CHAPTER 22

"H-HOW could you, Brix? How could you!" Sofia blurted. Pain, agony and hatred were evident in her eyes.

"I-I'm sorry..." Brix said almost in whisper.

"I don't need your damn sorry, Brix! You fooled me!" Inis niyang iwinaksi ang palad nitong nakapulupot sa braso niya. "Puno ka ng pagkukunwari! It's been six fucking years, pero nagawa mo pa ring itago ang napakadumi mong lihim! How could you?! Of all people, ikaw pa talaga?" she snorted bitterly. Napatingala siya sa kisame para sana pigilan ang luhang tumulo. But goddamnit, wala pa rin iyong humpay sa pagpatak.

Samantalang ang binata nama'y napasabunot ng sarili nitong buhok. Waring tuliro ito at hindi maka-apuhap ng sasabihin.

Brix was naked infront of her. Pero wala siyang pakialam sa kahubdan nito nang mga sandaling iyon. She was more concerned sa natuklasang lihim nito.

"All this time, akala ko totoong tao ka. Pero wala ka ring ipinagkaiba sa mga taong halos kutyain ako nang dahil sa sinapit ko! Mas masahol ka pa sa kanila dahil ikaw