"Lasing ka na ba, Mat-mat?" natatawang tanong ni Allie sa kanya.Tinuro ni Mathieu yung sarili niya. "Ako...? Lasing...? Hik...! Hindi pa ah...! Hindi niyo kasi ako pinapakinggan e...! Sabi ko nga, pag ako, natanggap sa UAAP na yan... Si Charline...? Hindi ko yan papansinin talaga...!""Pang-apat." bilang ko.Uminom muna si Allie dun sa hawak niyang beer bago tumingin ulit kay Math. "Wag mo na kasing isipin yang si Charline. Ampanget naman nun, nuh!""Oo, panget niya..." sagot ni Mathieu kaya naman natawa kami lalo ni Allie. "Maganda pa si Ellen dun e... Di ba, Ellen...?"That made me blush. Napa-sulyap naman sakin si Allie sabay siko sakin kaya naman tinanguan ko lang siya."Atsaka ano ka ba, Math?" Allie continued. "Malay mo, yung babaeng para sayo, nandyan lang sa tabi-tabi? Hindi mo lang alam, matagal nang may gusto sayo."Hindi ko alam kung bakit, pero bakit parang... kinikilig ako? Sinasamantala ata namin masyado yung kalasingan nitong kumag na to. Anyway, it's a good way to get
"Yey! Let's party!" malakas na sigaw ni Louise. Pero sa lakas ng music sa loob ng bar, nalunod lang ang sigaw niya. Kaya nagtawanan kaming lahat.Kung noon, uminom ako dahil gusto kong kalimutan ang sakit sa pagkawala ng anak ko. Ngayon, gusto kong uminom dahil gusto kong kalimutan ang sakit dahil sa asawa kong unti-unting nawawala saakin.Sana lang. Sana lang, huwag nang maulit 'yung nangyari noong huling beses akong nag-bar. Kung si Khalid, paulit-ulit na nagkakasala saakin, hindi ko gagawin iyon sa kanya. Tama nang isang beses akong nagkasala sa kanya. At saka, hindi ko naman ginusto ang nangyaring iyon.Hindi nagtagal, natagpuan ko na lang ang sarili ko sa gitna ng dance floor at sumasayaw kasama ang mga kaibigan ko.Dala na rin siguro ng alak na nainom, nagagawa ko nang makipagtawanan at sabayan sa kanila. I danced and I danced na parang walang problema.Okay lang 'yan. Dahil alam kong pagkatapos nito, malulungkot at iiyak na naman ako dahil sa pambabae ng asawa ko."Woooooohhhh!
Napangiwi ako. Pakiramdam ko, magkakapasa ako sa higpit ng hawak niya sa braso ko."Sakay." sabi niya mula sa loob ng kotse, gamit pa rin ang malamig at walang emosyon na boses.Napalunok ako at agad sinunod ang sinabi niya. Sumakay ako sa kotse niya sa takot na bugahan niya ako ng apoy. Ayaw kong sabayan ang galit niya. Pero ano bang kinagagalit nito?Kaso nga lang, pagkasakay ko sa kotse niya, hindi ko pa nga nasusuot ang seatbelt ko, bigla na niyang inapakan ang gas ng kotse niya kaya kamuntikan na akong mapasubsob dahil sa ginawa niya."Khalid, ano ba?!" hindi ko mapigilang magtaas ng boses. Pero katulad kanina, parang wala lang siyang narinig. Nanatili siyang madilim na nakatingin sa dinadaanan namin habang mabilis na minamaneho ang kotse niya.Nailing-iling kong sinuot ang seatbelt sa katawan ko kahit nahihirapan ako dahil sa bilis ng pagpatakbo niya.Muli ko siyang tiningnan matapos kong isuot ang seatbelt."Alam mo? Kung ganyan mo lang ako tatratuhin, mas mabuti pang hindi mo
One, I was there, tired and sleepy.Two, I did marketing. I was assigned to do it. It was one of my few jobs I could only do in our fishing group.Past four, we left ashore.I was thinking for so many things such as how could we rebuilt our abandoned house since Papay Benson gave P25K only, which is enough to redeem our property: the possibility that I couldn't join Allie took another can of beer and clicked it open. Medyo nag-spill pa yung laman nun kaya nabasa yung damit niya nang kaunti. "Ay shet, natapon."I giggled. "Ano? Lasing ka na din?"Tumango naman siya, sabay ngisi. "Medyo may amats na ko, sis.""Alam ba nang Mommy mo na umiinom ka?" naitanong ko tuloy."Oo naman, nuh. Pero syempre seventeen palang ako kaya secret lang muna. Binubungangaan ako lagi nun tuwing nalalaman niya na nag-iinom ako. Hihihihi!" natatawang kwento niya."Well, good for you though... At least, you know that she cares..." I told her absent-mindedly."Alam ko naman yun... Anyway, curious lang ako. Whe
