Ava Sofia's POVWhen the airplane landed on Tagbilaran Airport, agad akong naghanap ng pwedeng pagstay-an, tulad ng motel o kaya hotel. Sa Poblacion II ako nakahanap ng motel para malapit na rin sa barangay kung saan nakatira sila Nanay.Bago tumuloy sa isang motel ay pumunta muna ako sa isang tianggean at bumili ng damit para pamalit. Feeling matatagalan ako ng ilang araw dito.Kahit hindi pa nakakapagpalit ay agad akong sumakay ng tricycle at nagpahatid sa street kung nasaan ang tinutuluyan nila Nanay. Kahit matagal na akong hindi nakakapunta rito ay kabisado ko pa dahil maliit lang naman ang lugar na ito at hindi nakakalito ang mga bahay.May malalaking agwat kasi kada bahay, hindi dikit-dikit tulad nung sa Maynila. Pagbaba ng tricycle ay agad kong inayos ang suot kong cap na binili ko kanina.I wore this dahil alam kong magugulat si Nanay kapag nakita ako. Baka nga pagalitan pa ako kapag nakita niya ako. Gusto ko m
Ava Sofia's POVNaimulat ko ang aking mata at puting dingding ang aking nabungaran. Tunog ng aircon at isang makina ang nagparindi sa aking tainga kaya agad akong bumangon. Naramdaman ko ang kung ano ang nakadikit sa palapulsuhan ko kaya agad akong kinabahan.Nasa hospital ako! Anong ginagawa ko rito? Ang naalala ko hinimatay ako, bakit dito pa ako dinala sa hospital? Akmang tatanggaling ko iyon ng may magsalita."Anong sa tingin mo ang ginagawa mo?"Tahip-tahip ang kaba sa aking dibdib nang marinig ko ang boses ni Nanay. Nakaupo siya sa isang maliit na sofa at may katabi siyang isang doctor. May hawak itong maliit na board na may mga papel, halatang nag-usap sila. Bakas sa mukha ni nanay ang galit at pag-aalala?Napalunok ako at napaiwas ng tingin. "Ilang oras na akong nakatulog?" mahinang tanong ko.Tumingin ang Doctor sa hawak niya at binaling ang tingin s
Ava Sofia's POV Gusto ni nanay na siya na lang ang magbayad nung sa hospital bill pero dahil may kalakihan ang bill kasi sa private ako dinala ay pinilit ko na lang siya na ako na ang magbayad. Sinabihan ko na lang siya na itabi na lang iyon para may panggastos. Nang makalabas kami sa hospital na iyon ay nagpasama ako sa motel na tinuluyan ko para makapagcheck out na ako. Sinabi kasi niya na doon na lang muna ako tumuloy sa kanila kaya pumayag na ako. Bago kami umalis sa motel ay naligo muna ako at nagpalit ng damit. Dumiretso rin kami ni nanay sa isang tindahan para bumili ng pagkain. "Grade five na siya," pag-oopen ni nanay habang nasa pila kami ng tricycle. "Grade five? But he's now nine years old." Umawang pa ang labi ko sa narinig. Dapat nasa grade three or four pa lang iyon! "Matalino siyang bata, Ava. Dapat nga sa grade six na siya ilalagay kaso si
Ava Sofia's POV"Artista po iyon. Kasal na po ngayon iyong si Bianca, iniwan niya lang ang bata kay Dominic noon kaso sinasaktan niya ito kaya pinaalis siya ni Dominic. Kaso nitong nakaraan lang din, nabalita na may ibang babae 'yong asawa niya at sakto pang lumabas iyong issue about sa kanilang dalawa ni Dominic kasama ang paglantad sa b-bata," mahina kong sabi. "N-Nakausap ko po iyong si Bianca, gusto niya na makasama ulit 'yong bata at si Dominic para maging malinis ulit ang pangalan niya at hindi na siya siraan. L-Lumabas po kasi iyong issue about sa pananakit niya sa bata," dagdag ko pa. Nalaman din kasi namin nila Sheen at Dave na may ibang babae na na-linked kay Evan, na siyang asawa ni Bianca, mukha naman kasing hindi seryoso ang dalawang 'yon at for fame lang kaya nagpakasal. At hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin na may gusto pa siya kay Dominic.
