CHAPTER EIGHTTO GET REVENGE to the people who hurt you is to get rid of your fear. Unang na-realize ni Anastashia iyon. She would not deny that. Bago pa man siya nagkaroon ng lakas ng loob para maisagawa ang lahat ng plano niyang paghihigante ay iyon na ang bumabalot sa kaniya. It wasn’t that easy. Pero ngayon, alam niyang nagbunga ang pagdadalawang-isip at mga bumabagabag sa kanyanv isipan.Matapos ang eksenang iyon nila ni Michel ay dumiretso na siya sa bar upang mag-party. She could not deny na natuwa siya sa eksenang iyon. Kahit papaano ay nakaganti at nalamangan niya si Michel. It was not easy to plot that kind of risky scenes. She planned it well. Hindi naman siya binigo ng kanyang sarili. And it was worth to celebrate for. Pagkapasok niya sa loob ng bar, sumalubong kaagad sa kanyang ang totoong pangyayari ng isang high-end na ganitong establisemento. Nag-iinuman ang mga mayayamang tao. They were enjoying themselves like they should before going back out where real world smash
CHAPTER NINESHE COULD not really emphasize that Arthuro had a good face. Sa isip niya, kung nagkakilala silang dalawa sa hindi ganitong sitwasyon, siguro mahal na mahal niya ito. From his nose to his lips, they were perfectly imperfect formed. Part of her wanted to dig more of Arthuro’s life. But really could not figured it out. It just a waste of time to do so.I like him. Not too much to see him as my boy friend. Maybe I he can be my toy. She laughed at her own thoughts.She eyed at him. She would just give him the truly taste of fucking hard. That they would craved each other’s delight. Nang tumayo ang binata ay nakaramdam si Anastashia ng kakaibang pananabik sa katawan. Kahit ganito ang kanyang nararamdaman, hindi pa rin nawala sa kanyang isipan ang paghihigante na kailangan niyang pagtagumpayan.Anastashia would feel like it just a waste of time. Puwede niya lang naman na hayaan ang dalawa sa mga buhay ng mga ito. Pero ganoon man, hindi niya matanggap sa kanyang sarili na wala
CHAPTER TENHINDI alam ni Anastashia kung paano siya nakauwi sa kanyang bahay gayong matapos ang marami pang beses na pagtatalik nila ni Arthuro ay pagod na pagod siya’t nakatulog nang mahimbing. She really did not remember it. Nagising na lang siya na nasa kuwarto at sa sariling kama. She wondered.Alam niyang kagagawan ito ni Arthuro. Siguro hindi niya lang talaga naalala ang nangyari. Mabuti na lang talaga ay walang kalat na makikita sa kanyang kuwarto at naitago niya na rin ang mahahalagang bagay na dapat hindi makita ng ibang tao, lalo na si Arthuro. She checked herself under the blanket. Bahagya siyang nagulat. Kahit ito ay hindi niya naalala. Lumibot ang kanyang mata sa buong kuwarto. There was nothing has changed. Wala rin namang kung ano’ng dapat ikabahala.“Oh, what happened to me?” she asked herself without being remindful.She got out off of her bed but she suddenly stop. Masakit ang kanyang katawan. Hindi siya makagalaw ng maayos. Napatampal siya sa kanyang noo.“This
CHAPTER ELEVENHINDI nakaangal si Anastashia kay Arthuro. Nang makaharap na niya ito ay doon lang niya na-realize na mas guwapo pala si Arthuro sa malapitan. Hindi maitago ang kakisigan nito at ang matatamis nitong ngiti ay nakaaakit. Kung sa malayo ay hindi napansin ni Anastashia ang suot nitong tuxedo pero ngayon na nasa malapitan ay dumagdag ito sa kaguwapuhan nito.“Ana.” bigla ay niyakap siya nito. Halos mawalan s’ya ng hininga. “Don’t move.” pagsasalita nito. Dama niya ang paghinga nito sa leeg niya. Mainit at masarap sa pakiramdam.Ang bilis ng pangyayari. Hindi makapaniwala si Anastashia.“Hindi ako makahinga ng maayos, Arthuro!” reklamo niya. Tinulak pa niya ang katawan nito.“Sorry.”“Sagutin mo kaagad ang tanong ko, Arthuro. Ano ba talaga ang ginagawa mo rito?” naiinis na rin kasi siya rito.Masiyado na itong clingy at ayaw niya sa gano’ng klaseng tao. And to think of it, it was Arthuro. “Alam mo na `yon. Hindi pa ba malinaw sa `yo?” “Na manliligaw ka?”Tumango ito at ngu
