Chapter 134

Sebastian chuckled at my side with my phrase."So sassy," aniya na nginitian ko lang.

Well that's just for encouragement, to boost their confidence and to shake their nervousness.

"Kung ganun ay mauuna na ako Lauren. Let's see each other again when this battle ends," ngiti niya.

Tumango ako. "Mag-iingat ka Sebastian," wika ko.

Nang makaalis siya ay iginala ko ang paningin sa paligid.

Nakatambak sa isang tabi ang mga kahon na naglalaman ng mga baril na gagamitin nila. Kumuha na rin ako ng isang sniper type gun at napanisin kong ganun lahat ang mga klase ng mga baril na nandito, para hindi masyadong makakuha ng atensyon at para hindi lalong makagulo ang ingay nito.

Matatalas na nilalang ang mga lobo. Isang putok lang ng baril sa mga kasamahan nila ay tiyak na malalaman na nila kung saan ang lokasyon namin. We just need to aim as much as we can to lessen their forces.

Patuloy pa rin sa paglikas ang lahat sa mga pasyente na nasa infirmary