Chapter 67

SUGATAN SI Dylan at takot na takot. Nakasiksik lang ito sa dulo at halatang iwas sa mga tao. Maging sa mga nagligtas sa kan’ya ay malayo ang loob nito. Mukhang na-trauma ito dahil sa sakit na naranasan.

Vivianne suddenly remembered herself upon seeing Dylan’s situation. Hindi niya maiwasang makaramdam ng sakit sa kan’yang puso dahil doon. She crouched on the floor, looking at Dylan.

“Dylan…” pagtawag niya sa bata, ngunit sa gulat ni Vivianne ay biglang lumayo si Dylan at mas siniksik pa ang sarili sa dulo ng upuan. “S-Si ate Vivianne mo ito. Hindi mo na ba ako… natatandaan?” dagdag niyang tanong.

Hindi naman siya tiningnan ni Dylan bago ito lumayo, kaya nanlaki ang kan’yang mga mata nang marinig ang sinabi ni Vivianne. Dahan-dahang humarap ang bata kay Vivianne upang tingnan kung nagsasabi ito ng totoo.

“A-Ate Vivianne…” pagtawag ni Dylan sa isang mahinang tono. Takot pa rin ngunit hindi kagaya kanina ay nagkaroon ng pag-asa sa mga mata nito.

Pag-asang ligtas na siya… at wala nang mas