakit na nararanasan ko noon. Kung alam ko lang na ganito pala ang magmahal, sana hindi ko na sinubukan. Sana, hindi na lang ako nagpadala sa narar
RUTH’S POVINIWAN ko ni Benrick sa silid niya dahil magluluto raw siya. Parang gusto kong sabihing iba na lang ang ipagluto niya. Invite niya ulit ang magandang kapitbahay niya. Wala pang bente minuto nang balikan niya ako kung kumusta daw ang pakiramdam ko.“Okay na ako. Magaling na.” Deretso kapa naman siya na ikinakunot niya ng noo.“‘Wag mo nga ako pinagloloko, Ruthy. Pumikit ka muna at matulog. Gigisingin na lang kita kapag luto na ang pagkain.” Tumagilid ako. “Yayain mo ulit ang kapitbahay mong maganda,” ani ko sa mahinang boses.“Oo, yayain ko ulit kapag hindi ka kumain.”Inis na nilingon ko siya sabay bato ng unan. “Eh ‘di, yayain mo! Paki ko!”“Tigilan mo na nga kaka-selos kasi baka lumala pa ‘yang sakit mo.”“Hindi ako nagseselos, Ben.”“Eh, ano tawag mo sa ginagawa mo?”Saglit akong natigilan. “‘Wag mo na nga akong kinakausap, Benrick. Hindi pa kita napapatawad sa ginawa mo.”“O-okay. Magpahinga ka na para bumuti na ang pakiramdam mo bukas. At para makauwi ka na rin kay K
RUTH“SA tingin ko nga mag-grocery na tayo. Konti na lang pala ang stock mo dito ng karne. Ang sibuyas at onion leaves ay gano’n din. Last na ‘yong ginamit ko kanina.” Lumipat ako sa kabilang side para tingnan ang mga condiments niya. Tumayo din ako para tingnan ang nasa taas ng drawer niya. Pababa na ako noon sa upuang tinungtungan ko nang mapansing titig na titg siay sa akin.“Benrick?” ani ko.“Hindi pa rin ako makapaniwala na bumalik ka nga tapos heto, makakasama din kita.”Humakbang ako papalapit sa kanya at huminto sa tapat niya.“Tingin ko, kailangang itulog mo na yan, Ben. Parang kulang ka sa tulog. Ang ilalim ng mata mo nangingitim.” Hinigit ni Benrick ang bewang ko at niyakap ako nang mahigpit. “Paano kung paggising ko, e, wala ka na naman? Paano kung panaginip lang pala ito.”Hinaplos ko ang pisngi niya pagkuwa’y ngumiti nang matamis. “Kung panaginip nga ito, Ben, sulitin natin. Iparamdam natin kung gaano natin ka-mahal ang isa’t-isa. Gusto kong punuin din natin ng saya a
BENRICK’S POV“BIHIRA ka na yata dito umuuwi, anak,” ani ng ina habang naghahapunan kami. Dito sa bahay ako ngayon dumiretso dahil tinawagan ako ni Mommy. Nagpaalam naman ako kay Ruthy na dito kakain. Saka ibibigay ko rin kasi ang pinapabigay ng aking kapatid na si Ayeisha. Nakipagkita ako sa kanya kanina dahil may pinag-usapan kaming mahalaga tungkol sa kompanya niya na mina-manage ko.“Um, busy lang po, ‘My.”Umangat lang kilay ni Mommy. “Busy saan?”“Kompanya at sa iniwan ni Ayeisha.”“Yeah. Pero matagal-tagal mo nang magkasabay na mina-manage ‘yan. Lagi kang umuuwi dito. Pero bakit ngayon parang ayaw mo na kahit bisita?”“Mom,”“Bali-balita kasi, may dumalaw sa ‘yo na babae sa A&K. Totoo ba?”Napalunok ako sa narinig. Alam ko namang makakarating sa kanila ito pero hindi ko expected na magiging interesado si Mommy. May mga babaeng pumupunta sa opisina pero wala namang sinasabi.“What's her name, son?” Napatingin ako kay Daddy.“Ruth po. Ruth Zaldua.” Napalabi pa ako sa sinabi.“Wo
RUTH’S POVHINDI mawala sa isipan ko ang nakita ko kanina kaya tahimik ako hanggang makarating kami ng Baguio. Kaya nang tanungin ako ni Benrick kung ano bang nangyari sa akin, ang tanging sagot ko lang ay, “pagod lang sa biyahe.” Kaagad nga akong nahiga sa kama nang makarating."Order lang ako ng makakain, baby."Tango lang ang isinagot ko kay Benrick. Pero nang makalabas siya ng inuukupang silid ay napaupo ako. Nakatanaw pa rin ako sa nilabasan niya.Nakikita ko namang seryoso si Benrick sa akin. At si Irene baka parte lang siya ng nakaraan ni Benrick. Pero normal bang halikan ka sa labi? Hindi, ‘di ba? Sa pisngi siguro ayos lang.Akmang hihiga ako nang tumunog ang telepono ko. Akala ko si Benrick kaya mabilis kong kinuha iyon. Pero natigilan ako nang makita ang pangalan na iyon. Imbes na sagutin ay pinatay ko na lang at nahiga.Bumalik si Benrick na may dalang pagkain. Magpapahinga daw muna kami pagkatapos ng lunch namin at mamayang alas singko ng hapon ay pupunta na sa bahay ng ka