"MATUTULOG na ako, salamat sa pag-i-insist ng usapan, mas okay na ang pakiramdam ko ngayon," nang ihatid siya ni Jason sa kaniyang cabin ay iyon ang sinabi niya sa binata.
Tumango si Jason habang nakangiti. "Ibig sabihin ba nito okay na tayo? Hindi ka na galit sa akin?" tanong ng binata sa kanya.
Noon nakangiting tumango si Jenny. "Matagal na iyon, sampung taon na, siguro kaya hinayaan ng Diyos na magkita ulit tayo kasi gusto Niya na magkaroon tayo ng maayos na closure katulad ng ginawa natin kanina. Hindi naman kasi tayo magiging totoong masaya kung hindi natin aalisin sa mga puso natin ang galit at kahit anong negative vibes, hindi ba?"
"Tama ka. Salamat din at pinatawad mo ako, bukas gusto mo bang sumabay sa akin sa almusal?" si Jason sa karaniwan na nitong mabait na tono.
"Naku hindi na muna siguro. Plano ko kasing maglakad-lakad muna bukas ng umaga," tanggi niya.
"Ganoon ba? E di samahan nalang kita? Samahan kitang maglakad katulad ng ginagawa natin noong mga college tayo?"
Hindi napigilan ni Jenny ang makaramdam ng matinding amusement para kay Jason dahil sa naramdaman niyang pamimilit sa tono ng pananalita nito.
"Sa tingin mo, pwede ba akong tumanggi kung sakali?" amuse niyang tanong saka humugot at nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga.
Noon umiling ng magkakasunod si Jason. "Sa totoo lang wala. Siguro nga hindi na tayo mga bata pero iyong tungkol sa akin kapag tungkol sa iyo feeling ko parang ganoon parin. Parang walang nagbago at kung mayroon man parang nadagdagan pa nga kasi ang totoo miss na miss kita," anitong humakbang palapit sa kaniya habang nasa mukha nito ang damdamin sa mga salitang sinabi.
Sa ikinilos na iyon ni Jason ay mabilis na dinamba ng kaba ang dibdib ni Jenny.
Kanina masasabi niyang parang medyo nag-normalize ang emosyon at tibok ng puso niya. Pero heto at tila ba may gusto na namang gawin sa kanya ang binata na alam niyang oras na isagawa nito ay mahihirapan na naman siyang tanggihan.
"M-Matulog ka na," pagtataboy niya rito saka hinarap ang pagbubukas ng lock ng pinto. Pero dahil yata sa nerbiyos na nararamdaman niya ay hindi niya magawang ipasok sa susian
Hindi ito sumagot at sa halip ay kinuha sa kamay niya ang susi at ito narin mismo ang nagbukas ng pintuan ng kaniyang cabin.
"Good night," si Jason nang makapasok siya.
Tumango si Jenny saka nginitian ang binata. "Sige, bukas nalang tayo magkita ulit," pagtataboy niya rito.
"Ibigay mo muna sa akin ang cellphone number mo," si Jason saka inilabas ang cellphone nito mula sa bulsa ng suot nitong jacket.
Natawa ng mahina doon si Jenny saka kinuha ang cellphone na iniaabot sa kaniya ng binata para i-type doon ang cellphone number.
"Sige na, inaantok na talaga ako eh," aniyang hinawakan na ang knob at umakmang itutulak pasara ang pinto.
"Okay," ani Jason.
Nang makapasok sa loob ay naghilamos lang muna at nag-toothbrush si Jenny at tuluyan na siyang nahiga.
Masaya siya dahil sa wakas nabawasan na ang bigat na dala-dala niya dahil sa pagkakaroon nila ng maayos na pag-uusap ni Jason. Pakiramdam nga niya nang mga sandaling iyon ay kasama naring naglaho sa puso niya ang sakit na ginawa sa kaniya ni Ryan.
O baka naman kaya ganito na ang nararamdaman niya ngayon ay dahil din sa katotohanan na mas minahal naman talaga niya si Jason kung ikukumpara kay Ryan.
At hindi rin niya maitatanggi na kaya hindi niya magawang ibigay kay Ryan ang sarili niya ay dahil sa katotohanang hindi parin niya lubusan nakakalimutan si Jason kahit matagal na panahon na ang lumipas.
Sa kaisipang iyon ay natigilan siya.
