"We will miss you. Bumisita ka ulit dito sa amin kapag may oras ka," ani Christy na yakap yakap ako.
"Yeah. I will come back here for sure," sagot ko naman.
Kasalukuyan kami na nandito ngayon sa Dolha. Sumama silang lahat upang ihatid kami nina Caleb hanggang sa daungan ng mga barko. Hindi na sumama pa si ginoong Mateo dahil nakapagpaalam na siya kanina sa akin sa library.
"Sa susunod na bumisita ka, isama mo na rin si Alpha Dean nang makilala rin namin siya," ani Gio na nakangisi sa akin.
Alam na nila ang tungkol sa aming dalawa. Matabil din kasi ang dila ni Caleb kaya hindi niya napigilan na ikwento sa kanila noong nag-iinuman ang mga ito. Wala namang problema sa akin dahil alam ko naman na mapagkakatiwalaan silang lahat.
"Oh? Bakit natahimik ka?"
"Wala," wika ko at pilit na ngumiti sa kanila. Mamaya ko na iisipin ang problema ko. Kailangan kong maging masigla sa pag-alis naming ito.
"Oy! Lalayag na tayo! Yung mga papuntang Hilaga d
Kung noon ay sobrang bagal ng biyahe ng barko papunta dito, pakiramdam ko ay parang mas mabilis naman ngayon na pauwi na kami.I need more time but either way, makakarating at makakarating din kami ni Caleb sa uuwian namin.Gaya ng pag-alis namin ay hapon na rin nang makauwi kami. Bus ang sinakyan namin papuntang Asthad, medyo natagalan pa dahil halos walang gustong maghatid sa amin papunta sa bayan namin.This time ay nagpasundo na ako kay Koko sa bukana ng Asthad. Pagod kaming pareho ni Caleb at madami rin kaming mga bitbit na mga gamit."Okay lang ba na makita ako ng kaibigan mo?" tanong ni Caleb habang naghihintay kami dito sa gilid ng kalsada."It's fine. Nakilala na rin naman niya sina Jacob," wika ko na ang tinutukoy ay ang pagpunta namin noon dito sa gabi ng pag-atake ng mga Rogues."Really?"Tumango ako."How was he anyway? Balita ko ay naging mailap na siya sa mga tao," aniya."Well...""Akala ko ay kayo
Caleb's POV..Heh. Lauren is really unbelievable. She left me hanging alone. Man, I can't believe her.Ngayon ay iniisip ko kung ano ba ang sasabihin ko sa jowa niyang malakas ang tama sa ulo. Paniguradong ako ang pag-iinitan ng ulo ng isang iyon kapag nakita niyang hindi ko kasamang bumalik si Lauren.But I can't blame her for choosing his father over him. Like dude, that was the right decision. I understand that Lauren loves him and more but family comes first more than anything else. And with the truth that was revealed to her, it's just natural to stay away for the mean time.But I know that she will be back, she just needs some time to rest up.Ang kailangan ko lang na isipin ngayon ay ang sarili ko. Malayo pa ako pero tanaw ko na si Dean sa harap ng palasyo at naghihintay at kasama nito ang beta niyang si Liam.Agad na umasim ang mukha ko nang tingnan niya ako. He is really good pero ayaw ko talaga sa kanya, masyadong mataas ang tingin
"Dean... W-What are you doing here?" wika ko at bahagya pang napaatras dahil sa mga tingin niya sa akin na para bang may ginawa akong malaking kasalanan sa kanya.His hair is disheveled. His polo shirt is a mess. His breathing is rugged and his golden eyes is burning from rage and..."I should be asking that question to you. What are you doing here?" mapanganib niyang tanong.Napalunok ako. Hindi ba naipaliwanag ng mabuti sa kanya ni Caleb?"Answer me when I'm talking to you!" he roared as he punched the wall beside him causing it to crack."Please Dean. Don't shout. Baka marinig ka ni Dad. I'll explain—""Then start explaining," he breathed hard.I looked at his face that I've longed for. Gusto ko siyang talunin at yakapin ng mahigpit pero sa rumaragasa niya ngayon na galit ay natatakot ako at hindi ko iyon magawa.Nagbaba ako ng tingin bago magsalita."I'm sorry but I need to stay here. My father needs me&m
Kasagsagan ngayon ng pagdiriwang ng kaarawan ni Tita Eliza. Konti lang ang inaasahan namin na mga bisita na darating pero madami pala dahil nag-imbita pa si Dad ng mas marami, kaya heto ngayon at nagmamadaling nagluluto ulit ng panibagong mga pagkain ang lahat. Tumulong na rin ako para mas mabilis silang matapos.Hindi man lang kasi nagsabi si Dad, aligaga tuloy ang lahat sa pagluluto ngayon.Matapos ang matinding labanan sa kusina ay halata ang pagod sa mukha ng lahat."Pasensya na kayo, hindi ko inaasahan na may inimbita pa pala si Anton liban sa mga malapit naming mga kaibigan," ani Tita Eliza na kakapasok ng kusina.Bahagyang tumaas ang kilay ko. Sumadya pa talaga siya dito upang humingi ng paumanhin?Bumaling siya sa akin. "Thank you for helping here but you need to go outside. Kanina ka pa hinahanap ni Anton," aniya saka nauna nang umalis."Napapansin niyo ba? Pakiramdam ko ay parang bumait si Ma'am Eliza kumpara noon na halos hindi ni