Ava Sofia's POV Today is the day that I will be back to Manila at isasama ko na si Nanay at Baron. Napatingin ako kay Nanay at Baron na nagtatawanan habang nag-aayos ng kanilang gamit. Agad naman akong napatingin sa phone kong nagring habang nakacharge, kanina ko alng din iyon nabuksan at puno ng messages at calls, hindi ko pa nga rin nasasagot o nababasa man lang. Lumapit ako sa kung saan nakalagay ang phone ko na iyon at nakitang may tumatawag.Sheen calling...Pinindot ko ang answer icon at inilagay iyon sa tainga ko."Sheen!" I exclaimed and smiled widely."Nasaan ka na ba?" My forehead creased because of her voice. It sounded so cold. Parang ngayon ko lang siya narinig na ganoon. Nawala rin ang ngiti ko at napalunok. "Andito ako sa bohol! Pauwi na rin kami, flight namin mamaya," alanganin kong sagot.
Ava Sofia's POV Ramdam ko ang galit sa pagkakahawak niya sa akin sa aking braso dahil sa higpit no'n. "Dominic nasasaktan si Ava!" Maven exclaimed, halatang nagulat siya sa inasta ni Dominic. Tumingin sa kanya si Dominic. "Wala akong pake!" Sabay baling ng tingin sa akin. I looked at him with teary and trembling eyes. Ramdam ko rin ang lakas ng kabog ng dibdib ko at panghihina ng aking tuhod. Hinatak niyang muli ang braso ako at itinuro si Bailey. "Look at her. Look at my daughter, Ava Sofia," he said firmly. Mas tumulo ang luha ko at pilit na hahawakan ang kamay niyang nakahawak sa braso ko dahil nasasaktan na ako pero ginawal niya iyon kaya hindi ko naabot. "I'm s-sorry!" I whispered, almost breathless."Sorry? Are you nuts? Sa tingin mo ba may magagawa ang sorry mo? Maaa
Ava Sofia's POVIt's hard to heal when you see the person who hurt you. I spent ten years keeping that pain and agony in my heart because of what he did to me. He's my first crush, my first suitor and first love. I carried his babies in my womb and afterwards, they died, iyan ang pinaniwalaan ko. Totoo naman naman, not until some revelations happened.When I saw him again, I want to lash out and make a scene in front of him, but I managed to keep calm and casual even if I'm so pissed at him.And when every other came that 'm seeing him, I realized that I need to learn how to live my life right now na lagi siyang nakikita at nakausap, isama pa 'yong isa siya sa naging project ko.He looks so different right now, mas lalong nagmatured ang itsura niya, mas tumangkad at lumaki na ang katawan, in short mas naging gwapo.Napagtanto ko rin na hindi ko pa pala siya nakalimutan, akala ko lang. I am just forcing myself o
Ava Sofia's POV"Hindi pa rin kayo nagkakausap nila Sheen?" Naisuklay ko ang kamay sa aking buhok ng umihip ng malakas ang hangin. Hindi ako sumagot. Simula nang makabalik ako sa trabaho nung isang araw ay ako ang umiiwas sa kanila. Siguro nahihiya pa rin ako sa mga nagawa ko, lalo na kay Bailey. Kinakausap naman nila ako pero ako mismo ang lumalayo. "How about Baron? Ayos naman ba siya?" tanong pa niya ulit. Ngumiti na lang ako, tumingala sa maulap at kulay asul na langit. He's very fine, hiyang na hiyang siya sa side ni Dominic. Ilang araw na rin ang nakakalipas simula nung kunin siya sa akin ni Dominic at doon siya patirahin sa penthouse nito. Namimis na nga rin ni Nanay iyon pero minsan naman ay dumadalaw sila sa bahay. Napag-isipan na rin ni Dominic na dito na ipasok ng school si Baron kaya hindi na siya babalik sa Bohol kaya umuwi muna si nanay