Nang magising si Aoi, siya lamang mag-isa sa kwarto niya. Hindi niya alam kung nasaan si Takeru o ang kaniyang magulang at tanging ang nag-aalaga at nagbabantay lamang sa kaniya ang naroon. Nakita rin niya na mayroong mga guwardiya sa labas ng pinto.Because of what happened to him, somehow, he felt traumatized. He doesn’t want them to know that he is awake, but he also wants them to know and let his parents and lover know about his situation. He wanted to call Takeru himself, but his phone couldn’t be found. Thus, he only sat at the edge of the bed, staring at nothing.‘What should I do? I don’t have my phone.'He pondered for a while before he sighed.‘Whatever. They are surely going to visit me. Let’s just wait.’He turned the TV on, and the news about Takeru’s siblings immediately flashed in front of him. This made him worried about Takeru’s mental health. No matter how much his family did to him, he knows that he still longed for them to notice him. Thus, this news made him shock
In Aoi’s family house, Aoi is sitting on the couch in their living room with his family. Mayroong kausap ang kaniyang ama at alam nilang lahat na iyon ay tungkol sa trial ng mga kapatid ni Takeru.Nakausap na ni Aoi si Takeru tungkol dito at dahil na rin sa nakakaramdam siya ng guilt, hindi niya maiwasan na sisihin niya ang sarili niya. Hindi nga lang akalain ni Aoi na wala na pala ang pakiramdam na ‘pamilya’ na gusto ni Takeru maramdaman sa totoo niyang pamilya.“At first, when I was young, talagang gusto ko na pansinin ako ng magulang ko. However, as I grow up, I find it funny and silly. Doon ko na-realize na ang pagmamahal ni lolo, sapat na. Mas lalo rin Nawala ang pagnanais ko na mapansin nila nang makilala kita. Kaya naman huwag kang mag-alala, hinding hindi ako nakakaramdam ng kahit na anong lungkot sa mga nangyayari sa kanila. Sa dinami dami ng kasalanan na ginawa nila, hindi lamang sa ‘yo, nararapat lamang sa kanila ito.”Nang sabihin iyon ni Takeru sa kaniya, nakahinga siya n
Ilang araw lang din ang nakalipas matapos na hatulan ng pagkabilanggo ang mgakakapatid na Orries, sumundo naman si Margaret. Hindi nagkamayaw ang buong bansa nang marinig nila ito ang nagpa-kidnap kay Aoi. Hindi lamang iyon, napag-alaman din ng lahat na hindi nito gusto si Aoi noong college pa lamang ito dahil ang akala niya ay wala itong background.Nalaman din ng lahat na siya rin ang dahilan kung bakit naghiwalay si Aoi at Takeru despite being mated and bonded. Mayroong lumabas na recorder at ang laman nito ay ang ginawang pananakot ni Margaret sa kaniyang anak na si Takeru na isa lamang college student noong mga panahong iyon.Mas lalo pang umani ng galit mula sa tao nang malaman nila na kasabwat nito ay ang magulang ni Shion Robert ang kaniyang dating fiancé. Dahil doon, pati na rin ang pamilya ni Shion ay nadamay sa gulo at nakatanggap ng galit.Sanay ang nanay ni Shion na pinag-uusapan siya ngunit sa hindi ganitong paraan. Nasa isa siyang party nang mapagtanto niya na ang kaniy
Hatak hatak ko ang aking maleta habang nakangiting palabas ng departure area. Nang makarating ako sa entrance ng airport ay napa-inat na lamang ako ng kamay ko pataas. I was smiling while looking around. It’s been a while, was it almost five years and a half since I left? I was expecting not to come back here anymore since the day I decided to move away but I did not expect to be home again. I felt complicated. If it weren’t for my cousin’s wedding, I won’t be here today. Also, since the work that my cousin offered was a little busier than I expected, I ended up going back here and work here. I am expecting to see them, especially my circle. I was excited. Alam ko na masaya akong makita silang muli. Except for one person. I’m quite worried about it, hindi ko alam kung ano magiging reaksyon ko if ever I saw him again. I shrugged my thought off and took out my phone. I turned it off when I board on the plane so when I turn it on again, the messages from work and friends at NY bombard
