BRIANNA"Brianna!"Mabilis na napaangat ako ng tingin nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon ng isang lalaki. At nang masiguro ko na siya nga ay lalong lumakas ang pag-iyak ko."Dean," sambit ko sa pangalan niya. Niyakap niya ako ng mahigpit habang umiiyak ako. Bigla akong kumalas sa pagkakayakap niya nang maalala ko ang mga taong nasa loob ng aking bahay. Baka bigla silang lumabas tiyak na makikita nila kami ni Dean. "Umalis na tayo. Baka maabutan pa nila tayo," nag-aalalang sabi ko sa kanya. Nagpatiuna akong maglakad papunta sa kotse niya ngunit bigla akong napaupong muli sa kalsada nang maramdan ko ang matinding kirot sa aking talampakan."Na-sprain ang paa mo?" ani Dean pagkatapos ay walang paalam na bigla na lamang niya akong binuhat at mabilis na ipinasok sa loob ng kanyang kotse. Pagkatapos akong kabitan ng seat belt ay agad na niyang minaniobra paalis sa lugar na iyon ang kotse niya.Habang nagbibiyahe kami ay hinayaan lamang niya na umiyak ako. Inaabutan na lamang niya
BRIANNANakatatlong araw na ako sa bahay ni Dean at kahit paano ay nagagalaw ko na ang aking paa na naka-cast. Sa loob ng tatlong araw na iyan ay hindi ko pa nakikita na nagpupunta sa bahay ni Dean si Bridget. At sa loob din ng tatlong araw na iyan ay minsan ko lamang makita si Dean. Feeling ko ay iniiwasan niya ako. Hindi naman kasi kailangang magpakita pa sa akin ni Dean dahil may babaeng nag-aalalaga naman sa akin. Stay-out na kasambahay niya ngunit dahil nandito ako sa bahay niya kaya pinakiusapan niya ang kasambahay niyang si Aling Lena na doon muna matulog hangga't hindi ko pa kaya ang aking sarili.Pero okay na rin 'yon na hindi ko masyadong nakikita si Dean. Hindi ko naman kasi alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya. Nahihiya rin akong makita siya at magpasalamat sa kanya dahil sinungitan ko siya the last time na nag-usap kami. Baka iniisip niyang napaka-ungrateful ko dahil hindi nga ako nagpasalamat sa ginawa niyang pagtulong sa akin ay sinungitan ko pa siya.Sa kalagayan ko
BRIANNAHalos mag-iisang Linggo na ako sa bahay ni Dean at nakakalakad na rin ako ng maayos kaya nagdesisyon akong bumalik na sa aking bahay. Siguro naman ay hindi na ako babalikan pa ng mga lalaking iyon dahil ilang araw din akong wala sa bahay ko. Mamaya ay magpapaalam na ako kay Dean na babalik na ako sa bahay ko at magpapasalamat na rin ako sa pagtulong niya at pagpapatira sa akin sa bahay niya. Sa loob ng anim na araw na pananatili ko sa bahay ni Dean ay tatlong beses ko lamang siya nakita ngunit hindi ko siya nakausap ng matagal. Nagtanong lang siya sa aking kalagayan tapos umalis agad. Alam kong nagtataka si Aling Lena kung bakit hindi kami nag-uusap masyado ni Dean ngunit hindi na lamang ito nagtanong. At sa loob ng pananatili ko rito ay hindi ko nakitang nagpunta rito si Bridget. Kaya hindi ko alam kung alam ba nito ang bahay ni Dean o hindi?Habang naghihintay ako sa pag-uwi ni Dean ay tinulungan ko na muna si Aling Lena na magluto ng dinner ng binata. Mamaya na rin kasi it
BRIANNAUmaandap-andap ang aking dibdib habang papasok ako sa sa bahay ko. Kinakabahan ako dahil baka naroon sa loob ng bahay ko ang dalawang lalaking pumasok sa bahay ko. Ngunit nang masiguro ko na walang tao sa loob ay saka ako nakahinga ng maluwag. Agad kong inasikaso ang pagpapaayos sa nasirang pintuan ng bahay ko. Mabilis akong tumawag ng karpintero para mapalagyan ko ng triple luck ang pintuan sa sala at pati na rin sa kuwarto ko. Mabuti na ang nag-iingat para hindi na maulit na may nakapasok na mga lalaki rito. Pati ang bintana ng aking kuwarto na sinira ko para lamang makatakas ay ipinaayos ko rin at pinaglayan ko ng grills ngunit may bukasan para kapag may kailangan takasan ay makakadaan pa rin ako.Hindi naiwasan ng dalawang taong binayaran ko ang magtaka kung bakit gulo-gulo at tila niransak ang loob ng aking bahay kasama na pati ang kuwarto ko. Sabi ko na lamang na nag-aayos kasi ako ng mga gamit ko kaya ganoon kagulo ang aking mga gamit ko.Kinuha ko na rin ang kotse kong