Bumuga sa hangin ang matanda. Hindi na niya alam kung ano ang sasabihin. Ilang beses na niyang ipinalalahanan ang kanyang alaga tungkol dito. Wala pang linggo ang lumipas ng hindi sila nagtataguan at naghahabulan sa bahay para lamang bihisan siya."At saka, ang lalaki ng mga paintings doon sa itaas! Sabi ko kay mama gusto kong hawakan ang mga 'yon pero sabi niya hindi raw kami puwedeng gumamit ng powers sa labas.""Nakkung, haan mo nga aramiden ajai wen? Surutem lattan jai ibagbaga ni nanag mon." Anak, huwag na huwag mong gagawin you, okay? Sundin mo na lang ang sinasabi ng mama mo.Lalong humaba ang ako ng pakialam. Epekto yata ng nainom kong alak kaya ang tapang ko ngayong sagutin at hamunin siya."Bakit? Ikaw lang ba ang marunong? Ikaw lang ba ang puwedeng sumaya sa piling ng babae mo? Tapos ako, hindi? Hindi na ba ako puwedeng sumaya? 'Di ba mas mabuti ngang makahanap ako ng ibang lalaki, para makalaya ka na? Para makabuo na kayo ng sariling pamilya, kasama ang babae mo?!"Lie. Al
"I am. Do you have any idea what's up?" Troy just shrugged, then put his hands in his pockets. "Not very specific, but most likely, it's just about some kind of business stuff again.""E bakit nandito din ako?" tanong naman ni Math samin. "Hindi naman sa nag-rereklamo pero... may practice pa kasi kami mamaya e...""I also don't know." I answered him.Bumukas yung pintuan nung director's office. Four middle-aged man in coat and tie went out of it. They were talking about something when they spotted Troy and gave him a smile.Troy smiled back at them, then turned to me and Math. "Let's go in?""Okay." sagot naman ni Math sabay pasok dun sa director's office. Sumunod naman kaming dalawa ni Troy sa kanya.I scanned the place immediately as soon as I get inside that room. The place is spacious, with a fragrant sandalwood scent. Most likely, galing yung mabangong amoy dun sa humidifier. Mr. Reviere is sitting on his desk while talking to a man na nakatalikod samin. Of course I know that he'
"Hindi ko alam, pero kami lang naman ni Vena ang magkakampi ro'n. Alangan namang alukin ko 'yong mga teacher ko?"Natagalan bago siya nakapag-react. "Tama ka, bhie. Puwede mong alukin ang mga profesora sa kanto.""Hibang ka na ba?!""Hindi, I mean-may mga prof. ka na super duper mega ultra boring magturo, na parang walang pinatutunguhan ang pagdadada nila sa harap, 'di ba?" Iniliko na niya ang manibela at nilakasan ang aircon sa loob. "Bakit hindi na lang ikaw ang gumawa ng lesson plan nila? Bubbly ka rin minsan, eh 'di turuan mo sila kung paano maging buhay ang pagsasalita. Kumbaga parang ikaw ang magiging teacher nila kahit hindi naman Educ. ang kinukuha mo?"May point siya, 3% pointless."Sige nga, paano ko sila i-aapproach na magpaturo sa'kin? Na ako ang gumawa ng lesson plan nila?"Itinaas niya ang hintuturo. "Queen bee ako, 'di ba?""Oo, mukha ka ring bee-""Eh 'di, ako na lang ang magpo-post ng banner mo sa fb," proud na proud niyang tugon. "Naka-public naman ang account ko kay
"Ganon ba. sige tito, mauuna na po kami" sambit ni kuya"mag-ingat kayo, goodnight" wari ni tito at umuwi na kami., bakit ganito na naman.bakit mas mahirap pag may isip ka na.bakit ang sakit parin hanggang ngayon?bakit pati yung break up namin ng ex ko, nandito na naman yung sakit?lason ba itooo!alisin nyo!i badly wanna shout, para maibsan yung sakit. pero bakit ganito?!!ahhhhhhhhh!!ang hirap pakalmahin ang sarili. maya maya ay pumasok si Irish."Yve." wari nitoat nagtataka akong tumingin sakanya."ok ka lang ba?" may halong pag aalala sa mukha nya."im not." sambit ko at nag simulang tumulo ang luha."ilabas mo lahat Yve, nandito ako." sambit nito at tumabi sakin sa kama."Irish, bakit lahat ng sakit ng nakaraan, bumalik? ganon ba talaga ka-lason sa buhay ko ang media?" asik ko at umiyak."what do you mean na dating sakit, Yve?" pagtatakang tanong nito at inalo ako."pati yung sakit nung nag break kami ni Red, nandito pa!" asik ko ulit."shushhhhh.. magiging ok din ang lahat