I frowned when I heard a loud voice. My head was spinning as I tried to clear my mind. "Ano na namang kalokohan ‘to, Aoi?!" Dinig ko na sigaw ng isang pamilyar na boses. Ugh, he’s here. Pinilit ko na imulat ang mga mata ko dahil sobrang sakit ng ulo ko sa hang over. Nanlalabo pa ang mga mata ko pero alam ko na kung sino kaagad ang nakapameywangan sa harapan ko. It’s Kenji. "Ah, Kenji…" I murmured. Inilipat ko naman ang tingin ko sa tao na nasa likuran ni Kenji at nakita ko ang pamilyar na mukha. "Boss Ryo…" I murmured as well. I was about to go back to sleep when I realized. Wait—I sat up and conditioned myself. I held my head as I tried to regain my composure in front of them. Kahit naman na lagi silang nandiyan sa likuran ko ayoko naman na makita nilang ganito ako. "’Yung totoo, Aoi, gusto mo pa ba mabuhay? Kung ayaw mo na sabihin mo lang sa ‘kin," I heard Kenji sarcastically say. Ah, this damn hangover. Ito ang ayaw ko kapag umiinom ako nang marami. My plan is to drink a can
"Umm… takeru…" I mumbled his name as he slowly thrust his big thing inside my back hole. I couldn’t see his face, but I already knew what kind of face he was making during our sex. I felt his vibrating chest in my back as I heard his panting behind my ears as he leaned a little. He bit my ears a little and licked my earlobes. It made me shiver whenever he did this to me. For some reason, it makes me even more sensitive while he’s thrusting his big thing inside me. "Aoi…" he moaned my name. We started having sex as soon as he came. I felt that there was something wrong, but I drowned myself in pleasure. After having sex, he carried me to the bathroom, and we stayed there a little while. "Aoi.." he called me again, hugging me from behind. I looked up a little to see his expression, but I couldn't, and it made me frown. "Takeru," I said, turning to face him. "Is there something wrong?" I asked. It makes me scared whenever he’s acting like this. I know I shouldn’t because we've al
Pinilit ko na maging okay kahit na sobrang hirap. Napahawak na lamang ako sa dibdib ko upang mabawasan ang sakit na nararamdaman ko. Umiyak lamang ako magdamag at hinayaan ko na lamang ito upang masanay rin ako. Tama, masasanay rin ako. Hirap man na bumangon ay bumangon pa rin ako dahil kailangan ko na magpunta sa main office ngayong araw. Kailangan ko na magreport dahil iyon ang sinabi sa akin ni Ryosuke. It's for formality lang daw. Huminga naman ako nang malalim nang makalabas ako ng apartment ko. Kaagad rin naman ako napatigil nang marinig ko ang pag-ring ng cellphone ko. Nagsimula na ako maglakad at saka ko sinagot ang tawag. Wala na akong oras para tingnan kung sino pa ang tumawag. "Hello? Aoi Takeshi speaking, who's this?" Napakunot naman ako nang walang sumagot sa kabilang linya. This time, napatigil ako saglit at saka ko nakita ang unknown number. Inilagay ko muli ang cellphone ko sa tenga ko. "Hello? Whoever you are, p
Nagmamadali kong umalis sa harapan nila at nagpunta sa pinaka malapit na Omega restroom. I was uncomfortable; simula pa lang nang pumasok ako sa room kung nasaan si Takeru. Pakiramdam ko hindi ko kakayanin kung mag-stay pa ako sa isang lugar kasama siya. I opened the farthest cubicle and sat down on the toilet. I clenched my fist in my chest as I tried to calm myself. Inhabitor… My inhabitor… Nagmamadali akong nagkalkal sa bag ko. Shit! My hands were trembling, and it makes it even harder for me to see my inhabitor. Sigurado akong naglagay ako ng walo sa bag ko. Sigurado akong nandito lang iyon. Shit bakit wala?! My breathing is getting heavier and heavier; my lips and hands are trembling; my legs have no strength; I feel hot; I feel like I want to be in his embrace. Seeing him makes me feel happy, but at the same time, it makes me feel jealous and envious. I think I already know the reason why my heat was triggered earlier than I expected. Hindi lang ito dahil sa nagkita kami