Kabanata 52

“Let's go. Lasing ka na,” ulit ko.

“I'm not.”

Yeah, right. Alam ko naman. Hindi pa siya lasing at mamaya pa siya marahil tatamaan ng alak. Tiningnan ko ulit ang bote at talagang namomroblema ako. Uubusin niya talaga 'yan?

I sighed, defeated.

“Ano?” he teased. Napansin niya ang pananahimik ko.

“'W-wag ka nang maglasing.” I looked away.

“Bakit hindi?”

“Wala ka bang trabaho bukas?” sa halip ay tanong ko.

“Wala...”

Nagtama ang aming mga mata. Ang totoo, natatakot akong malaman ang tungkol sa buhay niya. Hangga't maaari, ayaw ko nang muling masaktan. Kung aalamin ko rin ngayon, para saan pa? Siguro, para na lang sa ikatatahimik ng isip ko.

“When was the last time you cried?”

Nagulat ako sa tanong niya. By the way he looks at me, it tells how serious he is.

“Four years ago,” mahina kong sabi.