Liam's POV..
"Sigurado ka ba sa ginagawa mong ito?" tanong ko kay Dean pagkapasok ko sa opisina niya.
Dean put on the soundproof wall of this room.
Humarap siya sa akin. May hawak siyang baso ng alak at mahina iyong iniikot-ikot.
"Yes. And I've told you many times about it."
I sighed and leaned on the wall, facing him.
"You are playing her Dean. Paano kung malaman niya ang totoo? Imbes na mapaamo mo siya, magagalit at lalayuan ka niya pag nalaman niyang pinagmumukha mo siyang tanga," wika ko.
I'm trying to knock some sense to him. Kahit saang banda kasi tingnan ay maling mali siya. Kaibigan ko siya kaya kahit hindi tama ang ginagawa niya ay kinukunsinti ko siya. Pero pag sumemplang siya ay bahala na siya. Ilang ulit ko na siyang sinabihan pero wala siyang pinapakinggan.
"Hindi niya malalaman. Unless you tell her," aniya at tumaas ang isang kilay.
Umikot ang mga mata ko at hindi pinatulan ang patutsada niya sa akin.
<"Where are you going?" aniya sa matigas na boses."I.." I can't find the right words to say. Para bang naputol na ang dila ko at hindi na nakapagsalita pa. Dagdag pa doon ay nabibingi ako sa malakas na kabog ng aking dibdib.I felt that he is getting closer to me, so close that I almost loose my senses. This feeling.. Bakit ba ganito ang nararamdaman ko kapag nasa malapit siya?Humigpit ang hawak niya sa palapulsuhan ko.He leaned closer, enough to whisper on my ears."I let your hand go, but don't try to escape," babala niya.Kinagat ko ang aking labi saka dahan-dahan na tumango. Naramdaman ko na lang na lumuluwag na ang hawak niya sa palapulsuhan ko.He stepped back and I sighed in relief when I heard his footsteps backing away."What now? How can I talk to you if you are facing that damn door?" inis niyang turan.Naiinis na siya, kaya kahit na ayaw ko man ay humarap na ako sa kanya.He is now sitting on his cha
"Lauren!" sigaw iyon ni Leon. Galing siya sa kabilang banda ng kakahuyan. Wala na siyang suot na pang-itaas na damit at pawisan ang buo niyang katawan."Leon!"Nang makalapit siya sa amin ay mabilis niyang inihirang ang kanyang sarili sa mga lobong bagong dating lalo na sa isa na inaamoy ako."Are you okay? Hindi ka ba nila sinaktan?" tanong ni Leon na nasa harap ko at matalim na nakatingin sa lobong kaharap niya.Umiling ako. "I-I'm fine," sagot ko. "Sino ba sila?" tanong ko."They're intruders. Mga taga Ursul," sagot ni Leon.Sabi na nga. Tama ang hinala ko na hindi sila taga rito.Mula sa di kalayuan, sa gitna ng masukal na kakahuyan ay nakarinig ako ng mga mabibilis at mabibigat na pagtakbo papalapit sa direksiyon namin.Don't tell me na meron pa silang mga bagong kasamahan na paparating.Unang lumabas mula sa madilim na kakahuyan ang isang malaki at kulay kayumangging lobo. Nang magtama ang aming mga mata ay agad ko
Wala nang nagawa pa si Leon nang hinila ko siya papasok sa loob ng bahay.Pasalampak siyang umupo sa sofa saka pumikit. He looks stressed and tired. Habang hinahanap ko ang lalagyanan ng mga gamot ay nagsalita si Leon."Bakit di ka muna kaya magpalit ng damit," aniya.Liningon ko siya at nakataas ang isa niyang kilay sa akin. Sabagay, mas mabuti na ang magpalit muna ako ng damit para mas kumportable akong gumalaw-galaw."Sige. Magbibihis muna ako saglit," wika ko.Papasok na sana ako sa kwarto pero nilingon ko ulit si Leon. I eyed him. "Don't you dare try to escape."Leon rolled his eyes and picked up the remote of the TV. "Yes madam."Mabilis lang ang ginawa kong pagligo dahil baka pag magtagal pa ako ay mainip si Leon at maisipang tumakbo. Iba pa naman ang takbo ng isip ng isang iyon.Isang simpleng short at malaking t-shirt lang ang suot ko. Nakayapak lang din ako dahil hindi ko na maalala kung saan ko inilagay ang tsinelas
Pagkaalis ni Leon ay nanghihina akong napaupo sa sofa. The banquet is fun but it didn't end well with us.Dahil sa mga nalaman ko kay Leon ay talagang natatakot na akong umamin kay Jacob pero mas natatakot ako kapag pinatagal ko pa ang paglilihim sa kanya. Kaya kahit na walang kasiguraduhan kong ano ang magiging kalalabasan ng pag-amin ko sa kanya bukas ay mgtatapat na talaga ako, hindi na ulit ako aatras.Sana, pagkatapos ng aming pag-uusap ay mananatili pa rin ang aming pagkakaibigan.Hindi ko na nagawa pang hintayin si Jacob dahil paniguradong matatagalan pa siya sa palasyo. Kanina pa ako inaantok kaya nagpasya na akong matulog.I lay on the bed and closed my eyes. Sana magiging maganda ang mga pangyayari bukas.****Napabaringkwas ako ng bangon nang makarinig ako ng mga malalakas na lagabog mula sa labas. Bumangon ako at tiningnan ang oras. Alas otso na ng umaga.Naulit pa ang mga kalabog kaya nagpasya na akong
