Chapter 3

Narating ko ang hotel na pinagtatrabahuhan ko ng mas maaga kesa sa nakasanayan kong oras. Sa bawat hakbang na ginagawa ko, pakiramdam ko'y nasa akin ang mga mata ng mga kasamahan ko sa trabaho. Halos hindi ko magawang lumingon dahil ayukong masalubong ang mga tingin nila.

'Kung hindi ka ba naman gaga at hindi nagpakalasing.. e 'di sana hindi ka praning ngayon!'

Nang marating ko ang locker room para sa mga staff ng hotel, ay agad kong inayos ang sarili. Ilang minuto pa ang hihintayin ko at magsisimula na ang oras ko sa trabaho. Abala pa din ako ng biglang sumulpot sa aking likuran ang kaibigan kong si Tim.

"Hoy babae! Saan ka nanggaling kagabi ha? At bigla ka na lang nawala ng walang paalam?" pangkakastigo nito.

"Ah... Eh.. umuwi?" patanong kong sabi. Dahil kinakabahan ako sa posible niya pang itanong.

"Umuwi? Bakit hindi ka man lang nagpaalam? Sobra ang pag-aalala ko sa'yo. Baka kako nadisgrasya ka na diyan sa tabi-tabi! 'Tas hindi mo pa sinasagot ang mga tawag at texts ko." walang paghinga nitong sermon.

Nadisgrasya nga. Ang masakit pa, hindi ko matandaan kung anong nangyari sa akin kagabi!

"H-hindi ko kasi k-kayo makita sa dami ng tao. At saka, lagi naman akong umaalis.. Lalo kung nakakaramdam na. Bakit pabago-bago ka?" pagdadahilan ko dahil baka sakaling makalusot.

"Oo! Sanay na ako. Pero hindi ako sanay, nang sabihin ng isa sa mga guard dito, na nakita ka daw niya kaninang madaling araw na umalis ng hotel na 'to. Tila wala sa sarili at nagmamadali." sa naiintriga nitong tingin, tila madami pa siyang gustong itanong. "Ikaw may tinatagao ka 'no?"

Sabi ko na nga ba!

"A-ano naman ang gagawin ko dito ng ganoon kaaga?" pagsisinungaling ko. Sorry Tim. Sambit ko na lang sa sarili ko. "Baka namalikmata lang iyong guard. Ang hirap kasi kapag maganda.. Laging napagkakamalan." idinaan ko sa biro upang hindi na siya maghinala pa.

"Ayon! Sobra nga sa ganda, perpekto na kung ituturing, nasobrahan naman sa hangin! Haaay! Ewan ko sa'yo LJ. Sobrang nag-alala talaga ako. Baka kako kung napano ka na."

Kinuha ko ang kamay nito saka ngumiti ng pagkatamis-tamis."Heto ako oh? Buong-buo. Walang labis.." Pero may kulang na.. pero syempre sa sarili ko lang iyon sinabi. "..Kaya huwag ka ng mag-alala.. Dahil maganda pa din ako. Okay?"

Umaliwalas ang mukha nito sa sinabi ko at hindi na nagtanong pa kung bakit ako bigalang naglaho sa party niya kagabi.

Nagkwentuhan pa kami ng mga nangyari noong gabing iyon, bago nagsimula sa kani-kaniyang mga nakaatang na trabaho.

Kasalukuyan kong kasama si Patricia, isa sa mga kasamahan ko sa front desk. Ang trabaho namin ay bigyan ng perfect accommodation ang mga guest na magche-check in sa hotel.

"LJ, totoo ba ang balita?" biglang tanong ni Ptricia.

Sa tanong niyang iyon ay kinabahan ako ng sobra. "A-anong balita?"

"Hindi mo alam?" may pagtataka sa kaniyang mukha.

"Ang ano ba kasi?"

Papalakas ng papalakas ang nararamdaman kong kaba. Pigil-hininga ang ginagawa ko ng ibuka nito ang bibig upang magsalita.

"Dumating na daw dito sa Pilipinas ang nagmamay-ari ng hotel na 'to. Usap-usapan nga ang biglaang pag-uwi nito e."

Para akong inalisan ng tinik sa mga sinabi niyang iyon. Pero mabalik sa sinabi niya, hindi ba't narito naman ang may-ari ng hotel na 'to?

"Pero hindi ba't narito ang CEO ng YHR?" may pagtataka ko namang turan.

"Yon nga din ang alam ng karamihan. Na ang tumatayong CEO ng hotel na to ang siya ding may-ari. Hindi pala." pagsisowalat niya.

"Kung hindi si Mr. Bello ang tunay na may-ari ng hotel na 'to.. Nasaan ang totoong nagmamay-ari? At saka bakit iyon ang ipinalabas nila sa karamihan?"

Iyon ang alam ng mga empleyado ng hotel. Kahit siguro ang mga nakakakilala sa hotel na ito e ang alam na nagmamay-ari ay si Mr. Bello.

"Yan nga din ang tanong ng mga empleyado dito e. Pero ano nga ba naman ang karapatan nating magtanong, kung nasa mababa lang tayong posisyon di ba?"

"Sabagay" pagsang-ayon ko.

