BRIANNAMagmula nang mangyari ang mainit na eksena sa pagitan namin ni Dean ay iniwasan ko na siya. Palaging alisto ang mga mata ko na tulad ng isang magnanakaw. Kapag nakikita ko na paparating pa lamang si Dean ay mabilis akong umaalis sa coffeeshop. Sa gilid ng opisina ko ay maliit na exit door for emergency. Dito ako dumadaan para maiwasan ko si Dean. Hindi lanag naman si Dean ang iniwasan ko kundi pati na rin si Peter. Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin. Ayokong masaktan lalo siya kapag nalaman niya na hanggang ngayon ay si Dean pa rin ang itinitibok ng aking puso. Akala ko ay matagal ko silang maiiwasan ngunit hindi pala. Dahil sa araw na ito ay nakatakda pala kaming tatlo na magharap-harap.Maraming customers ngayon ang aking coffeeshop kaya naging busy ako sa pag-iistima sa kanila. Tinulungan ko si Pinky dahil hindi nito makakayang asikasuhin lahat ng mga customer kung mag-isa lamang ito.Dahil sobrang busy ako kaya nakaligtaan ko ang tungkol sa ginagawa kong pag-iwas
BRIANNAPagkatapos ng eksena sa loob ng aking coffeeshop ay hindi na muling nagpakita pa sa akin si Dean. Mukhang tuluyan na siyang sumuko. Dapat ay matuwa ako dahil ito naman ang gusto ko. Ang layuan niya ako at huwag ng gambalain pa. Ngunit kabaliktaran ang nararamdaman ko. Dahil lungkot at kahungkagan ang nararamdaman ko magmula nang hindi na nagpakita sa akin si Dean. Si Peter naman ay hindi pa nagpunta sa coffeeshop ko pagkatapos ng pangyayaring iyon. Nag-text na lamang siya sa akin na magiging busy ito dahil sa pagpa-praktis para sa nalalapit nitong international racing competition na gaganapin sa India. Kasalukuyan itong nasa ibang bansa at puspusang nagti-training. Mabuti nga iyon dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung paano ko siya pakikiharapan pagkatapos ng mga nangyari."Ma'am, panay ang tingin mo sa pintuan. Sino po ba ang hinihintay ninyo? Ang guwapong racer o ang hot na lawyer?" nanunukso ang ngiti na tanong sa akin ni Pinky.Pinamulahan ako ng mukha dahil s
BRIANNA"Ikaw ba ang may-ari ng pipitsuging coffeeshop na ito?" Nanlisik ang mga mata ng babae sa akin. Nabawasan tuloy ang ganda niya dahil sa panlilisik ng kanyang mga mata sa akin."Yes. I am the owner of this pipitsuging coffeeshop na ito," nakataas ang noo na sagot ko sa kanya. Kung umasta ang babaeng ito ay parang siya ang pinakamataas na tao sa lipunan. Aba! Kung gusto niya ng away ay hindi ko siya uurungan gayong mainit ang ulo ko sa kanila ni Dean. Teka, bakit napasama bigla sa usapan si Dean? Wala namang ginagawa si Dean para magalit ako sa kanya. Iyon nga, eh. Walang ginagawa si Dean kahit nakikita niyang mali ang kasama niyang babae ay wala pa rin siyang ginagawa."Ah, kaya naman pala bastos ang staff mo dahil mana sa bastos niyang amo," nang-iinsultong sabi sa akin ng babae."Bastos? Sino sa ating tatlo ang bastos, Miss? Saksi ang lahat ng mga taong nandito s loob ng coffeeshop kung sino ang bastos magsalita sa ating tatlo," palaban kong sagot. Akala yata ng babaeng ito n
BRIANNAIlang araw akong hindi pumunta sa aking coffeeshop dahil ayokong ma-tsamba na naroon sina Dean at ang Bridget na 'yon. Hanggang ngayon ay kumukulo pa rin ang dugo ko kapag naaalala ko ang nangyari sa loob ng aking coffeeshop. Bakit ba may mga babaeng katulad ng Bridget na iyon ang ugali? At bakit may lalaking katulad ni Dean na nangakong maghihintay siya sa akin kahit matagal pa pero ilang weeks pa nga lang ang nakalilipas nang mangako siya ay nakahanap agad siya ng iba?Noong high school kami ay si Ivy ang kontrabida sa aming dalawa ni Dean tapos ngayon ay may Bridget naman. Nababaliw ka na, Brianna. Bakit mo naman iniisip na kontrabida si Bridget sa inyong dalawa ni Dean? Wala kayong relasyon ni Dean dahil itinaboy mo na siya. Kaya ano pa ang ipinagpupuputok ng botse mo? kastigo sa akin ng isang maliit na tinig sa aking isip.Napahugot ako ng malalim na buntong-hininga. Sa halip na pagurin ko ang isip ko sa kakaisip kay Dean at sa Bridget na 'yon ay ipinasya kong magpunta na