Hindi ko na pa binigyan ng pagkakataon si Koko na makapagsalita at mabilis na bumalik sa aking kwarto upang magpalit ng damit. Ayaw kong pigilan niya ako dahil kahit anong gawin niya ay hindi na magbabago ang isip ko.Singbilis ng kidlat ang mga galaw ko habang nagbibihis. I wear a tight and stretchable jeans and a black racer back. Hinablot ko ang boots ko at isinuot. Kumuha ako ng belt bag ay inilagay doon ang mga bagay na sa tingin ko ay magagamit ko doon.Bago ako umalis ay hinablot ko ang baril ko. Habang pababa ako ay isinusuot ko ang aking jacket."Miss Lauren? Bakit po ganyan ang ayos niyo? Saan po kayo pupunta?" tanong ng isang katulong nang nasalubong niya ako sa kusina."May pupuntahan lang ako saglit. Pakisabi Kay Dad na babalik din agad ako," wika ko at nilampasan siya."Pero Miss—"Isinara ko na ang pintuan sa likod ng kusina at dumiretso kung nasaan sina Koko."Koko, asan na yung kabayong pinapakuha ko—"
Sumakay na ako sa likod ni Caleb at iniwan na namin ang kanyang mga kasama upang tulungan ang mga mamamayan sa pakikipaglaban.May tumabi kay Caleb na isang lalaki sa pagtakbo. Sinulyapan niya ako at nagpakilalang kaibigan siya ni Caleb at ang susunod na magiging Beta pag uupo na si Caleb bilang Alpha."Since the plan has leaked, we don't expect any attack like that," aniya."Pero meron kaming namataan kanina na mga dumaan sa malapit sa border namin," kausap ko sa kanya."That's only natural. Sa posisyon ng mga pag-atake nila ay napapalibutan na nila tayo. Sa ngayon ay inaatake nila ng sabay ang limang pack. Kaya kahit na gustuhin man namin na magpadala ng mas maraming mga tauhan dito upang tumulong ay hindi maaari. We also need to let our men stay there and defend our pack," paliwanag niya.I clenched my fist. We thought that we are ready. Sobrang pulido na ang lahat. Sino ba kasi ang traydor na naglabas ng aming plano? Kalaban ba ito o gusto lang
"Sa tingin niyo ba ay mga bata pa kayo?! Nagkakagulo na nga sa bayan pero nagkakagulo pa dito? Why don't you save your energy to fight the enemy?! Don't waste your strength for this useless brawl!" singhal niya sa dalawa na agad na natahimik at nagyuko ng ulo."We are in the middle of a battle! I hope you will cooperate and not fight with one another!"Taas baba ang dibdib ni Liam habang matalim na nakatingin sa dalawa na parang mga maamong tupa. Everything about Liam is messy. Meron din siyang mumunting galos sa kanyang braso.Walang tigil na sermon ang inabot ng dalawa sa kanya. Nakakatakot si Liam at kulang na lang talaga na bugbugin niya sina Zeke at Brandon. Hindi ko siya masisisi. Nagkakagulo ang lahat kaya malamang na madami siyang inaasikaso tapos ito pa ang madadatnan niya dito, mga matatanda na nag-aaway na parang mga bata.Natigil lang si Liam sa kakasermon nang merong mga dumating na grupo ng mga lobo na pinapangunahan ni Jacob.Agad na
Sebastian chuckled at my side with my phrase."So sassy," aniya na nginitian ko lang.Well that's just for encouragement, to boost their confidence and to shake their nervousness."Kung ganun ay mauuna na ako Lauren. Let's see each other again when this battle ends," ngiti niya.Tumango ako. "Mag-iingat ka Sebastian," wika ko.Nang makaalis siya ay iginala ko ang paningin sa paligid.Nakatambak sa isang tabi ang mga kahon na naglalaman ng mga baril na gagamitin nila. Kumuha na rin ako ng isang sniper type gun at napanisin kong ganun lahat ang mga klase ng mga baril na nandito, para hindi masyadong makakuha ng atensyon at para hindi lalong makagulo ang ingay nito.Matatalas na nilalang ang mga lobo. Isang putok lang ng baril sa mga kasamahan nila ay tiyak na malalaman na nila kung saan ang lokasyon namin. We just need to aim as much as we can to lessen their forces.Patuloy pa rin sa paglikas ang lahat sa mga pasyente na nasa infirmary