THROUGHOUT her life, Vivianne was a fan of slow-burn love stories. Naniniwala siyang hindi puwedeng madaliin ang pagmamahal, at ang mga relasyong nagsimula sa mabilis ay paniguradong mawawala rin sa mabilis na paraan. It was like a moth to a flame. The strong desire would surely kill the relationship because it was too much, too dangerous, and too painful in the long run. That’s why Vivianne promised herself not to fall in love easily. Pero tila kinain ni Vivianne ang lahat ng sinabi niya. As Beckett pulled her to a kiss, she knew what she needed to do. Dapat ay itulak niya ito, sampalin, at mag-walk out dahil hinalikan siya nito nang walang permiso. But here she was, acting like a kiss-deprived woman who wanted more of Beckett’s kisses. Ni hindi niya namalayan na nakakapit na pala ang magkabila niyang kamay sa batok ng lalaki habang nakadikit ang dibdib niya sa katawan nito. They were kissing like it was the end of the world… Like it was the last time they could taste each other’
BECKETT WAS astounded because of the sudden information Vivianne gave him. It was as if Vivianne knew what he was doing all along. Ilang taon na rin niyang iniimbestigahan ang mga Allamino dahil sa koneksyon nito sa ina, pero wala siyang nalaman. Wala siyang natuklasan.Never in his wildest dreams he expected Vivianne, the sole heir of the Allamino family, to speak about their illegal business—Lalo na kung siya dapat ang nagtatago ng tungkol sa bagay na ito.But the mere fact that she brought him to this place wasn’t the only thing that confused him.“What do you mean by that?” tanong ni Beckett. Ang tinutukoy niya ay ang huling pangungusap ni Vivianne. “Why would I pull you to hell?”“Dahil makasalanan din ako. Hindi ako magmamalinis dahil iyon ang totoo.” Nakapokus lang ang tingin ni Vivianne sa kalsada habang mahigpit nitong hawak ang steering wheel. “I am sinned, flawed, and heartless. Alam ko ang lahat ng nangyayari pero nanatili lang akong tahimik… Wala akong magawa para iligt
ISANG MALALIM na paghinga ang pinakawalan ni Beckett nang marinig ang sinabi ni Vivianne. In one swift, he moved away from Vivianne as he started the engine again, and drove the car afterward. Vivianne bit her lower lip as she thought that Beckett pretended not to hear her insinuation. Bigla siyang nahiya sa sarili. Bakit nga ba siya nagsasabi ng ganoon? Saan siya nakakuha ng lakas ng loob para magsalita? Parang gusto na lang tuloy niya i-untog ang ulo niya sa pader. However, she got everything all wrong. “B-Beckett?” nauutal na pagtawag ni Vivianne sa lalaki nang bigla nitong ihinto ang kotse sa gilid—Sa bandang damuhan. “Ano'ng ginagawa natin dit—” Hindi na niya natapos ang sasabihin nang biglang isinandal siya ni Beckett sa bintana at ginawaran ito ng halik. It wasn't even gentle or passionate. It was aggressive as soon as Beckett's lips crashed onto hers. Beckett was true to his words earlier. Talagang nagpipigil lang siya, at ngayon ay para siyang nakawala sa hawla. He had b
Tila tumigil ang mundo ni Vivianne nang maramdaman ang kabuuan ni Beckett sa loob niya. Mabilis at mapusok itong sumagad sa kan’ya, dahilan para makuyom ni Vivianne ang magkabilang kamay habang paulit-ulit na sumisinghap.“Tangina…” mahirang mura ni Vivianne habang nag-uunahan sa pagtulo ang kan’yang luha. “Putangina mo, Beckett! V.irgin ako, gago—Tangina parang may napunit pa nga!”Suddenly, Vivianne’s body became weak. Biglang nanginig ang mga binti niya at tila matutumba na siya. Mabuti na lang at nakahawakan ni Beckett ang magkabilang kamay niya para masuportahan ang balanse.Hindi sumagot si Beckett, pero hindi rin ito gumalaw. He wanted her to get used to his size first, and Vivianne appreciated it. Sa posisyon kasi nila ngayon ay halos maabot ni Beckett ang kadulu-duluhan ng loob niya.Iniyuko ni Vivianne ang ulo para sana tingnan kung maayos pa ang p.agkababae niya, pero halos mamutla siya nang makita ang dugong dumadaloy sa kan’yang hita.“P-Papatayin mo ba ako?” nauutal na ta