Ano bang ipinagkaiba niya kay Ryan?
Siguro mayroon man pero maliit lang. Dahil alam niyang mismo sa sarili niya na hindi rin siya naging patas rito dahil may bahagi parin talaga sa puso niya ang nanatiling nagpapahalaga sa lahat ng pinagsamahan nila noon ni Jason.
*****
MULA sa pagkakatitig sa kisame ay nakangiting dinampot ni Jason ang kaniyang cellphone saka nagsimulang mag-type ng message doon para kay Jenny.
Alam niyang sinabi na nito kanina sa kaniya na inaantok na ito. Pero ang nararamdaman niyang kaligayahan ngayon ay walang pinagkaiba sa klase ng naramdaman niya noong maging sila ng dalaga sampung taon na ang nakalilipas.
Sweet dreams, see you tomorrow! Si Jason ito, please save my number. Thank you!
Aniya sa text.
Ilang sandali lang ang hinintay niya at excited niyang dinampot ang kaniyang cellphone para lang maluwang na mapangiti nang makitang galing kay Jenny ang message.
Okay, sweet dreams din. Nai-save ko na ang number mo. Mga six ng umaga ako lalabas bukas, kung sinasabi mong gusto mong sumama dapat matulog ka na para maaga kang magising.
Ang naging reply ni Jenny sa kanya.
Napangiti doon si Jason.
Kung may bagay na tila nagbago kay Jenny iyon ay natuto itong magtaray. Hindi kasi niya nakita sa dalaga ang side niyang ito noon kaya nakakaramdam siya ng amusement ngayon.
Okay, matulog ka na. Matutulog narin ako.
Aniyang minabuting huwag ng kulitin pa ang dalaga.
Ilang sandali pa at nanatili parin siyang gising.
Katulad nga ng sinabi niya kanina, napakasaya niya. Ang totoo, masaya siya dahil mabilis na naibigay ang kailan lang ay hiniling niya sa mismong puntod ni Ara. Ang sana ay muli niyang makita si Jenny.
Hindi naman niya maitatanggi kung ano ang totoong nararamdaman niya para sa dalaga. Mayroon parin talaga siyang feelings para rito at iyon ang dahilan kaya hindi niya napigilan ang sarili niyang halikan at angkinin ito. Pero katulad alam din niya na may pinagdadaanan itong pagsubok ngayon.
Baliw ba siya kung sakaling alukin niya si Jenny ng comfort sa paraan na alam niyang kaya niyang ibigay at makatutulong upang tuluyan nitong makalimutan ang lalaking iyon na tinawag nito sa pangalang Ryan?
Hindi ba siya magmumukhang nananamantala kahit ang totoo ay hindi naman nawala sa puso niya ang damdamin niya para rito at sa halip ay namahinga lang?
Iyon ang ngayon ay gusto niyang pag-isipan kung paano niya sisimulan.
Ngayong muli na niyang nakita si Jenny alam niyang malaking katangahan kung hahayaan niyang mawala itong muli sa kaniya.
Paano ba niya ito susuyuin sa paraan na parang hindi siya nagmamadali?
O mas mabuti kayang hayaan nalang niyang ang pagkakataon ang kumilos at magbigay ng clue sa kaniya kung ano ba ang dapat gawin?
Ang nangyari sa pagitan nilang dalawa kanina ay hindi niya masasabing hindi na mauulit. Dahil kapag tinitingnan niya ito hindi niya mapigilan ang sarili niya. Gusto niya itong halikan at yakapin kagaya ng nagagawa niya noon. Gusto niya itong angkinin ang gawing kaniya, buong kaniya palagi.
Hindi niya alam kung ano na naman ba ang ginawa ni Jenny sa kaniya. Pero ang matinding pananabik na nararamdaman niya para sa dalaga ay hinding-hindi niya kahit na kailan maikakaila.