BRIANNA"Ma'am, mauna na po kami," magkasabay na paalam sa akin nina Pinky at Carla. Maaga kaming nagsara ngayon at bukas ay sarado kami. Magmulanoong nagbukas ako ng coffeeshop ko ay hindi na nagli-leave ang dalawa kong staff na babae maliban na lamang kung may sakitabg mga ito. Naisipan kong bigyan sila ng isang araw na leave para naman makapamasyal silang dalawa. "Sige. Ako na ang bahalang magsara ng pintuan," sagot ko nang umangat ang mukha mula sa isinusulat kong order slip. Marami nang walasa shop ko kaya kailangan ko na ulit mag-order ng mga ingredients sa aking suki."Bye po, Ma'am, Brianna," magkapanabay na paalam sa akin nang dalawa.Pagkaalis nila Pinky at Carla ay tinapos ko lamang ang order na sinusulat ko at pagkatapos ay nagpasya na akong umalis sa opisina ko. Kinuha ko ang pink kong shoulder bag at isinukbit ko sa aking kanang balikat bago lumabas sa aking opisina. Hinagilap ko ang susi ng shop ko tapos saka ako lumabas. Sinigurado ko na mabuti ang pagkaka-lock dahil
BRIANNA"Hindi ko nga alam kung sino ang pumatay sa kanya! Bakit ba ang kulit ninyo?" naiinis kong sagot sa mga pulis na kanina pa nagtatanong sa akin. Nasa loob kasi ako ngayon ng interrogation room dahil dito ako dinala ng mga pulis pagkatapos kunin ang patay na katawan ng lalaking nakausap ko kanina sa kalsada. "Imposibleng hindi mo alam kung paano namatay ang kasama mo, Miss. Huwag mo nga kaming pinaglololoko!" sigaw sa akin ng isang pulis na nag-iinterrogate sa akin.Biglang umakyat ang dugo ko sa aking ulo nang sigawan niya ako. Kung maka-interrogate ang pulis na ito sa akin ay parang isa akong kriminal. Napatayo ako sa kinauupuan ko kasabay ng malakas na pagpokpok sa mesa."Don't yell at me, Mr. Policeman! I'm not a criminal but a witness! Do you understand?" galit na singhal ko rin sa pulis na naninghal sa akin. "Calm down, Miss Aguilar," saway sa akin ng kasamahang pulis na mainitin ang ulo, pagkatapos ay binalingan nito ang kasamahang puli. "Salazar, hindi siya ang krimina
BRIANNAKinabukasan ay hindi ako pumasok sa aking coffeeshop dahil hindi pa ako nakaka-recover sa pagka-shock na naramdaman ko dahil sa aking nasaksihan kagabi at dahil na rin sa pang-iinterrogate sa akin ng mga pulis na para ba akong isang kriminal.Tinawagan ko na lamang si Pinky para sila na lang muna ni Carla ang bahala sa aking coffeeshop. May tiwala naman ako sa kanilang dalawa kaya naiiwanan ko sa kanila ang aking shop kapag hindi ako makakapunta dahil may gagawin akong importante or kung minsan ay tinatamad akong pumasok sa trabaho.Kahit mataas na ang araw ay hindi pa rin ako bumabangon. Gusto ko pa ring matulog dahil gusto ko paggising ko ay matutuklasan ko na isang masamang panaginip lamang ang nangyari. Ngunit nananadya naman na kahit anong gawin ko ay hindi ako makatulog. Mayamaya ay bigla akong napabalikwas ng bangon nang makarinig ako ng malakas na lagabog na nagmula sa sala ng aking bahay. Bigla akong kinabahan.Tila may ibang tao na nakapasok sa loob ng bahay ko.Kahit
BRIANNA"Brianna!"Mabilis na napaangat ako ng tingin nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon ng isang lalaki. At nang masiguro ko na siya nga ay lalong lumakas ang pag-iyak ko."Dean," sambit ko sa pangalan niya. Niyakap niya ako ng mahigpit habang umiiyak ako. Bigla akong kumalas sa pagkakayakap niya nang maalala ko ang mga taong nasa loob ng aking bahay. Baka bigla silang lumabas tiyak na makikita nila kami ni Dean. "Umalis na tayo. Baka maabutan pa nila tayo," nag-aalalang sabi ko sa kanya. Nagpatiuna akong maglakad papunta sa kotse niya ngunit bigla akong napaupong muli sa kalsada nang maramdan ko ang matinding kirot sa aking talampakan."Na-sprain ang paa mo?" ani Dean pagkatapos ay walang paalam na bigla na lamang niya akong binuhat at mabilis na ipinasok sa loob ng kanyang kotse. Pagkatapos akong kabitan ng seat belt ay agad na niyang minaniobra paalis sa lugar na iyon ang kotse niya.Habang nagbibiyahe kami ay hinayaan lamang niya na umiyak ako. Inaabutan na lamang niya