Chapter 46

BRIANNA

"Brianna!"

Mabilis na napaangat ako ng tingin nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon ng isang lalaki. At nang masiguro ko na siya nga ay lalong lumakas ang pag-iyak ko.

"Dean," sambit ko sa pangalan niya. Niyakap niya ako ng mahigpit habang umiiyak ako. Bigla akong kumalas sa pagkakayakap niya nang maalala ko ang mga taong nasa loob ng aking bahay. Baka bigla silang lumabas tiyak na makikita nila kami ni Dean. "Umalis na tayo. Baka maabutan pa nila tayo," nag-aalalang sabi ko sa kanya. Nagpatiuna akong maglakad papunta sa kotse niya ngunit bigla akong napaupong muli sa kalsada nang maramdan ko ang matinding kirot sa aking talampakan.

"Na-sprain ang paa mo?" ani Dean pagkatapos ay walang paalam na bigla na lamang niya akong binuhat at mabilis na ipinasok sa loob ng kanyang kotse. Pagkatapos akong kabitan ng seat belt ay agad na niyang minaniobra paalis sa lugar na iyon ang kotse niya.

Habang nagbibiyahe kami ay hinayaan lamang niya na umiyak ako. Inaabutan na lamang niya