"ABA, maaga ah," si Jenny iyon nang puntahan niya ang dalaga sa cabin nito na tamang nakita niyang palabas narin. "Syempre ba, ayoko yatang maiwan sa first date natin," sagot niyang inakbayan ang dalaga pero mabilis nitong tinabig ang braso niya. Tumawa lang ng mahina doon si Jason saka sa humahangang sinuyod ng tingin si Jenny mula ulo hanggang paa. As usual dahil malamig sa Baguio at naka hoodie jacket ito na kulay pula, hapit na pantalong maong at rubber shoes. "Oh, bakit ganyan kang makatingin?" halata man sa boses at tono ng pananalita ng dalaga ang matinding pagkailang dahil sa ginagawa niyang lantarang oberbasyon rito ay hindi parin siya nagpapigil. "Wala, ang ganda mo parin kasi, at sexy pa," ginawa niyang mapanukso at makahulugan ang huling adjective na ginamit niya kaya na sa tingin naman niya ay nakuha ng dalaga ang ibig sabihin kaya mabilis itong pinamulahan ng mukha. "Tumigil ka nga, ang aga-aga mo kung mang-asar,
SUMAPIT ang araw ng kaarawan ng ina ni Jason. At katulad ng naipangako niya ay siya na ang nag-ayos ng lahat ng kailangang ayusin para sa isang espesyal na hapunan na kung tutuusin ay apat lang silang magsasalu-salo. "Hindi ka ba pumapasok sa trabaho? Bakit parang ilang araw ka nang nandito sa Baguio?" naitanong niya kay Jason. Nasa supermarket sila noon para mamili ng mga kakailanganin sa lulutuin niyang mga putahe. Habang si Aling Malou nalang ang inutusan ni Mama Loida na mamalengke para sa mga iba pang mas mainam na bilhin doon. "Nagsabi naman ako sa kaibigan ko, baka natatandaan mo si Paul?" tanong ni Jason habang itinutulak ang cart. Sandaling tumahimik si Jenny saka inalala ang sinabing pangalan ni Jason pagkatapos ay tinitigan lang niya ito saka magkakasunod na umiling. "Bukod kay Daniel may iba ka pa bang naging kaibigan?" naitanong niya. Nakita niyang tila ba nag-alangan si Jason na sagutin ang tanong niyang iyon kaya maagap na
"NAKU ngayon pa lang sasabihin ko na ang totoo, maswerte ang lalaking mapapangasawa mo dahil napakasarap mong magluto!" si Aling Malou iyon nang magkakaharap na silang kumakain ng hapunan. Sa sinabing iyon ng ginang ay nagulat na lamang siya nang bigla ay magkakasunod na umubo si Jason. Hindi nagtagal ay inabot nito ang baso ng tubig saka uminom. Bahagya pa siyang nagulat nang biglang mag-angat ng tingin ang binata saka nito sinalubong ang mga titig niya nang may amusement sa mga mata. "Talagang maswerte," si Mama Loida iyon na sinagot ang sinabi ni Aling Malou. Nahihiyang ngumiti lang si Jenny at pagkatapos ay ipinagpatuloy ang tahimik na pagkain. Kanina sa kusina habang nagluluto siya ay mas pinili niyang huwag nang masyadong kibuin si Jason. Naiinis kasi siya sa inasal nito kanina tungkol sa planong pag-imbita ni Mama Loida kay Leo sa birthday nito. Dati na kasing naging ganito sa Jason sa kaniya noong nasa kole
KUNG kailan siya tinitigilang halikan ni Jason para magkaroon ng pagkakataong huminga, hindi alam ni Jenny. Dahil ang totoo pinakawalan lang ng binata ang mga labi niya pero hindi parin tumigil sa pananalakay ang nakakapaso nitong mga labi sa kaniya nang bumaba ang mga iyon sa leeg niya hanggang sa balikat niyang kanina pa nakabilad sa harapan nito. "Napakabango mo," anas ng binata saka walang kahirap-hirap na ibinaba ang kabilang bahagi ng roba niya na naiwang nakasabit sa kaniyang balikat. "Jason, please habang maaga pa, tumigil ka na," muli nang parang bahagyang bumalik sa tamang huwisyo at direksyon ang isipan niya ay iyon ang nanulas sa mga labi niya Jenny pero sa paanas na paraan. Narinig niya ang mahinang tawa na naglandas sa lalamunan ng binata bago nito hinawakan ang mukha niya saka iniharap rito kaya nagtagpo ang kanilang paningin. "No," anitong hinalikan siya sandali bago nagmamadali ang mga kilos na tuluyan inalis an