CHAPTER TWELVE“SI Ninong Art-art ba `yan?” Iyong batang babae ang nagsalita.“S’ya nga!” Bakas sa boses ng batang lalaki ang saya. Makikita sa mga mukha ng mga ito ang kagalakan na makita ang kotse ni Arthuro. Alam ng mga ito kung ano ang kulay at klase ang kotse dahil malapit kay Arthuro ang dalawang bata. Palagi rin itong dumadalaw dito mula sa lungsod. Dalawang beses sa isang buwan si Arthuro na bumabalik-balik dito. Huminto muna ang sasakyan, katapat lang din ng bahay-kubo. Lumabas si Arthuro at sinundan ito ni Anastashia ng tingin. Kapagkuwan ay umikot sa likod ng sasakyan ang binata at may kinuha ito doon. Nang masilayan niya ang hawak nito ay mas lalo siyang napatitig sa binata. Hawak nito ang eco bags na may mga pagkain at laruan. Sa kanyang isip, hindi siya makapaniwala sa ipinapakita nito. Ang kilala niyang Arthuro ay hindi ang Arthuro na nakikita niya ngayon. He was like a different version and Anastashia was amazed by him.“Hindi mo ba ako sasamahan?” tanong nito sa
CHAPTER THIRTEENWALANG nagawa si Anastashia dahil kay Arthuro.Gabi na at walang kuryente kaya naglampara na lamang si Mang Franco. Siya naman ay nakipaglaro kay Tony na hindi naman niya maitaboy dahil clingy ito. Para bang bet siya nito.“Hindi ka ba talaga nagugutom, Anastashia?” Mula sa kusina ay narinig niya ang pagsasalita ni Arthuro kaya lumapit siya rito.“Oo,” tanging sagot niya. Bumalik uli siya kay Tonypara makipaglaro uli.Hindi pa rin tumitila ang ulan simula kanina. Nangamba tuloy siya. Takot pa naman siya kapag umuulan na sinasabayan ng kidlat.“Ate?” tawag ni Tony sa kanya.Binalingan niya ito ng tingin. Nakahiga ito sa sahig.“O, bakit?” mahinahong tanong niya.“Bakit ang ganda mo?” napatitig siya rito, “kaya siguro nabihag mo si Kuya Art kasi maganda ka. Mahal mo ba siya, Ate Anastashia?”Napauwang ang kanyang bibig sa tanong na iyon ng bata. Hindi siya makasagot dahil wala siyang isasagot. Mahal niya si Arthuro? No, that’s a big NO!“Ah, eh.” nagsisisi siyang si
CHAPTER FOURTEENKINABUKASAN ay inayos kaagad ni Arthuro ang kotse para pumaroon na sila sa hacienda. Siya naman ay tahimik lamang na nakamasid sa ginagawa ng binata.Napatingin siya sa mga bata na masayang nakatingin sa kanilang direksyon.Kumaway ang mga ito. “Paalam Kuya Art!” angmasiglang si Tony. Malapad ang ngiti nito.Kumaway din si Patricia. “Balik ka, ninong, na walang kasama!”Nabaling niya ang kanyang tingin kay Arthuro na nakatingin din sa kanya. Kita niya sa mukha nito ang lungkot.“It’s okay,” depensa niya. Kung maging apektado siya, wala iyong patutunguhan. Bata lang din si Patricia na maldita.Napansin niyang kumaway si Arthuro at ang ngiti nito ay pilit. What’s with his fake smiles? Dapat ipakita nito sa mga bata na tunay ang ngiti nito. Napailing na lang din siya.Pumasok si Arthuro sa loob ng kotse. Nang matapos ikabit nito ang seatbelt ay ibinaling nito ang tingin sa kanya. “Ayos ka lang ba r’yan?”Bilang sagot niya ay tumango siya at isang simpleng ngiti ang igin
Chapter 14.2THE DESIRE he had could be stop by Anastasia. Nakikita ngayon ni Arthuro ang pag-aayaw nito na makatalik siya. But how he could stop himself? He had to fuck her. Ito rin naman ang gusto ni Anastashia. Ibinigay niya lang ito ng kusa ngayon. Walang kailangang akitin. Hindi na mangyaring akitin siya nito ng husto dahil ngayon, gusto na niyang makatalik ito. Kahit pa sa ano mang oras gusto nito o niya. “Ibinigay ko lang ang gusto mo, Anastashia,” he said. Nasa harapan siya ni Anastashia habang ito ay hindi makapaniwala sa kanyang sinabi. “In the first place, ito naman ang gusto mo.” He was not that ridiculous or something that was absurd. Arthuro had to be true about what he was going to say or move. “Not now, Arthuro. I am tired,” reklamo nito. Ramdam iyon ni Arthuro. Lumayo si Anastashia sa kanya. Sumampa ito sa kama at inayos ang sarili sa ilalim ng kumot. Napangiti siya sa kanyang narinig. It was like an irony of something. “Look who’s capable of saying that,” sabi