"She is your what?!" malakas na sigaw ni Jacob."She is my sister!" I shouted back while crying.I already expected this but it's still painful and hard to accept. Ang hirap tingnan ang pagkamuhi sa kanyang mata habang nag-aapoy siyang nakatingin sa akin.Lalo niya akong idiniin sa puno na sanhi ng mahina nitong pagkayanig at nagsihulugan ang mga tuyong dahon nito sa lupa.Ang kabayo ay napapatalon na sa gulat dahil sa aming mga sigawan.Pati si Sebastian na nakaantabay sa isang tabi ay nagulat din sa aking sinabi.Jacob glared at me dangerously. "Then you came here for what? To ridicule me? To laugh and make fun of me because of my sufferings?! You came to see the useless man that your sister dumped in the garbage can?! Huh?! Is that it?!""No! Hindi ganun ang intensiyon ko! Please Jacob! Maniwala ka!"Pero kahit na anong pagmamakaawa ang gawin ko kay Jacob ay parang wala na siyang naririnig, hindi na niya ako naririnig.
Napapikit ako nang malakas niyang sinuntok ang pader na malapit sa aking ulunan.He looked at me and growled. "Tell me the name of the bastard who hurt you.""W-Wala nga."Sinubukan ko siyang itulak palayo pero hindi man lang siya natinag.He gently touched my neck and pinned me down on the wall.Huminga siya ng malalim habang pilit na pinapakalma ang kanyang sarili."If you don't want to tell it then fine." Marahas siyang bumuga ng hangin at tinitigan ang aking mga balikat. Merong dumaan na galit sa kanyang mga mata pero kagyat ding iyong nawala."Masakit ba?" nag-aalala niyang tanong.Hindi ko siya sinagot at pinagmasdan ko lang siya. Naguguluhan ako. Hindi ko siya maintindihan. Sa dami ng mga personalidad na pinapakita niya ay hindi ko matukoy kung alin doon ang totoo.On our first encounter, he looks cold and cocky. Yesterday, he is acting like the biggest jerk and now, he's way more creepier.Bakit siya nag-a
"She is not your mate. So why are you having that kind of connection to her? Hindi ka na dapat nakikialam pa sa problema nila."I growled loudly. Inihagis ko siya sa pader. Nawasak ito at sumulpot siya sa kabilang panig ng kwarto.Wala akong inaksayang oras at sinundan siya sa kabilang silid. Marahas kong hinablot ang kanyang damit at sinuntok siya sa kanyang mukha.Nagdidilim ang paningin ko. Gusto kong pumatay ng tao.Mahigpit kong sinakal si Liam pero hindi man lang siya nagtangkang lumaban."I've told you before! Ilang beses ko bang sinabi sa iyo na mahal ko siya simula pa noon! Bata pa lang siya, bata pa lang ako ay siya na ang gusto ko! Na sa puso ko ay siya na ang nakatakda para sa akin at hindi yang p*tanginang itinadhana ng diyosa ng buwan! Naiintindihan mo ba ako Liam? Kailangan ba na ulit-ulitin ko sa iyo na sabihin ang tungkol sa bagay na ito upang maintindihan mo?!"Mabilis ang pintig ng puso ko at hindi na mapakali ang mga kama
Lauren's POV..As I opened my eyes, I found myself lying in a big and wide black bed. Napalingkwas ako ng bangon at nahihilong inilibot ang paningin sa kwartong kinalalagyan ko.Mula sa design nito at mga kagamitan, alam ko na kung kaninong kwarto ito. Hindi ako pwedeng magkamali dahil humahalimuyak ang pamilyar na amoy na ito sa aking ilong, amoy na amoy ng ilong ko amoy ng Alpha saang mang sulok ng kwartong ito.Damn. What am I doing in his room?Ang natatandaan ko ay nawalan ako ng malay tapos paggising ko ay nandito na ako sa kwarto niya. Ibig bang sabihin ay siya ang nagdala sa akin dito? Sa sarili niyang kwarto mismo?Bigla akong nakaramdam ng kakaibang pakiramdam sa aking dibdib. Pakiramdam na hindi ko mapangalanan kung ano dahil banyaga ito sa akin.Ano ba kasi iyong naamoy kong iyon kanina?Dumako ang tingin ko sa glass shelves kung saan nakahilera ang iba't ibang klase ng mga mamahalin na mga relong pambisig.So he's