MAHABANG daing ang itinugon ni Jenny sa ginawang pagtrato ni Jason sa kaniyang pagkababae lalo nang magsimulang gumalaw sa mas mabilis na ritmo ang daliri nito doon. Lalong nagtumindi hindi lang ang init na nararamdaman niya kundi pati narin ang panginginig ng buong katawan niya. Isang malamig na gabi kung tutuusin lalo at nasa Summer Capital na lugar sila ng Pilipinas, ang Baguio City. Pero iba ang nangyayari sa kaniya ngayon. Pakiwari niya ay nagliliyab ang kabuuan ng silid dahil sa hindi pa man pero matinding pananalasa na ni Jason sa kaniyang pagkababae habang hindi rin nito nilulubayan ng napakapusok na halik ang kaniyang bibig. Agad siyang nanghina nang dahil sa matinding sensasyon na makailang beses na gumuhit sa katawan niya habang ramdam na ramdam niya ang bawat paghugot at pagpasok ni Jason sa loob niya ng daliri nito. "Oh, my god!" ang agad na kumawala sa bibig niya nang pakawalan ni Jason ang mga labi niya at saka siya tinitigan sa paraan na
THE movement of Jason's tongue in and out of the slit of her femininity stopped for a moment. Instead, he began to give her an inhuman suck on her jewel which made her even more aroused. Parang isda an inalis sa tubigan si Jenny sa ikinilos na iyon ng kaniyang katalik. Kung parusa ito o katulad ng sinabi nito kanina ay pasasalamat, hindi na iyon mahalaga sa kaniya. Dahil nang mga sandaling iyon isa lang ang importante sa kaniya, at iyon ay ang nararamdaman niya nakakapasong init at nakakabaliw na kaligayahan at contentment na ibinibigay ni Jason sa kaniya at ang lahat ng nagiging maalab pero mainit na epekto niyon sa katawan niya. Paano ba niya ipaliliwanag na noon at hanggang ngayon kahit sampung taon na ang nakalilipas ay tanging kay Jason lang siya nadarang ng ganito? At iyon ay sa kabila pa ng katotohanang sinaktan siya nito ng husto. Hindi nagawang bawasan ng sakit at sugat na ginawa at iniwan ni Jason ang init at sensuwal na pag
SINABI niyang gusto pa niya kaya iyon ang ibinigay sa kaniya ng binata. Pero sa pagkakataong iyon wala na ang mahinahon na dila nitong sumusuyo at malambing na humahaplos sa kaniyang pagkababae.Sa halip ay naging parang baga ang dila ni Jason. Tama isang nagbabagang paint brush na nagpapahid ng nakakabaliw pero maalab na kaligayahan sa pagkababae niya. At iyon ang nagbigay sa kaniya ng dahilan para magkakasunod na magpakawala ng magkakasunod na ungol at impit na pagdaing.Hindi niya alam kung plano siyang patayin ni Jason sa labis na kaligayahan pero sa ginagawa nito ay parang iba ang gusto niyang paniwalaan. Parang tinuturuan siya ng leksyon, kung ano ba ang ginawa niyang kasalanan rito para parusahan siya ng binata ng ganito kasarap, gusto niyang ipagsigawan sa mukha nito na willing siyang habang buhay na magkamali at talagang sasadyain niya ang pumalpak gawin lang nitong muli sa kaniya ang ganito."Yes, shit ang sarap," ang tanging nasambit
LALONG nagtumindi hindi lang ang init ng kanilang mga katawan kundi pati narin ang alab ng kanilang damdamin nang mga sandaling iyon. Hindi na iyon kailangang pang patunayan ni Jason sa kaniya dahil nakikita at nababasa niya iyon mga mga mata ng binata. Bukod pa sa katotohanan na iyon ang nararamdaman niya habang hinahampas nito ng nakakabaliw na sensasyon ang kaniyang pagkababae. "Bilisan mo please? Promise, okay lang ako," aniyang inabot ang mukha ng binata saka iyon inilapit sa kaniya para halikan ito sa mga labi. Gusto niyang pawiin sa puso at isipan ni Jason ang kahit anong pag-aalinlangan na nararamdaman nito kaya parang nag-aalangang pa itong angkinin siya sa paraan na alam niyang gustong gawin ng binata sa kaniya. Hindi naman ito ang unang beses na may nangyari sa kaniya kaya kahit papaano ay may idea siya sa pamamaraan na kayang gawin ng binata sa pakikipagtalik. "Oh please, give it to me, harder!" nang hindi na makatii