BECKETT WAS taken aback as he saw Vivianne, pero hindi niya iyon ipinahalata. Kalmado niyang inilapag ang phone bago nakipagsukatan kay Vivianne ng tingin. “It's too early. You should sleep more,” said Beckett, raising a brow as he played with his lower lip using his fingers. “Or… should I help you sleep?” he added, teasing her. Pero hindi sumagot si Vivianne. Nanatili lang na nakakunot ang kan’yang noo habang tinititigan ang lalaki, bagay na pinagtaka at ikinatakot ni Beckett nang bahagya. ‘Did she hear me talking? I thought she’s sleeping,’ ani Beckett sa isipan bago pinasadahan si Vivianne ng tingin. Vivianne wearing his white polo with only an underwear underneath. Bahagyang magulo ang buhok nito, at mapupungay rin ang mga mata. Imbes tuloy na isipin ni Beckett kung nahuli ba siya ni Vivianne ay iba na naglalaro sa isip niya. He wanted to rip her shirt, suck her n.ipples, finger her p.ussy, and f.uck her until she can’t think of anyone else but him. Biglang umigting ang p.agka
Sa ilang taong pamumuhay ni Beckett sa pagdadalamhati at pighati, isang bagay lang ang tanging nagpapakalma sa kan’ya, lalo na sa mga oras na pinanghihinaan na siya ng loob. Iyon ay ang family picture nila na ipinakuha niya pa sa studio noong bata pa siya—Noong bago ipadala si Beckett sa Milan para ituloy ang kan’yang pag-aaral.He was only ten years old at that time, and he wanted to spend more days with his family. But he can’t. Saglit lang kasi siyang pinapanatili ng magulang sa Pilipinas, at pagkatapos ay ipapa-book na siya ng ticket papuntang Italy.Beckett, at such a young age, didn’t knew that something was wrong. Ang iniisip niya lang ay baka ayaw sa kan’ya ng magulang kaya palagi siyang pinalalayo ng mga ito.“Anak, kapag naging maayos na ang lahat, susunod kami sa’yo roon, okay?” saad ni Ylona, ang ina ni Beckett, bago hinalikan ang anak sa noo. “Pangako ‘yan.”Pero ang pangakong iyon ay tuluyang napako. Habang tumatagal ay mas nagiging madalang ang pagkikita nila. Naging bu
Akala ni Vivianne ay magiging maayos na ang lahat matapos ang paghingi niya ng tawad kay Beckett kanina, pero akala lang pala niya iyon. Matapos kasi niyang sagutin si Beckett kanina sa tanong nito ay hindi na muling nagsalita ang lalaki. Mas naging tahimik pa ito, at tanging ang paghigop lang nila sa sabaw ng noodles ang maririnig sa buong silid.“May problema ba?” tanong ni Vivianne nang hindi na matiis ang kuryosidad. “May nasabi ba akong mali?”“None.” Umiling si Beckett at huminga nang malalim. “Just eat, so you can rest afterward.”“Wala ka bang schedule ngayon ng photoshoot?” pag-iiba naman ni Vivianne ng topic. Ayaw niyang matapos ang usapan nila. Ayaw niya ng katahimikan dahil kung saan-saan naglilibot ang isip niya. “Bakit ka nga pala bumalik dito? May nakalimutan ka bang kunin?”Hindi sumagot si Beckett. Imbes ay itinuro niya ang smoke detector sa kusina. “That alarm will notfy on my phone if something happens. It alarmed earlier, so I thought… something bad happened to yo
“WHAT DO you mean by that?” tanong ni Beckett habang tinititigan si Vivianne, ngunit hindi sumagot ang babae. Ngumiti lang si Vivianne habang patuloy na hinahaplos ang pisngi ni Beckett. May bahid ng lungkot sa ngiti at sa ekspresiyon ng mga mata nito na nakatingin sa labi ng lalaki. “I’m just telling you the same…” ani Vivianne sa isang mahinang tono bago muling umangat ang tingin. “Kung paano mo nalaman na may inililihim ako sa ‘yo, ganoon ko rin nalaman na may inililihim ka sa akin. Kaya maghihintayan tayo.” Beckett’s heart skipped a bit after hearing Vivianne’s answer. Tila ay tinakasan siya ng dugo sa buong katawan niya. Hindi niya alam kung bakit pero pakiramdam niya ay mayroong nalaman si Vivianne… Kung ano man ‘yon ay hindi niya alam. “Pero paano pala kung wala tayong balak mag-open up sa isa’t-isa?” dagdag na tanong ni Vivianne. Her tone was gentle yet intimidating, and Beckett knew that she was trying to insinuate something. “It would be bad, then…” answered Beckett in a