BRIANNAHabang nasa loob ako ng aking opisina ay pasilip-silip ako ng bahagya sa pintuan ng opisina ko na hinayaan kong medyo nakaawang ng bahagya. Sinadya ko 'yon para makita ko kung ano ang kilos ng lalaking nasa loob ng opisina ko. At tama nga ang hinala ko na ako nga ang pakay niya dahil nakikita ko siya na kanina pa pasulyap-sulyap sa direksyon ng aking opisina. Naisip kong ang usb ang pakay niya sa akin. At malamang ay mga tauhan ni Congressman Suarez ang pumasok sa loob ng bahay ko at kasama na rin ang lalaking ito na patingin-tingin sa aking opisina.Ubos na ang iniinom na kape ng lalaki ay hindi pa rin ito umaalis sa kanyang kinauupuan. Mukhang balak nitong hintayin ako hanggang sa magsara ang coffeeshop kaya hindi ko maiwasan ang mag-panic. Napapabuntong-hininga na lamang ako nang tumayo ako sa kinauupuan ko para tuluyang isara ang pintuan at pagkatapos ay ini-lock bago ako bumalik sa upuan ko.Hindi ako titigilan ni Mr. Suarez hangga't nasa akin ang usb. Kaya kailangang mai
BriannaKagagaling ko pa lamang sa grocery sa araw na ito dahil wala na akong stocks ng grocery items. Nagmamadaling binuksan ko ang pintuan ng aking bahay dahil naiihi na ako. Hindi ko pa nabubuksan ang pintuan ng bahay ko nang bigla na lamang may lalaking lumapit at nagsalita sa aking likuran. Nang lingunin ko siya ay nanlaki ang mga mata ko nang makita ko ang lalaking nakita ko na nakatingin sa akin habang nasa loob ako ng aking coffeeshop kahapon. "A-Ano ang kailangan mo sa akin?" nauutal kong tanong sa kanya. Sa sobrang takot ko ay nabitawan ko ang mga dala kong grocery bag. Nagsipag-gulungan ang mga dala kong prutas sa lupa."Nasaan ang usb?" mapanganib na tanong sa akin ng lalaki. Mas lalo akong nakaramdam ng takot nang biglang naglabas ng patalim ang lalaking kaharap ko at itinutok sa leeg ko."H-Hindi ko alam ang sinasabi mo," hintakot na sagot ko sa kanya. Pakiramdam ko ay maiihi na ako sa sobrang takot."Nasaan ang usb?" muling tanong sa akin ng lalaki. Mas lalong naging m
BriannaGulong-gulo ang isip ko habang nakasakay ako sa aking kotse. Ipinasya ko na lamang na bumalik sa bahay ko matapos kong marinig ang usapan ng pulis at nang kung sino mang kausap nito sa cellphone. Talagang walang matinong pulis na puwede kong pagbigyan ng usb. Biglang pumasok sa isip ko si Rex na kaibigang pulis ni Dean. Hindi ko alam kung mapagkakatiwalaan ko ba siya o hindi. At kahit si Dean mismo ay hindi ko alam kung puwede ko bang pagkatiwalaan sa bagay na ito. May kaugnayan kasi ito kay Bridget na anak ng pinuno na naghahabol sa akin ngayon. Ano ba ang malay ko kung alam nila Dean at Rex ang tungkol sa trabaho ni Bridget at mga tauhan din pala sila? Baka mas lalo lamang akong mapahamak kapag nagkataon. Hay naku, ang hirap. Ang hirap talaga ng wala kang taong mapagsabihan ng mga problema mo. Wala naman si Peter para mahingan ko ng tulong at ayokong namang abalahin pa si Bryle sa problema ko. Ayokong maging problema lamang ng kapatid ko.Habang pauwi ako sa bahay ko ay bigl
BriannaDahan-dahan akong nagmulat ng aking mga mata pagkatapos ay iginala ko sa aking paligid. Patay na ba ako? Ang nalilito kong tanong sa aking isip nang makita kong napapaligiran ako ng mga puting kulay. Pero agad na iwinaglit ko sa aking isip ang ideyang iyon nang maamoy ko ang amoy ng mga gamot na dinadala ng hangin sa nakabukas na bintana. Agad pumasok sa isip ko na nasa loob ako ng ospital. "Nasa loob pala ako ng ospital. Akala ko ay tuluyan na akong namatay. Salamat naman at nagkamali lamang ako ng aking iniisip," kausap ko sa aking sarili. Mula sa pagkakahiga ay umupo na lamang ako dahil masakit na ang likuran ko sa kakahiga. Laking-pasasalamat ko na nakaligtas ako sa nangyaring aksidente. Akala ko ay hindi ko na makikitang muli ang aking kapatid at ang aking ama na nasa loob pa ng kulungan.Mag-iisang buwan nang hindi ako nakakadalaw sa kanya. Twice a month kasi kung dalawin ko si Daddy. Pero dahil bigla akong nagkaroon ng matinding problema lately kaya hindi ko pa siya na