"At ayon din sa bali-balita, sobrang sungit daw nito. Gwapo, pero istrikto. Kahit ang matataas nakawani ng hotel na to ang tanging nakakakilala sa tunay na pagkatao nito, at parang mga luyang pinitpit kapag nakakaharap ang tunay na may-ari nitong hotel."

"Bakit ang dami mo naman yatang nalalaman tungkol sa bagay na iyan?"

"Iyan ang hirap sayo e. Kapag nakapagtrabaho, wala ng pakialam sa paligid. Haays!" medyo may pagkadismaya nitong sabi.

"Bakit? Kung hindi ko ba kikilalanin ang tunay na may-ari ng hotel na 'to, tataas ba posisyon ko? May mangyayari ba sa buhay ko?"

Pero sa halip na sagot ni Patricia ang marinig ko ay boses ng isang lalaki.

"Yes. And that's losing your job in one snap of my fingers." turan ng isang lalaki na kasalukuyang nakapostora sa harapan namin.

"Excuse me sir?" may kalakip na inis kong wika.

"You two, in my office. Now!!!" 

Para akong inalisan ng kaluluwa sa biglang pagsigaw nito. Nanlalaki ang mata at walang kurap kong sinundan ang bulto nito habang papasok ng private elevator. Na kahit sino ay wala pang nakakagamit, kahit ultimong nasa matataas na posisyon ng hotel. Alam kong mali ang pagtataray na ginawa ko. Pero sino ba ang lalaking iyon?

"Ano bang ginawa niyo? Alam niyo bang ora mismo ay pwede kayong mawalan ng trabaho?" galit na sigaw sa amin ng manager namin.

"I'm sorry sir." sabay naming paumanhin ng kasama ko. Nakayuko na lang kami sa pagkapahiya.

"Saan kayo dadalahin ng sorry niyo kapag tinanggal kayong pareho sa trabaho? Alam niyo kung ano ang mga protocols dito sa hotel! But then, narito kayo sa pwesto niyo at nagchichismisan!"

Nakatumungo lang kaming dalawa habang ang iba ay pinagbubulungan ang nasasaksihang kahihiyan namin. 

"Si-sir. Mali naman po yata na i-fire na lang kami ng basta-basta? May.. May pinag-uusapan lang naman po kami sir." nanginginig ang boses kong pangangatwiran.

"Para sa taong iyon, hindi pu-pwede ang ganiyang kababaw na dahilan, Miss Narvas. Dahil kahit maglatag ka pa ng maraming dahilan sa harap niya, kung gugustuhin ka niyang tanggalan ng trabaho dahil sa iresponsable kang emplayado ng hotel niya, ay gagawin niya ng walang pagdadalawang isip. Lalo at ganiyan lang ang kinabibilangan mong posisyon."

'Dahil kahit maglatag ka pa ng maraming dahilan sa harap niya, kung gugustuhin ka niyang tanggalan ng trabaho dahil sa iresponsable kang emplayado ng hotel niya'

'Dahil kahit maglatag ka pa ng maraming dahilan sa harap niya, kung gugustuhin ka niyang tanggalan ng trabaho dahil sa iresponsable kang emplayado ng hotel niya'

Sa mga sinabi ng Manager ng department namin, may sakit na pilit pumipitik sa dibdib ko. Oo nga at hindi ganoon kataas ang kinasasadlakan ko, pero mali din naman yata na husgahan niya ang kung anong pinaghihirapan ko araw-araw sa trabahong ito.

"Kung gano'n Sir, sino po ba ang lalaking iyon?" hindi natigil ang dila ko sa pagiging matabil nito.

"Hindi mo nanaising makilala ang katulad niya, Miss Narvas." parang isang babala ang sinabi nito na para bang nagpapaalala kung gaano kadelikado ang taong iyon.

"Sino po ba ang lalaking iyon?" muling pag-uulit ko.

"LJ tama na." saway sa akin ni Patricia. Pero hindi ako natinag doon.

"Isa ba siya sa mga may investment sa hotel? One of the personel in higher posi--"

Hindi pa man tapos ang aking pagsasalita ng makarinig kami ng isang baritonong boses mula sa mga speakers.

"I am Victor. Victor Ylanan. The only owner of YHR. Kung saan ka nagtatrabaho. So yo and your colleague, in my office now!"

Hindi ko alam kung paano magre-react sa narinig kong iyon. Para akong ipinako ng matagal na panahon gayong iilang oras pa lang naman ang dumaan. Ultimong paghinga ng tama ay hindi ko magawa.

"Do you want me to repeat myself again? Or do you want me to fire you now?"

Naluluhang napakurap ako at humugot ng malalim na paghinga matapos madinig ang salitang fire. Nagdudumali akong umalis sa pwesto at lakad-takbo ang ginawa upang agarang marating ang opisina nito. Gayon din si Patricia.

"Sorry LJ, sana hindi ko na lang sinimulan iyong topic natin kanina. Napagalitan ka pa tuloy."

"Hindi mo kasalanan iyon. Kaya huwag mong sisihin ang sarili mo. Mawawala ang ganda natin. Hahaha!"

Medyo pinagagaan ko ang mood niya kahit pa lintik sa lakas ng kabog ang dibdib ko dahil sa kaba. 

"Puro ka kalukuhan." iiling na lang na sabi nito.